Edebiyata aşıktım o zamanlar, -halaa öyle- kendimce çektigim ask acılarının kalemime vurdugu şiirlerim vardı. Özlemle yazdigim satirlarim eklendi zamanla aralarina. Cok gecmeden hayran olmustum edebiyat ögretmenime. Aman haa platonik ask felan degil bu tek istegim vardi, onun gibi edebiyata hakim biri olmak. -derse basladigi andan itibaren soluksuz dinler her dedigi her anlattigi seyi hayranlikla dinlerdim- küçüklügümden beri kitaplarla yatip kalkar onlari yasardim. -az mi agladim az mi güldüm yerine gectigim o kotap kahramanlari icin. - o yüzden tek hayalım yazar olmaktı. Uzakti ama imkansiz degil hem zaten HAYAL ETMEK GEREKİYOR HEP UMİT EDEBİLMEK İÇİN, bende hayal ettim.
~~
'Onlar mı? Ben mi? ' sorusuna secenek olmak canimi yakarken bir de secilmeme ihtimali korkutuyordu beni. Neyse ki mutlu son. Beni secmisti. -ne olacaktı ki zaten ?- Neden pekii?? Adına ask diyemedigim duygularim amacini mi asiyordu yoksa? Hayır olamazdi,olmamaliydi. Ask sandigin hikayelerden biri olmayi haketmiyordu cunku yasadiklarin. İlk kez yoklamisti kalbim beynimi o zamanlar, sukur ki kararimdan hic pisman olmadim. Haa unutmadan yıllardır sorarım Can'a "neden beni seçtin??" ilk gunku cevaptan sasmadi hic; kalbimi dinledim bir sebep arama.-can'ım yaa- dogruydu, zaten dogru olan hic bir seyin mantikli bir sebebi olmazdi.
~°•°~
Zaman ne kadar da yıpratmıştı bizi. Hayatimizdaki entrikalardan ders calisamiyorduk. Guzel bahane degil mii?? Birakin kirk besi lise hayati yirmi bes otuz alsak yeter moduna sokmustu bizi. O kadar alakaliydik dersle(!) oraya gelis amaclarimiz vardi ama -bazilarimizin ki evden kacmak da olsa- gormezden geliyorduk, isimize de geliyordu elbet. Yabanci oldugum bu memlekete gittikce alisiyordum. Kendi icin olmasa da yasadiklarim, arkadasliklarim icin sevecektim burayi. Alismak gerek. Alisiyorsun da zaten. Gozlerindeki yas burnunun direklerini sizlata sizlata sineye sineye cektiriyor acilarini. Siyah beyaz film degil ya hayat, oynayamiyorum. Neyse. Bana gelirsek tekrar en sevdigim seyi yapmaya devam ediyorum yine. her durumda yazmaya bir vakit buluyor her firsatta kalemime gomuluyor ve bir kosede aklima gelenleri kalbim vasitasiyla aktariyordum kagida. Birkac satir dustu o gun yine.
~° Hayatta yasanan tek seydi tesaduf...
Ayni anda nefes almaya baslamak seninle, lakin birbirimizden habersiz. Gunun birinde karsilasmamiz da elbet. Ölecek olmamizda... İmtihan olmak birbirimize. Adımın adınla anılması, adima soyadinin yakismasi. Belki yazdigim cumleleri okuyacak olman gunun birinde. En buyuguyse tesadufun, sevmektir seni. Sevmek kelimesine anlam yuklemektir senle. Gipta edilmektir baska seven yureklerce. En acimasiziysa tesaduflerin onca kirginliktan siyrilmis iki kalptir malum, ilaci birbirinde bulacak iki kalp.
Sen ve ben derim.
Tesaduflerin dile geldigi,
En muazzam ikili.
Ask mıydı tesadüfleri seven yoksa ben seni sevdigimden mi bu tesadüfler??
°~
İlk olay...
Emre'den bahsetmistim. Anlam veremedigim bir sekilde buyuk bir hayran kitlesine sahipti. Cogu kizin hosuna gidiyordu ve ben bunun sebebini okulda "gercekten" yakisikli erkek oraninin dusuklugune bagliyordum. -buyuk konusmican dememisler bosuna- o kadar ilgiliydim yani Emre'ye (!) Benden aldigi olumsuz yanittan sonra Demet diye bir kizla cikmaya baslamisti. Demet'i memleketten taniyordum pek yakin sayilmazdik lakin benden hoslanmadigini ogrenmem ck uzun surmedi. -bu kiz onceden boyleydi. Sebepsiz bi kin dusmanlik.- Cok guzel bir kizdi. Beyaz teni, yesil gozleri ve sari saclariyla benim bile dikkatimi cekiyordu düsünün. Neysee. Mutlu bir iliskileri vardi yani oyle konusuluyodu ve imrenilerek bakiliyorlardi. Duyduk ki ayrilik girmis araya.-ne cabuk- O gun baslamisti zor gunlerim. O gun olaylar zincirine ilk halkayi ekliyorduk. -aman ne hoş- Basimiza gelecek ne cok sey vardi. Neden ayrildiklarini ogrenmekse Demet'in bana yazdigi hatiraya nasip olmustu. "Emre'nin her seferinde benden Özgür'ü seviyorum diyerek ayrılması canımı yakıyordu." yazmısti.
Hayat gercekten garipti,o an daha iyi anladım.
~~
Son zamanlar fazla sakindi her sey. Benim hayatim Can'dan ibaretti zaten. Derdimi, nesemi hep onla paylasirdim. Erkwkleri tanimama yardimci oluyordu ama ona ragmen hata yapabiliyordum. Ona gore dik kafaliydim zaten. Cok gecmeden duyduk ki on dokuz mayis calismalari baslayacak. İlk defa o kadar eglenmistik. Calismalar yaklasik yirmi gun surmustu. Her gun dagin tepesindeki spor salonuna gidip geliyorduk. -zayiflamistik amaaa - o gunlerden bana bir bela kalmisti. Takip ediliyor, yolum kesiliyordu surekli. Cocugun biri takmisti bana. Umrumda degildi. Benim dusundugum tek sey bize bir zarar gelmemesiydi. O zamanlar yakin bir arkadasim vardi Emel. Nasil yakinlastik hatirlamiyorum ama Can' la onu yakinlastiran bendim elbet. Onlar da kisa sureli bir askin ardindan duruldular. ASK BU KADAR KOLAY MİYDİ YOKSA ASK SANDİKLARİMİZ MİYDİ KOLAY OLAN bilmiyorum. Ama biz o zamanlar onumuze gelene ask demeyi cok iyi beceriyorduk. Okuldaki çömezligimizi yasayamadan bitmisti o senezaten çömezlik yasatacak ust siniflarimiz yoktu. Topu topu iki donemdik okulumuz cok yeniydi. Koca bir seneyi devirdik iyi kötü. Elimizde birer karne,aklimizda yasadiklarimiz -yasayamadiklarimiz da- ayrildik kisa bir sure de olsa. Seneye her sey daha mi guzel olacakti yoksa daha mi cok yanacakti canim bilmiyordum. Bilmekte istezsim zaten. Ne yasayacagimi dusunmeden ciktigim bu yoldan yine dusunmeden dondum geri.
Ne cok yipranmistik ne kadar uzulmustuk oysa daha uzulecek cok sey vardi.
Bunlari da dusunmedim.
O zaman düsündügüm tek sey yanimda Can olsun, bana yeterdi.
