Meğer her şey yeni başlıyormuş. Hayatımda yaşadığım her gün bir öncesinden daha anlamsız, daha kötü. Neden peki? Her şeyi kendi elimle mi yaptım yoksa hayatımdaki insanların yardımı ile mi mahvetti. Elimdeki tüm imkanı yerle bir ettim.O kadar güzel günlerim vardı ki sanıyorum ben o güzel günlere hainlik ettim. Şuan o kadar duygusuz ve hissizleştim ki. Sanki her kötülüğe alışıkmışım gibi. Duygularımı kaybettim, hissizleştim. Bir anda hayatım avuçlarımın içinden kaydı ve ben sadece izledim. Yüzüme gülen ama kafamı çevirdiğimde aralarında fısırdaşan insanlar malesef ki her şeye o kadar alıştım ki....
