beside me 'SunSun

1

Sunoo′dan

Korumalarla eve gelip kendimi yatağa attım. Baş ağrılarım, göz kararmalarım, halsiz olmam ve baş dönmelerim için hastaneye gidip test yapmıştım. Bu gün test sonuçları çıkmıştı. Acı ile yatakta oturmuş ne yapacağımı düşünüyordum. Kalbim sızlıyordu. Kalbimin acısı çok daha ağır basıyordu bu hastalıktan

Çalan telefonumla hızlıca burnumu çekip göz yaşlarımı sildim ve telefonum açtım. Abim arıyordu

Sunoo:
Alo abi

Jay:
Telefonu açabildin çok şükür

Yapmacık bir tebessümle

Sunoo:
İşim vardı, o yüzden açamadım..

Jay:
İyisin değilmi, alıştın mı hayatına, mutulusun değil mi?

Acı gülümsemem ve cılız bir ses tonuyla konuştum

Sunoo:
İdare ediyorum işte

Jay:
Sunoo.. O herif seni üzmüyor değil mi?

Gözümden bir damla yaş düşerken

Sunoo:
Hayır, üzmüyor..

Jay:
Daha önünde kocaman bir hayat var senin, Alışacaksınız.

Sunoo:
Doğru, Kocaman..

Jay:
Sen niye böyle kısa kısa konuşuyorsun, Birşey mi oldu? Normalde birbirimize hakaret etmeden telefonu kapamazdık ama şuan hiç şakaya veresim gelmiyor. Tekrar soruyorum, birşey mi oldu Sunoo?

Sunoo:
Olmadı. Ablam nasıl?

Jay:
Lia iyi sevgilisiyle tatildeler. bende jungwon la boş boş dolaşıyorum.

Sunoo:
...

Jay:
Suno.. Duyuyor musun?

Ağlamamak için dudaklarımı birbirine bastırıyordum bakışlarımı tavana çevirirken

Sunoo:
A-abi sonra konuşsak olurmu? İ-işim varda s-sonra ararım ben seni..

Diyip suratına kapattım telefonu. Ve bağıra bağıra ağlamaya başladım.

Neden bende mutlu değildim? Niye bizde Sunghoon′la diğer çiftler gibi değildik? Niye söyleyemiyordum ona onu sevdiğimi? Şimdi nasıl söyleyeceğim kanser olduğumu..

Şu hayatta tek abim ve ablam umursardı zaten beni. En çokta Jay

Ağlamayı bırakıp elimi yüümü yıkayıp aşağı indim. Karanlık salonda oturup öylece durdum.

Kapı çalmıştı, Gelen Sunghoon olmalıydı. Normalde Sunghoon her eve geldiğinde kapıda onu karşılardım. Ama o umursamaz yüzüme bile bakmazdı.

Karanlık salonda otururken Sunghoon anahtarla kapıyı açmış ve kapıyıyı kapatma sesi gelmişti arkadan. Ev karanlık olunca ordaki ışığı açıp hızlıca salona girdi

Sunghoon:
Sunoo?

Bacaklarımı kendime çekmiş karanlık salonda koltukta oturuyordum.

Sunghoon:
Niye karanlıkta oturuyorsun?

Sunoo:
...

Sunghoon:
Çıktımı test sonuçların?

Sunoo:
Evet, çıktı..

Sunghoon:
Neyin varmış peki?

Sunoo:
Önemli birşey değil, Vitamin eksikliği sadece.

Diye uyduruverdim bir yalan

Sunghoon:
İyi.

Acı ile önüme döndüm. Bacaklarımı kendime çekip düşüncelere daldım. O sırada Sunghoon′da beni izliyordu.

Sunghoon:
Neyin var senin be

İç çekerek konuştum

Sunoo:
Yok birşeyim.

Sunghoon:
Yemek yedin mi?

Başımı salladım.

Sunghoon:
Dersin ne oğlum senin, hasta mı etmeye çalışıyorsun kendini, ilaçlarını aç karınla mı içeceksin?! Git ye yemeğini.

Diyip üst kata çıktı

Birşey yemedim. Başıma saplanan ağrı ile dikkatlice yukarı çıkıp başımı yastığa koydum. Boşluğa dönük yatardıö hep çift kişilik yatakta. Sunghoon′la bir kere bile birlikte yatmadık, tek hayalim buydu aslında. Onunla sarılarak, kokusunu içime çekerek uyumam. Huzurlu olmam..

O an dolu gözlerle diğer tarafa dönüp sanki yanımda Sunghoon varmış gibi elimdeki yastığa sarılıp uyumaya çalıştım. Bazı hayaller gerçekleşmese bile hissedilmeyi hakederdi. Ölmeden önce o hissi yaşamak isterdim sadece..

Gözlerimi kapatırken akan iki damla yaş yastığıma düşerken, hafif bir tebessüm edip kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Ertesi sabah

Başımın ağrısıyla kalkmıştım. O kadar şiddetli ağrıyordu ki, ağrı gözlerime vuruyor bayılacak gibi oluyordum.

O sırada çalan kapı sesi ile şaşkınca kafamı tuttum.

Adım atmak istesemde kendime gelemiyordum. Bir anda acı ile yere düştüm.

"Aghh"

Aşağıda kapı hâlâ çalıyordu.

Aşağıda kapıdan Jay′in sesi geldi. Telefonumda çalmaya başladı. Ama melodi kulağımda yankı yapıyor, kafamın içinde çarpışıyor, gözlerim bulanıklaşıyor, terliyordum. Doktor bunları bana dün anlatmıştı. Ataklar.. her geçen gün çok daha ağır ve kötü bir hal alabilirmiş. Bunu en aza indirmek için kendime daha iyi bakmalıymışım.

Fakat yemek bile yemiyor, iyi bir duygu yaşayamıyor, sağlıklı beslenmeyip, aç karınla ilaç alıyordum. Git gide dahada cılızlaşıyordum.

Tümör beynimde büyütüp son zamanlarda etki vermeye başladı.

Kapı hâlâ deli gibi çalarken, kendime gelmeye başlamıştım. Aşağı doğru etrafımdaki eşyalara sıkıca tutunarak indim. Hemen kapıyı açtım.

Jay:
Açmasaydın yavrum. 10 dakika oldu nerdeyse, harbi uyuyormuydun o kadar. Şu yüzüne bakılırsa kabus görüyordun uyurken.

Benim kabusum uyanınca başlıyordu oysaki..

Jay′e bakıp hızlıca boynuna sarıldım

Jay:
Çok mı özledin abini?

Gülümsedim

Sunoo:
Hemde çok.

Jay:
Biliyorum, bensiz olmuyor değil mi?

Sunoo:
Hemen övgü iste sen.

Jay kıkırdadı

Jay:
Tamam bebeğim sinirlenme, benim içinde sensin olmuyor.

Sunoo:
Alışırsın sende yokluğuma..

Jay:
Üç ay geçmiş alışamamışım, biraz zor gibi o.

Kapıyı kapatıp içeri geçtik
—

Yeni hikaye son bölümde azınıza sıçacak görün bak🤗🤏

Diğer hikaye okundu ama çok fazla ilgi görmedi o yüzden bu inşallah ilgi görür.

Okul olduğu için çok yazamayacağım anlayış gösterirseniz sevinirim.

Şimdilik bai😚