"İhanetin kabul edilebilecek bir şey değil Kyojuro!"
*****
Rengoku Kyojuro kendisine gelen teklifi geri çevirmedi ve Akaza sayesinde iblise dönüştü. Ailesini, ustasını, nişanlısını ve öğrencilerini geride bırakmıştı.
Kyojuro'nun kargası bu haberi h...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Eimi-san? Beni duyabiliyor musunuz?"
Gözlerimi hafif aralayıp başımda dikilen Aoi ve Aki'ye baktım. Sesleri çok uğultulu geliyordu ve net görememem yeni yeni hissettiğim baş ağrımı arttırıyordu. Kısık sesle mırıldanıp gözlerimi geri kapatarak elimi yavaşça alnıma götürdüm. Çok az uyumuş gibi hissediyordum ya da tam tersi. Bu kadar baş ağrısının başka bir açıklaması olamazdı.
"Başınız mı ağrıyor? Ağrı kesici ister misiniz? Geri döndüğünüze gerçekten çok sevindik. Rengoku-san ve diğerleri uyandığınıza çok sevinecek."
Tüm bedenimin uyuşukluğunu şimdi hissetmeye başlıyordum ve bacaklarımı oynatmak çok zor geliyordu.
"Bacaklarım..."
"Bir aydır uyuyorsunuz lütfen endişelenmeyin. Tamamen iyileştiğinizde eski halinize dönebileceksiniz. Nasıl hissediyorsunuz kendinizi?"
Gözlerimi endişeyle irileştirip hızlı bir şekilde yataktan doğruldum ama Aoi omzuma baskı uygulayıp geri yatmam için zorluyordu. Ani hareketim hem başımı daha da ağrıtmış hem de gözlerimin bir anlığına kararmasına sebep olmuştu.
Nasıl bir ay uyuyabilirdim ki? Vücudum savaşta çok mu fazla hasar almıştı? Duvara çarpmıştım alt tarafı. Kim bilir diğerleri ne zorluklarla savaşa devam etmişti.
"Bir ay mı? Nasıl bir ay uyuyabildim? Savaş nasıl geçti? Muzan, Muzan'ı yenebildik mi?"
Yanağımda, boynumda ve alnımda sargılar hissediyordum. Rahatsız edici bir histi. Komodindeki aynayı alıp yüzümü kontrol ederken Aoi "kazandık" diye mırıldandı.
"Şükürler olsun."
Alnımdaki sargıların açıldığını hissederek hafif kafamı kaldırdım. "Sizi orada bulduğumuz için gerçekten şanslıydık. Herkes o kadar ağır yaralıydı ki... Rengoku-san güneşten son anda kaçabildi. Sizi bulmak için güneşe çıkacaktı ama Yushiro onu zar zor durdurdu. Tedaviyi de siz uyuyorken aldı insana dönmesi muhtemel."
"Diğerleri peki? Ben çoğuna yetişemedim. Üst iki bizden çok öndeydi. Shinobu'yu ve Muichiro'yu kurtaramadım. İkisine de yetişemedim."
Kesik kesik konuşmam dikkatlerini çekmiş olmalıydı. Ben bile nasıl bu şekilde konuştuğumu bilmiyordum. Endişe içindeydim. Bir ay uyumam tüm algılarımı kapatmış gibiydi. Diğerlerini de merak ediyordum. Bir ay geçtiyse tüm sorunlar çözülmüş olmalıydı. Neden diğerlerini göremiyordum?
"Rengoku-san'ı saymazsak sizinle birlikte üç hashira kaldı sadece."
"Ne?!"
"Sizi ziyarete de geldiler açıkçası her gün geliyorlar ama her defasında uyuduğunuzu görüp geri gidiyorlar. Uyuyor olsanız bile sizi yalnız bırakmamaya çalışıyorlar."
Yataktan kalkıp hızlı adımlarla koridora çıktım. Koridor aşırı sessizdi. Bu koridorda normalde Shinobu dolanırdı ve iblis avcılarına yardımcı olurdu. Yüzündeki gülümsemeyle beni burada karşılaması hâlâ aklımdaydı.
