Wait for me ^hyunlix^

part1

با کشیده شدن تایرهای  کوچک هواپیما روی زمین و بلند شدن صدای خلبان ، نگاهش رو از پنجره گرفت و سرش رو به سمت مسافر ها برگردوند.

با دیدن زوج هایی که یا با بچه ی کوچیک یا بدون بچه داشتن میخندیدن و وسایلشون رو جمع میکردن، لبخند غمگینی زد و اروم مشغول جمع کردن وسایلش شد.

اونقدر اروم کارهاش رو انجام میداد که متوجه خالی شدن هواپیما نشد.

مهمانداری با دامن کوتاه قرمز به سمتش اومد و با لبخند گفت : اقای محترم نمیخوایید پیاده شید ؟

سرش رو بالا اورد و به دختر نگاه متعجبی انداخت.

مهماندار که متوجه گیجی پسر رو به روش شد گفت : کل هواپیما خالی شده.

فلیکس سرش رو برگردوند و با ندیدن هیچ انسانی ، لبخند خجلی زد و گفت : متاسفم متوجه شدم ... الان پیاده میشم.

مهماندار لبخندی زد و گفت : امیدوار سفر خوبی براتون بوده باشه .

فلیکس با لبخند سری تکون داد و بعد از برداشتن کیف لپ تاپش از هواپیما خارج شد.

اروم پله های هواپیما رو پایین اومد و با رسیدن پاش به زمین ، مکث کوتاهی کرد .

چشماش رو بست  و با یه نفس عمیق هوا رو وارد ریه هاش کرد.

هوایی که بوی دلتنگی میداد... هوایی که ثانیه به ثاینه ی خاطراتش رو با عشقش براش یاد اوری میکرد.

اروم چشماش رو باز کرد و اشکی که از گوشه ی چشمش چکیده بود رو پاک کرد.

اب بینیش رو بالا کشید و به سمت سالن فرودگاه راه افتاد.

نیم ساعت وقت برد تا تمام کار هاش رو انجام بده.

از سالن که خارج شد ، برادرش رو دید که به در پورشه ی مشکی تکیه داده و در حال کشیدن دید زدن دختر ها و پسر های ریز جثه است.

هوفی از عصبانیت کشید و به جای اینکه به سمت ماشین برادرش حرکت کنه ، به سمت تاکسی ها شروع به حرکت کرد.

مینهو سرش رو چرخوند تا ببینه برادرش رسیده یا نه که بادیدن اینکه داره به سمت تاکسی ران ها میره اخمی کرد و به سمتش دوید.

همانطور که به تاکسی زردی نزدیک میشد و ساکش رو با خودش حمل میکرد بازوش از پشت کشیده شد .

با تعجب به عقب برگشت و با چشمای وحشی برادرش چشم تو چشم شد.

مینهو با دندونهای جفت شده گفت : بعد از 9 سال هنوز از این رفتارهای احمقانه ات دست برنداشتی؟

فلیکس دستش رو به زور از توی دست مینهو در اورد و گفت : گمشو .

و روش رو برگردوند تا به سمت مخالف مینهو بره که اینبار با شدت بیشتری کشیده شد و به سمت ماشین مینهو به حرکت در اومد.