[Zawgyi]
မိုးခ်ဳပ္ကာစပဲ ရိွေသးသည္။ အရက္သံုးပုလင္းေသာက္ၿပီး
ေဆာ့က ေမွာက္ႏွင့္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သူ႕မွာ ေဆာ့ကို ေခ်ာ့ခ်င္ေသာ္လည္း အရက္ပဲ လိွမ့္ေသာက္ေနသည့္ ေဆာ့၏ အဖက္လုပ္ျခင္းကို စိုးစိမွ် မခံရ။
"ေနာက္တစ္ပုလင္း"
ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္လည္း ေဆာ့က ေသာက္ဦးမည့္ပံု။
ဆိုင္ရွင္က ဆိုဂ်ဴပုလင္းလာခ်ေပးရင္း ၿပံဳးစိစိျဖင့္ စေနာက္သည္။
"မင္းေသာက္တတ္ရင္ ဟိုေဆာ့နဲ႔ အတူ ေသာက္ၿပီး အတူစိတ္ညစ္လို႔ ရတယ္မဟုတ္လား....
တစ္ခြက္စမ္းေသာက္ၾကည့္ပါလား"
"ေတာ္ၿပီဗ်ာ"
"ေသာက္ေတာင္ မေသာက္ရေသးဘဲ ဘယ္လိုေတာ္လဲ"
ဆိုင္ရွင္၏ စေနာက္မႈကို သူ အေလးမထားေတာ့ဘဲ
ေဆာ့ကိုပဲ ေငးၾကည့္လိုက္သည္။
အထက္တန္းေအာင္စဥ္က ေဆာ့က
အသက္ျပည့္တဲ့အခါ ဒီဆိုင္မွာ အရက္လာေသာက္မည္ ဟု ေျပာဖူးသည္။ သူက မေသာက္တတ္ရင္ေတာင္ ေဆာ့နဲ႔အတူ လိုက္ခဲ့ရမွာပဲတဲ့။ အိမ္ျပန္ရင္ ေဆာ့ကို ေက်ာပိုးေခၚသြားတဲ့ေလ။ သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း
ေဆာ့ စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ဒီမွာ လာေသာက္ေတာ့ သူတစ္ခါမွ မလိုက္ခဲ့ရေပမယ့္ ေဆာ့က ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကို သူ႕အေၾကာင္း ေျပာျပထားသည္တဲ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိုင္ရွင္က သူ႕အေၾကာင္းကို သိသည္။ ဆိုင္ရွင္ ေျပာျပေသာ ေဆာ့အေၾကာင္းကေတာ့
ေက်ာပိုးၿပီး အိမ္ေခၚျပန္မယ့္သူ မပါေတာ့ ေဆာ့က တစ္ပုလင္းေလာက္သာေသာက္ၿပီး အိမ္ျပန္တတ္သည္။
တစ္ပုလင္းထက္ ပိုေသာက္မိရင္ သတိေပးဖို႔ ဆိုင္ရွင္ကို
အကူအညီေတာင္းထားသည္တဲ့ေလ။
အခု အိမ္ျပန္ေက်ာပိုးေခၚမည့္ သူ ရိွၿပီဆိုေတာ့
ေဆာ့က အမုန္းကို ေသာက္ေနတာမ်ားလား။
"ေဆာ့...ေတာ္ၿပီေလ"
ေမွာက္သြားေသာ ဆိုဂ်ဴပုလင္းကို သူယူၿပီး ေဆာ့နဲ႔ေဝးရာ ထားလိုက္ေတာ့ ေဆာ့၏ ရီေဝမႈန္ကုပ္ေနေသာ အၾကည့္ျဖင့္
စူးနစ္စြာ အၾကည့္ခံရသည္။ ေဆာ့အၾကည့္ေၾကာင့္ သူပါးမ်ားပင္ ပူလာသလို။
"ကို စိတ္ရင္းနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္....အရာအားလံုးအတြက္."
ဒိုင္းခနဲ ေရာက္လာေသာ မ်က္ေစာင္းက
သူ႕ကို အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားေတာ့မတတ္ပင္။
ေဆာ့၏ ထိုအၾကည့္မ်ဳိးကို သူ ေၾကာက္ရြံ႕မိေသာ္လည္း
အမူးသမား၏ ႏႈတ္ခမ္းစူေထာ္ေထာ္ကို ၾကည့္ကာ အသည္းယားျခင္းက ပိုရသည္။ နီေဆြးေဆြး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားသည္ တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ေျပာေန၏။
သူ မၾကားေအာင္ ပြစိပြစိရြတ္ေနသျဖင့္ ဘာေျပာလဲ သိရေအာင္ ေဆာ့အနား တိုးကပ္ထိုင္ေတာ့ ဆတ္ခနဲ လက္တားလာသည္။
