Upshot: Divulge the Truth (SPG)

Chapter I: Back to Zero

Napakatahimik ni Dylan habang pauwi na kami kinaumagahan. Hindi ko maalala lahat ang nangyari kahapon pero I am pretty sure it went wild. Ang tanging nanatili sa ala-ala ko ay ang paglabas pasok ng b*rat ko sa butas ni Rafael habang si Dylan at Carter ay kapwa nagtitikiman ng kahabaan.

Paggising namin kaninang umaga, lahat kaming apat ay hubo't hubad na nakahiga sa napakalawak na sofa. Masakit sa ulo at pati katawan pero andun parin ang naiwang libog. Mukhang pareho kami ng nararamdaman kaya nauwi muli sa pangalawang round and this time, it went all wild. I was about to think that we wasted our time imbes na magplano pero nawala yun sa isip ko.

Alam ko na hesitant padin si Dylan sa pinasok niya pero kung isa ito sa paraan para makakuha kami ng invitation or inside scoop man lang, payag ako. Sino ba naman ako para tumanggi ng isang mainit na kantutan.

Nakakahiya mang aminin pero mag-iisang taon na akong walang kantot kaya nabubuhay nalang ako sa pagkakamay.

Lumakbay ang mga kamay ko sa matitigas na tiyan ni Dylan pababa sa tayong-tayo niyang pagkalalaki. Alam ko na nasasabik din siya na isubo ko ang b*rat niya habang si Carter ay ganun din ang ginagawa kay Rafael.

Palitan lang kami ni Rafael sa pagsubo ng alaga nina Dylan at Rafael hanggang sa bumaliktad ang sitwasyon at oras naman ni Dylan para isubo ang b*rat ko.

Ngayon lang muli may nakasubo sa burat ko at ganun padin sa pakiramdam. Ang init sa pakiramdam at hindi ko maiwasan na maging marahas sa pagkantot sa bibig niya.

Hindi na kami nakapagpigil pa kaya sabay kami na nakapagpalabas ng katas si Rafael at sunod naman ang dalawa.

Di na kami pumayag na mag-almusal muna kaya pagkatapos naming magdamit ay nag-amba na kaming pumasok ng elevator.

"By the way, thank you for inviting us." Pasasalamat ko.

"Nga pala, may gagawin ba kayo ngayong weekend?" Tanong ni Rafael.

Nagkatinginan kami ni Dylan at mukhang makakakuha kami ng invitation. Sinabi naming wala kaming gagawin.

"Meron kaming pupuntahan na isang private party sa isla. Since nagback out ang dalawa na dapat kasama namin, baka gusto niyo?" Anyaya ni Carter.

Sa tingin ko umayon sa amin ang plano namin kaya di na namin kailangan pang mag-isip ng bagong plano.

Nakarating na kami sa safe house at hindi ko na inabala na hanapin pa si Nathan dahil sa sakit ng ulo ko. Mas minabuti ko nalang na dumiretso sa kwarto at matulog nalang saglit.

Naalimpungatan ako sa gitna ng aking tulog dahil alam ko na may tao sa kwarto. Unti-unti kong dinilat ang mata para tignan kong sino ang tao.

Nagising ang buong diwa ko ng makita ko ang isang baril na nakatutok sakin. "Good morning." Sabi ng lalaki na may hawak ng baril.

"Carter?" Pahayag ko ng mamukhaan ko ang kasama ng lalaki na nakatayo sa likod.

"Surprise? Detective Vasquez." pahayag nito.

"Anong nangyayari? Nasaan si Dylan?" Napatayo ako bigla at hindi ko pinansin ang nakatutok saking baril.

"Wag ka mag-alala, humihinga pa naman. Di ko lang alam kay Nathan." Saad nito.

Sinabihan ako na tumayo at pumunta sa baba na siyang sinunod ko. Ayoko mang sumunod pero nakataya ang buhay ko ngayon kaya wala akong choice.

Unang nakita ko si Dylan na nakagapos at nakadapa kasama ng iba pang kalalakihan na may dalang baril. Ngayon ay pinapasok naman sa loob ang nagpupumiglas na si Nathan galing sa may pool area.

Nakahinga ako ng maayos ng makita ko si Nathan. Nakita ko na nagsesenyasan sila at hindi ko gusto ang ibig sabihin ng tinginan na yun.

Out of nowhere, may biglang pumutok na baril at hindi ko alam kung saan galing. Nanigas ang katawan ko at nanlambot dahil akala ko ay ako ang tinamaan pero matapos ko pakiramdaman ang katawan ko, alam ko na hindi ako kaya napatingin ako kina Dylan at Nathan.

"Nathan! No. No... Sh*t." Wala na akong paki. Lumapit na ako kay Nathan and didn't bother na may hawak silang baril at pwede pa nila ako barilin din.

Parang may mali. Sabi ko sa sarili ko ng takpan ko ang tama ni Nathan, walang dugo. Kita ko sa mukha niya na ramdam niya ang tama ng baril sa may dibdib niya pero nung tinaas ko ang damit niya, walang dugo kahit kitang-kita ko ang nakabaon na tama ng baril.

"Akala mo ba talaga kasama mo si Nathan? Yan ay produkto ng Tori-X. At ngayon nahanap na namin, wala ng makakapigil sa plano namin and good news for you both, magiging parte kayo lahat ng groundbreaking technology na ito.

Napaatras ako ng malaman ko na isa lang palang robot ang kasama namin all this time pero ang emosyon sa mukha niya ay hindi matanggal sa isip ko. Parang totoong tao ang nasa harap ko at ang nakasama ko na hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Nakita ko din ang itsura ni Dylan na hindi din makapaniwala.

"Okay! Tama na yan. Tara na." Saad ni Carter.

Hindi ko na alam ang sunod na nangyari dahil sa tinurok nila samin ni Dylan.

Sa ngayon, hindi ko na alam kung ilang oras ang nakakalipas at kung saang lugar na kami dinala. Ang alam ko lang ay may distinct itong amoy na parang nasa isa kaming abandonadong building. May piring ang mga mata ko kaya hindi ako makakita.

"Dylan!" Sigaw ko para tignan kung andito siya.

"I'm here." Sagot niya. It is good to know na buhay kami pareho pero di ko parin macomprehend ang nakita ko kanina.

Akala ko, may progress na ako para mahanap si Troy pero hindi ko alam kung ano ang mararamdaman at iisipin ngayon.

Kung hindi siya si Nathan? Ibig sabihin ba nito ay patay na siya? Sino nagpadala sa kanya? Kung ganun kaadvance ang teknolohiya ngayon, ano pa ba ang hindi natin alam? Napakadaming tanong ang tumatakbo sa utak ko ngayon.

Nakaramdam ako ng may humila sa balikat ko. Binalik ang pagkakatali sa kamay ko pero ngayon ay malaya na akong makapaglakad pero wala padin akong nakikita.

Di ko alam kung saan ako dadalhin pero naglalakad nalang ako. Umabot siguro ng ilang minuto tapos bigla nalang akong tinulak dahilan para matumba ako.

Katulad ng ginawa nila kanina, muli na naman akong tinurukan dahilan para mawalan ako ng malay.

------------------------------

Show support by voting,
following
and commenting.

Thank you!
Enjoy!