Hersey hayal ürünü.
Şuan bir metronun içindeyim. Hiçkimse burda yok. Dışardan insan sesleri gelmiyor. Metro hareket bile etmiyor.
Biraz önce metronun ön kısmında birsürü not buldum. Hepsi birkaç ay önce yazılmış gibiydi. Büyük ihtimalle de öyleydi.
Metronun kapısını yaklaşık 15 dakikadır açmaya çalışıyorum. Telefonumun şarjı 67 bunları yazmama yeter mi bilmiyorum.
Kapıyla uğraşmayı bırakıp notları koyduğum yerin yanına oturdum.
Elime notlardan birini aldım ve okumaya başladım.
"Bunu okuyan kişi bu metroda tek ise sonu benim sonum gibi olacak." İlk satırı okurken içim ürperdi. Bunu yazan kişiye ne olmuştu? Bununla ilgileneceğim diye içimden geçirdim ve okumaya devam ettim.
"Burada bu metro istasyonunda yaklaşık olarak 6 aydır yaşamaya çalışıyorum. Çalışıyorum çünkü burada, bu metro istasyonunda birisinin benimle olduğunu hissediyorum. Adım Elizabeth ve adımın yankılandığını sık sık duyuyorum. Hâlâ metrodan çıkmaya çalışsam da çıkamıyorum. Kapı ne yapsam da açılmıyor. Bu mektupları okuyan kişi umarım buradan canlı çıkabilirsin."
Elim titreyerek ilk mektubu okumayı bitirmiştim. Hâlâ birsürü mektup vardı. Onları şuan okuyamazdım. Fazla uykum gelmişti. Mektupların yanındaki oturaklara uzandım ve gözlerimi kapadım. Ne olacak diye düşünürken uykuya dalmıştım..
