Son kısmı arkadaşım yazdı ve güzel oldu bence.
Uyandığımda her yerim ağırıyordu. Ne kadar kalkmak istesem de kalkmadım. Yanımdaki mektuplara baktım. Onları okumaya karar verdim. Yapacak başka birşey yoktu.
"İsmimi duyuyorum.. Yankılanmasını. Kapıyı açmayı biraz da olsun başardım. Dışarıda ki tabelada "D-a-- Spot" yazıyordu." Tabelanın isminin yeri silinmişti. İçimden ne kadar lanet okusam da okumaya devam ettim.
"Korkuyorum, dışarıda ki şeyin ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim yok. Herneyse kapıyı açmaya çalışacağım." Mektubu okumayı bitirir bitirmez dışarıdan bir ses duydum. "Olivia.." adımı duyduğum anda bir daha tekrarlar mı diye bekledim. O kızın yani Elizabeth'in yazdıklarına pek inanmamıştım.
Hâlâ gerçekten o kişinin yani Elizabeth'in aylardır burada duruyor ve kurtulmak için mücadele etmesine inanmıyordum. Buna inanmak benim tüylerimi ürpertiyordu. Acaba bende onun yaşadıklarını mı yaşayacaktım?
Bende mücadele edip bundan sonra buraya düşen kişiye mektup yazıp kurtulmasına yardım mı edecektim? Bu sorular gerçekten beynimi zorluyordu. Oturup neler olacağını beklemeye başladım..
