OrDEALS of Life

CHAPTER 04 : WHO ARE YOU?

Qtylalehxy2

_________

RIN'S POV

o(〃＾▽＾〃)o

Nung makaalis kami sa cafeteria, dumiritso kaagad ako sa may tahimik na lugar, doon sa may malaking puno, huminto ako doon at humarap sa kanya, doon ko nakita ang nakapamulsang Ryushin, huminto siya sa harapan ko at tumingin sa akin

"Ano naman ang itatanong mo?" He ask

"What happened?" I ask, napakunot naman ang nuo niya

"What do you mean, what happened?"

"What happened to mom, kuya at si Ry2x?" I ask without hesitation

"Why are you asking me that? are you really that nee-chan I know? I thought she was smart, did you ever think that I was only 2 years old back then and I don't remember anything from what happened from that accident" he said pero parang wala akong narinig sa mga sinabi niya, Isa lang ang gusto ko'ng malaman

"I'm asking you if......are they still a-alive?" I ask, he looked directly to my eyes

"Lumaki ako dito sa school nato na walang nag-aalaga sa akin, kaya pasensya na kung wala akong masagot diyan" Sabi niya, napatahimik naman ako dahil dun

Ang bobo ko, syempre wala siyang naalala sa accidenting yun, 2 yrs pa lang yung tao, ang bobo mo sa tanong na yun Rin

"How are you?" I said nalang habang nasa malayo ang tingin, 'di ko siya matignan

"Ok lang naman" sabi niya kaya napatingin ako sa kanya at nakatitig na siya sa akin

"Bakit?" I ask nung hindi siya humiwalay ng tingin

"Hindi kaba galit sa akin?" Walang emosyong tanong niya

"Bat naman ako magagalit?"

"Dahil di ako tunay mong kapatid, at anak lang ako sa labas" Sabi niya

"Honestly, galit talaga ako nung una, di ko matanggap kong bakit naging ganun si mommy kay daddy, wala naba talaga ang love nila sa isat-isa kaya nagawa yun ni mommy? pero simula nung mawala si mommy, kayo, doon ko nakita kay daddy kung bakit yun nagawa ni mommy, pagsisisi ang nanatili sa akin dahil dun" Sabi ko

Kung bakit di ko masiyadong kinausap si mommy sa huling sandaling yun

"Do you think, your dad....." Hindi natuloy ang sasabihin niya nung may tumawag sa pangalan ko, kaya sabay kaming napatingin

It's Yuiji

"Sorry kung sisirain ko muna ang moment niyong magkapatid, pagagalitan na tayo nito nung prof natin, nagsisinula na ang klase" hinihingal niyang Sabi, doon ko lang naalala

'Oo nga pala may klase pa kami'

Tumingin ako Kay Ryushin at ngumiti

"Masaya talaga akong makita ka ulit, Ryu" nakangiti kong Sabi

"Ganun din ako, nee-chan" Sabi niya at Yun ang unang beses na nakita ko siyang ngumiti, ginulo ko ang buhok niya