[Zawgyi]
ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး အံု႔မိႈင္းေနသည္။
တိမ္လိပ္မည္းမ်ား စုေပါင္းသြားခ်ိန္မွာ မိုးေရစက္မ်ားတရစပ္က်လာ၏။
႐ုတ္တရက္ ရြာေသာ မိုးသည္ မိုးရာသီတြင္ ထီးေဆာင္ေလ့မရိွသူမ်ားအတြက္ ဒုကၡျဖစ္ေစသည္။
သို႔ေသာ္ မိုးခိုဖို႔ မိုးေရထဲ ေျပးလႊားေနသူမ်ားႏွင့္ ျခားနားစြာ
မိုးစက္မ်ားကို အေလးမထားဘဲ ေပ်ာ္ေနသူရိွ၏ ။
တစ္ေယာက္ေသာ သူ၏ ခါးကို တင္းတင္းဖက္ထားၿပီး
စက္ဘီးေနာက္ခံုတြင္ လိုက္စီးသူက ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကားကာ ေခါင္းကို ေမာ့လိုက္သည္။ ပါးျပင္ေပၚ၊ နဖူးျပင္ေပၚ တြင္သာမက မ်က္ႏွာအႏွံ႔ ထိလာသည့္ မိုးစက္မ်ားကို
မ်က္လံုးမိွတ္ကာ ခံယူရင္း...
"ကို ေျဖးေျဖးနင္းေနာ္"
စကားေျပာလိုက္ေတာ့ ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည့္
မိုးေရစက္မ်ားကို မ်ဳိခ်လိုက္ေသးသည္။
တစ္ဆက္တည္း စက္ဘီး အရိွန္ေႏွးသြားေတာ့
သြားေပၚေအာင္ၿပံဳးေသာ Heart shade အၿပံဳးတစ္ပြင့္။
အံု႔မိႈင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးေတာင္ မနာလိုသြားရသည္အထိ ေတာက္ပေနေသာ အၿပံဳးက
သိပ္ကို အရိွန္အဝါ ႀကီးလြန္းပါသည္။
စက္ဘီးနင္းေနသူသည္လည္း ထင္ရွားေသာ ေမး႐ိုး၊ ထင္းလွေသာ ႏွာတံႏွင့္ ၾကည့္ေကာင္းလြန္းလွသည္။
မိုးေရစက္မ်ားၾကားမွပင္ ညိဳေမွာင္ေသာ မ်က္ဆံသည္
အရာရာကို ညိႇဳ႕ငင္ဖမ္းယူႏိုင္၏။
မိုးေရထဲ သူတို႔ ၿပံဳးေနၾကရသည့္
အေၾကာင္းရင္းက တစ္ခုတည္း။
"ေရွ႕နားမွာ ေဆာ့အိမ္ကို ေတြ႕ေနရၿပီ...ျပန္လွည့္ၿပီး
ဒီလမ္းထဲ ေနာက္တစ္ပတ္ထပ္ပတ္ဦးမလား"
"ဒီလမ္းကို ပတ္ေနတာပဲ ၄ ပတ္ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္...အိမ္ျပန္ေနာက္က်ရင္ appa သံသယဝင္သြားမယ္ ကိုရဲ႕"
ထိုအခါ စက္ဘီးနင္းသူ၏ မ်က္ႏွာ အံု႔မိႈင္းသြားသည္မွာ
ေကာင္းကင္ႀကီးပါ အ႐ံႈးေပးသြားရမည္။
"ကို သိပါတယ္...ဒါေပမဲ့ ေဆာ့ကို မခြဲခ်င္ေသးဘူး...
ကို႔ကို မသနားဘူးလား ဟင္...ကို ေဆာ့ကို ညတိုင္းလြမ္းေနရတဲ့ ဒုကၡက နည္းနည္းေနာေနာလား"
