Je vriend zou maar een bankzitter zijn.

Londen

We zijn net in Londen.
'Eerst gaan we even naar het hotel.'
Zegt Koen. Ik loop maar achter hem aan. Ik durf niet echt iets te zeggen want ik zag in het vliegtuig dat er een groepje meiden waren die me aan staarde. En nu lopen ze achter ons aan.
'Je bent heel stil! Is er iets?'
Vraagt Koen.
'Laat maar gewoon.'
Zodra we in ons hotel kamer zijn aangekomen en onze spullen hebben uitgepakt had Koen het idee om de stad in te gaan. We zijn gegaan. Maar het groepje blijft ons maar volgen.
'Ik ga dit winkeltje in blijf jij maar even buiten staan je vind er toch niks aan.'
Zegt Koen en hij loopt het winkeltje binnen. Een gamestore. Ik voel opeens handen aan mijn armen. Voor ik kan kijken wie het is word ik meegesleept. Ik probeer Koen te roepen. Hoezo hoort hij het niet? Ik zie hem opeen omkijken en hij loopt naar buiten. Naar voordat hij buiten is ben ik in een auto gestopt.
'Onze man stelen?'
Zegt het een van de meisjes. Een andere vervolgd.
'Alle fans vinden jullie heel leuk naar wij waren degene die op jouw plek moesten staan!'
En ze geeft me een klap. De meiden zijn al 18 dus het kan nog wel. Ze gaan allemaal zitten en ze rijden weg. Ik kijk nog even om naar Koen. Ik zie de bezorgde blik. Hij pakt zijn telefoon. Waarschijnlijk gaat hij 112 bellen. Ik heb mijn telefoon trouwens ook nog! Ik lak hem maar voordat ik hem jeb krijg ik een heel harde klap. Mijn ogen vallen langzaam dicht.