Döner (bxb)

1

Bilal arkadaşlarıyla geldiği bu yürüyüş parkına sıkılmaya başlamıştı.

Biraz eğlenmek istiyordu.

"Doğruluk mu cesaretlik mi oynayalım mı?"

Eğlenebileceği fırsat gelmişti.

"Hayır oğlum o oyun kaldı mı?"

"Kalmaz olur mu? Yoksa korkuyor musun?"

"Asla."

"O zaman uyar, oynayalım."

Birinin inatla istememesine rağmen şişeyi bulunca mecbur kabul etmişti.

"Başlayalım."

Şişeyi çevirdiklerinde Bilal ilk baştan kendisine gelmesini beklemiyordu. İyi ki bir eğlenmek istemişti. Şimdi çok güzel eğlenecekti ama arkadaşları.

"Hadi kısa kesiyorum d mi c mi?"

"Eh eğlenelim, sıkıcı başlamayalım. Cesaret."

Gruptan oooolamalar yükselmişti.

"Pek bir cesaretli küçük sıçanımız."

"Hadi görev ne?"

Hepsi etrafına bakınmaya başlasa da Bilal sadece karşısındakini izliyordu. En fazla ne yaptırabilirlerdi ki sanki?

"Buldum! Şimdi çaktırmadan arkanıza bakın, orada bir tane uzanmış kapüşonlu biri var."

Hepsi aynı anda çocuğa dönünce çocuk da onlara dönüp garip bakışlar atmıştı ve böylece hepsi aynı anda tekrar önlerine döndü.

"Gerizekalılar! Çaktırmayın dedim iyi ki."

"Bak da dedin."

"Her neyse. İşte o çocuğu..."

Herkes merakla bekliyordu ama o hâlâ düşünmeye devam ediyordu çünkü sadece görevin kişilerini belirleyebilmişti.

O sırada Bilal düşüncelere dalmıştı. Sadece birinin bakmasını sevmiş olamazdı herhalde. Bu çocuk ilgisini çekmişti. Mesela neden bu sıcakta kapüşonlusunu takmıştı?

"Devamını getirsene."

"Döner yemeye çağır."

Hepsi gülmeye başlamıştı.

"Şaka etmiyorum oğlum. O çocuğun döner sevmediğine eminim!"

"Nereden biliyorsun?"

"Hislerimden."

"Gerçekten sadece bu mu?"

"Hayır tabii ki de. O çocuğa yedirdiğine dair fotoğraf da çekeceksin."

"Pekala. İzleyin."

Bilal ayağa kalıp çocuğa doğru yürüdü. Yaklaşmadan önce fark ettiği defterle bu çocuğu iyice merak etmişti.

"Merhaba."

"Merhaba?"

"Ben sana bir şey soracaktım."

"Sorun."

"Döner yiyelim mi?"