Hiders x Hunters

Μέρος 3ο.

Πήρα πάλι τον προαστιακό και έφτασα επιτέλους στο σπίτι μου.

Ευτυχώς είχα ειδοποιήσει τους δικούς μου το ότι θα λείπω και έτσι, δεν με ενόχλησαν.

«Γεια σου μικρό.» Είπε ο αδερφός μου χαϊδεύοντας μου το κεφάλι. «Εγώ μικρό; Αστειεύεσαι.» Είπα γελώντας. «Για πες, με ποιον γκομενο βγήκες αυτή την φορά;» Είπε και κάθισε στον καναπέ με πονηρό χαμογελο.

Τι εννοεί ας πούμε.

«ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΠΑΛΙ;» Φώναξα και άρχιζε να γελάει. «Κάθε μερα με άλλον βγαίνεις. Αντί να κανεις προπόνηση.» Είπε και έβηξε ψεύτικα. «Αυτός είναι διαφορετικός..» Είπα και χαμογελουσα.

«Ωχ, ωχ, ωχ» Είπε και ήρθε από πάνω μου. «Έχεις πυρετό;!» Είπε και του απομάκρυνα το χέρι. «Οχι βρε ηλίθιε! Απλά πέρασα τόσο καλα που θα ήθελα κιαλο. Θα ήθελα κιαλα πραγματα μαζί του.» Είπα και με κοίταξε.

«Και το καταλαβες αυτό από την πρώτη μερα που βγήκατε;» Είπε αηδιασμένος. «Ρε μπουφέ συμμαθητής μου είναι, μου άρεσε αρκετό καιρό τώρα..» Είπα. «Καλα, επειδή και εγώ έχω μια δουλίτσα..» Είπε και μου έκλεισε το μάτι. «Θα τα πούμε αργότερα.» Είπε με πονηρό χαμογελο και έφυγε.

Κάθισα πίσω στον καναπέ και άρχιζα να σκεφτόμουν.

Οι Garcia σε σπάνιες περιπτώσεις βέβαια αναπτύσσουν συγκεκριμένες υπερφυσικές δυνάμεις λέγονται και ως γνήσιοι Garcia, όπως και οι Thompson. Θα μπορούσε να πει κανεις ότι είμαστε κάτι το παραφυσικο ή κάτι το ανεξήγητο.

Κάπως έτσι ακούμε και τις σειρήνες.

Οι Garcia με τον καιρό έχασαν τις δυνάμεις τους, είναι μηδαμινές οι περιπτώσεις οι οποίες έχουν δυνάμεις.

Ο τελευταίος Garcia με δυνάμεις που γνώρισα ήταν ο προπάππους μου, ήταν πολύ ισχυρός. Όταν προσπαθησε να πολεμήσει ενάντια στους Thompson απέτυχε. Πρόλαβα να τον γνωρίσω βέβαια διότι ήταν σε αρκετά μεγάλη ηλικία όταν συνέβη το συμβάν αυτό.

Πάντα πίστευα πως είχα υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά δεν έχουν εμφανιστεί. Η οικογένεια μου αυτό πάντα το αρνιόταν βέβαια, διότι πολύ απλά οι γνήσιοι Garcia είχαν πλέον εξαφανιστεί.

Αλλά από την άλλη δεν νομιζω αυτό, απλά επιλέγουν να μένουν στο σκοτάδι και στην αποξένωση, για να μην χαθεί το είδος τους.

?? POV

Κατέβηκα επιτέλους ζαλισμένος από το αυτοκίνητο και είδα μπροστά μου ένα πελώριο σπίτι, κάπως παλιό βέβαια. Σαν vintage.