One Shot Stories (Moonshinvenusxx Collections)

A September To Remember

"September 26"
Dedicated to: Romel

"Hanggat hindi pa masaya hindi pa iyon ang ending"

That line was always running on my mind. Na kapag hindi ka pa masaya hindi pa iyon ang katapusan ng sariling storya mo. But i always do believe that real life stories has differences and similarities in fictional stories. The differences is that walang taong mawawala lang bigla ang babalik ulit para mahalin ka...walang taong patay na babangon mula sa sarili niyang hukay kasi may misyon pa siya, but the similarities is that love really can change one's own point of view about happy endings and tragic endings.

4 years ago.

Kakatapos lang ng bagyo noong mga araw na iyon. Biruin mo makikilala ko pala ang taong mamahalin ko , sa araw na iyon.

"Excuse me miss"

Napatigil ako nang may nagsalitang lalaki sa likod ko. He have a baritone voice that even if dipa nakikita yung mukha niya nakakainlove na.

I faced that man who called me. Naka jacket lang siya wala siyang payong at maulan pa. Hindi ko makita ang mukha niya kasi naka yuko lang siya.

"Uhm..May kailangan ka?" hesitate na pagtatanong ko sa kanya. Aba malay ko baka magnanakaw to o di kaya holdaper.

Napaigtad nalang ako ng bigla niya akong niyakap.

"wth?May tama batong lalakeng to? Nangyayakap nalang bigla? Kakilala ba kita? aish" Bulong ko habang nakayakap siya sakin.

I smirked. But then i suddenly felt sad when i heared his sobs.

"I miss you Claire, Please dont leave me. again" wika ng lalaki habang kayakap niya ako.

"K-kuya nagkakamali po ata kayo i am not claire, Ibang claire ata yung tinutukoy niyo" Pinilit kong kumalas sa pagkakayakap niya sakin hanggang sa bumitaw siya.

"No di ako nagkakamali you are Claire! Naalala mo ba ako? Ako to i am Yvez. C-claire" He said at tinaggal ang hood na nakaharang sa mukha niya.

Diko alam pero parang biglang nanikip ang dibdib ko nang makita ko yung mukha niya. Nabitiwan ko yung payong na hawk hawak ko and tears started  falling from eyes.

Why the hell I am crying over this man i dont even know?

"C-claire I am sorry..Please bumalik kana sakin"

Bigla nalang akong tumakbo at iniwan yung kung sino mang lalaking iyon. Malaks pa din ang ulan kaya hindi halatang umiiyak ako habang tumatakbo. Nang makalayo layo nako di nako tumakbo at nag lakad na parang pinagsakluban ng buong mundo

Paulit ulit na naalala ng isip ko yung mukha niya pati yung mga sinabi niya sakin. I did not even noticed na nasa labas na pala ako ng bahay namin.

"C-claire?! Anak anong nangyari sayo!" sigaw ni mama mula sa garahe ng bahay namin.

Agad niya akong nilapitan at pinapasok sa bahay.

"What happened?! asan ang payong mo? Diba sabi namin ng dad mo wag kang lalabas ng lalabas! you are too fragile!" Sigaw ni mama sakin.

Here we go again. After ko ma conscious galing sa comma she always act like this. All of them. Parang lahat nalang ng gusto kong gawin laging bawal. Nakakasakal.

"Mom" When i uttered those words bigla nalang ako naiyak.

Bat parang ang sakit ng puso ko? Bigla bigla nalang tumutulo mga luha ko? May sakit bako sa utak?

"Why are you crying?" Tanong ni mama at tumabi sa akin sa couch

"Yvez.."

"Who is Yvez?" Tanong ni mama sa akin