beside me 'SunSun

7

Sunoo′nun içerde olduğu ameliyathanenin önünde dolu gözlerle, sarhoş gibi dengede duramadan kendimi duvara yaslayıp yere çöktüm. O sırada telefonum ard arda çalmaya başladı. Jay arıyordu, telefonu açıp kulağıma dayadım.

Jay:
Alo?! Sunghoon nerdesiniz?! Sunoo nerde yanında mı?! Evinize geldim NOLDU BURDA NİYE HER YER KAN İÇİNDE YIKIK DÖKÜK?! SUNOO NİYE AÇMIYOR TELEFONU?! Nerde yanında mı kardeşim?! Birşey olmadı ona değil mi?!

Ağlamaklı ve yeterince bitkin olan kısık sesimle konuştum.

Sunghoon:
Jay-ah...

Jay:
...

Jay:
B-birşey mi oldu S-Suno′ya?..

Ben tam konuşacakken arkadan Sunoo′nun annesi, babası, ablası, ve arkadaşının korku içinde Jay′e noldu diye sorma sesleri ve acı tartışmalarının sesleri geliyordu.

Jay:
NOLDU KARDEŞİME?!

Titreyen çenemden bir cümle bile kuramayacak hâle gelmiştim. En sonunda bitkin ve kısık çıkan sesimle konuşmaya başladım.

Sunghoon:
**** Hastanesindeyiz..

Jay telefonu hızla suratıma kapatmıştı. Korku ile titreyerek bir kanlı ellerime bir de karşımdaki ameliyathaneye bakıyordum. Ellerimi yüz hizama getirip ağlamaya başladım, istemiyordum onu kaybetmeyi...

Öyle korku vardı ki içimde.

Birden koridorun sonndan Jay, Lia, Jeongin, Sunoo′nun anne ve babası ve benim anne ve babamı gördüm. Koşarak bana doğru geliyorlardı.

Bense hâlâ yerde acı ile oturmuş kanlı ellerimi izliyordum. Mutlu edememiştim onu, sağlıklı olduğu, beraber olduğumuz üç ayıda mahfetmiştim, ona kabus etmiştim... Gözlerimi kapatıp başımı geriye duvara yasladım yerde otururken. Onunla beraber olduğumuz anılar geldi gözümün önüne.. Bana aşkla baktığı gözlerini anlayamadığım gözlerine nefretle baktığım anlar...
"Çok mu zor"
"Ne"
"Diğerleri gibi olmamız.."

Bunu söyledikten sonra nasıl anlamam?!
Nasıl söylerim yüzüne o acımasız sözleri?!
Nasıl kırarım bu kadar acımasızca onu?!
Tanrım neler söyledim?!
Nasıl tanımadım o güzel gözleri?!

Sunoo′nun ailesi ve arkadaşı yanıma koşarak gelip bana hızla sorular sormaya başlayacaklardı ki doktor ameliyathaneden çıktı.

SA: Doktor! Nasıl oğlumuz?! Ne olmuş?!

Dr:
Sunoo benim saklamamı istemişti ama durum bu kadar ciddiyken mahremiyet ihlal edilebilir.

Jay:
Neyi sakla demişti?!

Dr:
Sunoo.. kanser hastası...

Jeongin:
Ne?

SB:
K-kanser mi?

Sunoo′nun annesi ve Lia konuşamıyordu bile. Annesi koltuğa çöküp ağlamaya başlamıştı.

Jeongin:
Ne kanseri?!

Jay:
Tedavisi var değil mi?

SB:
Saçma sapan konuşma Jay tabiki var!

Dr:
Üzgünüm.. tedavi için çok geç.

Acı ile bastırmıştım dolu gözlerimi.

SA:
Ne demek geç?!!

Dr:
Sunoo′nun gizli beyin tümörü vardı. Tehlikeli bir boyuta gelene kadar belirti vermemiş. Onunla konuşmuştum, ataklar her geçen gün daha da ciddileşecek, bazen öyle bir raddeye gelecek ki, bazen kendisi ölmek isteyecek. Bunları biraz olsa da azaltmak için kendine iyi bakması sağlıklı beslenip ilaçlarını alıp duygularına dikkat etmesi gerikirdi. Bu kadar hızlı bir şekilde böyle kötü bir duruma geldiğine göre bu saydıklarımın hiç birini gerçekleştirmemiş.

Jeongin:
Ö-ölecek mi Sunoo?

Acı ile onları izliyordum. Haklıydı doktor, güzel bir duygu yaşatmam gerekirken parçalıyordum onu, sağlıklı yemekler yapıp onunla ilgilenmem gerekirken ona öyle laflar etmiştim ki hastalığını bile söylememişti bana..

Dr:
Maalesef... Şimdilik kurtardık ama durumu kritik, her şeye hazırlıklı olmalısınız. Sanırım önceden de bir ameliyat geçirdi, fakat karnında bir mermi kalmış, ve içinde patlamış. Bu yüzden bu kadar kan kaybetmeye başlamış. Vücuduna çok fazla kan nakil ettik, kendi kanı olmadığı için vücudu kabul etmeyebilir. Yani her an gerçekten her şey olabilir.

Mermi içinde mi patlamış? O doktor... Sinirle dişlerimi sıkıyordum. Herkes acı içinde bir yerlere çökerken Sunoo′nun babası yakama yapıştı.

SB:
Bakamadın mı lan oğluma?!
Yapamadın mı kocalık?!
Mermi patlamış diyor doktor?!
İyi bir duygu hissetmemiş diyor?!
İlaçlarını da almamış?!
Anlamıyor musun sen eşinin derdini?!
İlgilenmiyor muydun oğlumla?!

Diyip tam vuracakken Jeongin gelip Sunoo′nun babasının kolunu tutup geri çekti. Ve sinirle konuşmaya başladı.

Jeongin:
SEN ONUN KOCALIĞINA LAF EDECEĞİNE KENDİ BABALIĞINA LAF ETSENE. O MU ZORLA ALDI OĞLUNU, UMURSAMADIN MI HİÇ SUNOO′YU? TEK BİR LAFINI DİNLEDİN Mİ? GİTTİN OĞLUNU TANIMADIĞIN HERİFE VERDİN BORÇ KARŞILIĞINDA!

O sırada Sunoo′nun annesi orda öylece ağlarken ona da bağırmaya başladı.

Jeongin:
SANADA BU LAFLARIM, BABASI DİYORSA HAKLIDIR DEĞİL Mİ HEP, BABASINA NE KADAR KARŞI GELDİN, NE DE BİZİM GELMEMİZE İZİN VERDİN. ŞİMDİ OĞLUN ORDA CAN ÇEKİŞİYOR. AĞLAMAN HİÇ SAMİMİ GELMİYOR BİLİYOR MUSUN?!

SB:
Jeongin!

Lia:
Kes sesini haklı baba!

Belliydi canlarının çok yandığı
-

Jeongin yürü be aslanım kim tutar seni parti kur oy verek.

Asıl 8. Bölümde mendil hazırlayın hazır olun yani ok