Ali yine eski pozisyonuna dönerken Bilal da yanına yatıp eline kafasını yaslayıp Ali'yi incelemeye başladı.
"Ben babaannemde kalıyordum ama telefonumu..."
Duraklamıştı çünkü baba demek istemiyordu o adama. Sırf çizimlerini gördüğü için onu evden kovan kişi baba denilmeyi hak etmiyordu. Buna rağmen Bilal'in anlamaması için iğrendiği o kelime zorlukla çıkmıştı ağzından:
"b-babamların evinde unutmuşum."
"Sen onlarla kalmıyor musun?"
"Hayır."
Sesi net, sert ve emindi. Bilal duyduğu cevapla biraz gerilemişti.
"Neden?"
"Öyle gerekti."
"Her şeyi saklayacak mısın böyle?"
"Yeni tanıştık, ne bekliyorsun sana güvenmemi falan mı?"
Bilal'in dudaklarında acıdan bir tebessüm belirdi.
"Haklısın."
Kırılsa da gerçekten haklıydı. Kim yeni tanıştığı birine güvenerek her şeyini açabilirdi ki?
"Ben cevap veremediğim için özür dilerim. Ayrıca kendimi pek ifade edemem zaten, bunu bekleme benden."
"Ah, sorun yok anlıyorum. Ben olsam ben de güvenmezdim kendime."
Yine suskunluk. Hiçbir sessizlik bu kadar sesli olmamıştı. Düşünceleri duyulamayacak sesler olup dağılıyordu etrafa.
Bu sessizliğe karşı Bilal pek susabilen biri değildi. Bu yüzden tekrar konuştu:
"Bir şey daha sorabilir miyim?"
Derin bir nefes alıp verdi Ali.
"Sor."
"İlk yanına geldiğim gün yanında bir defter vardı. Ne çiziyordun?"
"Onu sadece kar-"
Ali yaptığı hatayı fark edip sustu. Susmasıyla Bilal şüpheyle ona baktı.
"O şey ya... Benim karalamalarım var."
"Ya öyle mi?"
"Öyle."
Değildi ama plan işe yaramıştı.
Çok gaza geldim. Bomba bir şey düşündüğümü düşünerek başladım bu kurguya. İstediğim gibi olur umarım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Döner (bxb)
Short Story[Tamamlanmıştır (×14)] Arkadaşlarıyla oynadıkları "Doğruluk Mu Cesaretlik Mi?" oyununda hâlâ insanları rahatsız etmemeleri gerektiğini anlamayan bir grup gerizekalı. Ve onların kurbanı çimenlikte yatarken resimler çizen çocuk. İyi okumalar,
