A 800 year old vampire, a Valling and a few aggressive elfs.

7. Losing a friend is hard

Jules licht in mijn armen en ik laat en lok van haar prachtige zwarte haar door mijn  vinger glijden en haar lippen spelen met die van mijn.

'Jul, ik heb een raar voorstel.' Zeg ik opeens.

'zeg maar, babe.' Zegt ze.

'zullen we gaan studeren? Ik bedoel, jij weet veel van mythologie en ik weer veel van geschiedenis, misschien wel meer dan de gemiddelde geschiedenis docent. En we zouden daar na werk kunnen zoeken. Geld verdienen. En ik dacht, misschien is dit wel een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen. Nieuwe dingen te ervaren. Ik ben misschien hééél oud en heb ik een hoop van de wereld gezien, maar ik ben nooit lang op een plek gebleven en heb nooit de kans gekregen om vrienden te maken. Dus dat was mijn rare voorstel.' Zeg ik.

'dat is een goed idee. Maar waar dan?' vraagt ze. Ik denk even na en er komt een lach op mijn gezicht.

'wat dacht je van New York City?' zeg ik en Jules glimlacht en haar ogen stralen.

In de dagen die volgde hadden we een hoop resurge gedaan naar universiteiten en naar studenten huizen. We maakte plannen om een half jaar naar storm te gaan om ons voor te berijden op wat we zouden moeten doen om onverwachte aanvallen van demonelven (elven die op een gruwelijke manier vermoord zijn en vervolgens weer tot leven zijn geroepen en worden aan gestuurd door Demonen) dat zou namelijk heel zwaar kut zijn. We pakken alvast een paar dingen in (zoals: dolken, zwaarden, spreuken boeken, nog meer wapens, enz.). de dag voor we zouden vertrekken gebeurde er iets vreselijks. We zaten aan het eten tot we sirenes hoorde. Het stopte een paar straten verder op. Jules' ouders, Jamie en Lyra schonken er niet veel aandacht aan maar Jules en ik wisten door ons super gehoor dat het bij Livv in de straat was.

'het is bij Livv in de straat.' Zegt Jules.

'Echt?' zegt Juwa.

'jaha, waarom zou ik het anders zeggen?' zegt Jules ongeduldig.

'het zal vast niet bij haar huis zijn.' Zegt Juwa.

'ik ga kijken.' Zegt ze koppig en stond op pakte de auto sleutels en liep naar buiten. Ik stond ook op en volgde haar. We stapte in en Jules trapt het gaspedaal in en met piepende banden vliegen we de bocht om naar twee straten verder. Het huis van Livv's familie stond in lichte laaien als we de straat in rijden. Ik hoor Jules naar adem snakken. Ze springt de auto uit en rent naar het huis. Ik zie waar ze naar toe wil en ik zet heel even mijn super snelheid in en grijp haar middel om te voor komen dat ze zelf het huis in rent. Ik hoor een hoop gegil in het huis. Er komt een brandweer man het huis uit rennen. Hij heeft een klein gedaante in zijn armen. Jules loopt naar hem toe en ik zie dat hij kleine Jaimiley in zijn armen heeft.

'Is er al een ambulance?' vraagt ze met beverige stem.

'Nee. Zijn  jullie goede vrienden van deze familie?' zegt hij en ik knik.

'hoe staat ze er voor?' zegt Jules en ze kijkt naar Jaimiley die in een warme deken is gerold.

'slecht, kunnen jullie bij haar blijven?' vraagt hij.

'natuurlijk.'  Zegt ik en de man legt Jaimiley voorzichtig op de grond Jules gaat in kleermakerszit naast haar zitten en trekt haar voorzichtig op haar schoot. Er rolde een traan over haar wang  en ik kniel naast haar. Het meisje schok van de pijn als Jules haar hand pakt die op haar gezicht na niet onder de brandwonden zit. Jules mompelt een spreuk en de man die net ook Jaimiley uit het huis had gedragen kwam nu terug met een tweede gedaante.

'kunnen jullie haar ook even in de gaten houden? Ze is er erg aan toe. De ambulance komt zo.' Zegt hij en hij legt haar ook op de grond. Ik neem Jaimiley over en ik hoor Jules zacht praten.

'O my god. Livv.' Zegt ze en haar stem breekt.

'het doet zo veel pijn.' Zegt Livv.

'ik kan het weg halen.' Zegt Jules en ze begin aan een hele lange bezweering. Ik zag Livv ontspannen en ze deed haar ogen dicht.

'Waarom huil je? Het is okay.' Zegt ze en ze tilt met haar laatste kracht haar hand op en pakt die van Jules.

'Je mag niet gaan, Olivia. Je heb het hele leven voor je liggen. Ik kan je in leven houden.' Zeg ik wanhopig en de begint aan een nog langere spreuk. Ik ruik haar bloed dat uit haar neus loopt. Ze had al veel kracht gegeven een de bezwering die de pijn  weg haalde. Ze had de kracht er niet voor mentaal en fysiek niet.

'Nee, niet doen. Mijn leven is klaar, ik wil naar mijn ouders toe. Ik wil naar Kealey toe.' zegt ze en Jules knikt 'Kan ik je nog een laatste gunst vragen?' vraagt Livv zacht.

'Natuurlijk, ik zou alles willen doen.' zegt Jules een beetje in paniek.

'Wil je voor Jaimi zorgen?  Ze kent jou en verder heb ik geen familie.' vraagt ze zacht terwijl het leven langzaam uit haar weg sijpelt.

'Ja, altijd.' Zegt Jules het is even stil.

'Het is fijn dat je hier bent, Julia. Ik zou negens anders willen zijn, dan bij mijn beste vriendin.'  Zegt ze. 'Ik ben gewoon zo moe, ik zou alleen maar even mijn ogen dicht willen doen.'

'Is goed...' zegt Jules en neemt een pauze 'Olivia.' En Livv doet haar ogen dicht.

'Het is leuk om mijn echte naam weer eens te horen.' Zegt ze zo zacht dat alleen Jules en een vampier het kon horen. Ik sla mijn armen stevig om Jaimiley heen en wieg haar zacht heen en weer alsof ze mij eigen zusje was. Ik kijk weer naar Jules en Livv. Ik zie de grip van Livv's hand op die van Jules verslappen en hoor hoe Livv haar laatste adem uit blaast en sterft. Ik zie Jules in honderd stukjes uit een vallen. Ze klampt zich uit alle macht aan Livv's lichaam vast en dan schreeuwt ze. Het is een schreeuw zonder woorden, het is een schreeuw van een gebroken hard dat zelfs ik niet zou kunnen helen. Er komt een ambulance broeder mijn kant op en ik til Jaimiley voorzichtig op. Ik kijk op haar neer en zie dat er geluidloze tranen over haar wangen stromen. Ze weet wat er gebeurt is, misschien wel beter dan ik doe. Ik leg haar om een brancard en ze word een ambulance in gereden en de auto rijd met loeiende sirene weg. ik, hoorde bladeren ritselen en ik keek om hoog en zag twee paar gloeiende rode ogen door de bladeren. Demonelven. Dit was geen ongeluk, dit was een aanval. Waarom wist ik niet, maar ze moesten iets van ons. Ik besloot het Jules nog maar niet te vertellen, dat zou teveel voor haar zijn. Ik loop naar Jules die nog steeds Livv in haar arm houd. Een ambulance broeder probeert haar over te halen om haar los te laten maar dat doet Jules niet. Ik loop naar haar toe en pak Livv's lichaam voorzichtig uit haar handen en aarzelend laat Jules Livv's lichaam ook los. Ik leg Livv's lichaam op de grond en ga naast Jules op de grond zitten en trek Jules voorzichtig tegen me aan. Ze slaat haar armen om me heen en grijpt mijn shirt stevig vast. Ze snikt luid in mijn schouder, maar dat geeft niet. Ze huilt een paar uur. Haar ouders en Jamie zijn ook gekomen en ik hoef niks uit te leggen.

'alleen Jaimiley heeft het overleeft.' Zeg ik en Jamie gaat naast mij en Jules zitten. Hij wrijft zacht over Jules rug.

'heeft ze iets nodig om te kunnen slapen?' vraagt de ambulance broeder en ik schud mijn hoofd.

'Kom we gaan naar huis.' Zegt Jamie en ik til Jules op, ze krult zich tegen mij aan. Ik zet haar op de bij rijders stoel en we rijden langzaam naar huis. Juwa doet de deur open en ik til Jules uit de auto en loop naar boven en leg haar op bed. Ik trek haar schoenen uit omdat ze zelf in niks in staat scheen te zijn. Ik stop haar in en ga naast haar liggen en trek haar tegen me aan. En begin een liedje te neuriën.

'waarom moest het nu perse daar zijn? Waarom?' zegt ze zacht en de tranen stromen weer over haar gezicht.

'weet ik niet, maar ze zal niet weg gaan, ze zal altijd bij je zijn. Net als Kayos bij mij, hij is er altijd, ik zie hem misschien niet maar hij mij wel.' Zeg ik.

'zal ik meer mensen kwijt raken?' vraagt ze het was een rare vraag maar ik kon er duidelijk antwoord op geven.

'Ja, maar denk daar maar niet aan, je zal altijd weer nieuwe mensen vinden. Mensen om wie je heel veel gaat geven. Maar er zullen altijd gaten in je leven zijn, van de mensen om wie je het meest geeft. Maar onthoud dit. Ze gaan niet ver ze zullen altijd bij je blijven. Altijd.' Zeg ik en Jules knikt langzaam en gaapt. Ze krult zich op tegen mijn zij en valt na een paar seconde in slaap.