GECE VE GÜNDÜZ

1.Bölüm Başlangıç

Hayatım sanki silinip yeniden yazılmıştı.... Her insan kendi kaderini belirlemekte özgür değil midir ? benim hayatım başkalarının verdiği kararlar ile belirlenip yazılmıştı....
 
15 MAYIS
Hava karanlıktı , ay kendi ihtişamıyla , sahibi olduğu gökyüzünde parlıyordu. Sessizlik insana  o kadar huzur veriyordu ki . Bir ses gecemi ,huzurumu ,hayatımı mahveden o ses.
 
Şimdilerde o sesi hayal meyal hatırlayabiliyorum,nasılda korkmuştum, küçük bedenim titrerken istemsizce ayaklandım ,ses salondan gelmişti.
 
Odamın kapı  kolunu tuttum yavaşça kapıyı aralayıp dışarıda olabilecek tehlikeleri ön görebilmek için, kafamı hafifçe dışarı uzattım. Görünürde bir şey yoktu dışarıya çıkabilirdim.
 
Önce annem ve babamın yatak odasına gittim oda bomboştu  ,koridordan merdivenlere oradan da tek tek alt kata indim.
 
"Anne nerdesin,Babacım ben çok korkuyorum,kader,kader neredesin ? "
Merdivenlerden inerken , her santimi aklıma kazınan o görüntüyü gördüm . Kan, annem yerde boylu boyunca uzanmıştı. Tişörtü kan içindeydi. Tabi o zamanlar olanları tam olarak idrak edemiyordum.
 
"Anne kal ne olur kal ,Anne söz veriyorum bir daha asla seni yalnız bırakmayacağım hep seni koruyacağım ama şimdi bana bir şans ver ne olur kalk ve sana şaka yaptık de ne olur anne bana doğum günümden nefret etmemi sağlama anne ,anne ne olur beni kokuna hasret bırakma sesin,kokun,şefkatin ne olur beni bunlara muhtaç bırakma anne beni bir yanım hasret bırakma."
 
Bir el beni kendime getirdi
" haydi gel benimle, korkma ,bana güven annen iyi olacak ama şimdi benimle gelmen gerek."
 
Çocuktum şimdi olsa o eli tutar mıydım ? Sanmam ama o gün o eli tuttum.
Beni bir eve götürdü orada iki kişi daha vardı. Peki onlar bu evde nasıl ve neden toplanmışlardı ?
 
"Merhaba seninle tanışabilir miyiz ? " Gülümsedim, sanki çektiğim acıyı benden çekip almak, düştüğüm bu bataklıktan beni çekip çıkarmak istercesine bir el daha beni tutmak istiyordu. Diğer el hiç
bırakmayacakmışçasına elimi tutmaktaydı.
 
Boştaki elimi ona uzattım ağlamaktan şişen gözlerim mavi gözlerine uzandı o gözlerde huzur vardı ,deniz vardı onun gözlerinde.
 
"Merhaba "dedim kısılan gözlerimle beni sanki hiç bırakmayacakmışçasına tutan o kişiye  döndüm "anneme ne olacak? ,kardeşim nerede ? babam nerde ?"
 
"-Merak etme  küçük, artık bizimlesin ." Başımı sallayıp
"-Tamam." dedim.
 
"-Evet, şimdi bir banyo et, sonrada uyu. Annen ve babanı rüyanda görmeye çalış ki özleme."
 
Elimi bıraktı, kapıya ilerleyip açtı. Son kez bana  bakıp kapıyı yavaşça kapatıp çıktı. Yanımdaki mavi gözlü kız bana döndü
 
"Hadi banyoyu sana göstereyim." Elimi tuttu ve yine koridordan evdeki banyoya ulaştık
 
"Aklında sorular olduğunun farkındayım söz veriyorum cevap vereceğim ama şimdi bir banyo et iyi gelir. Sana benim kıyafetlerimden  vereceğim, Havlu da orada, seni odamda bekliyor olacağım."
 
Dediği gibi banyo edip  odasına gittim. "Bak oradalar giyinebilirsin, kapının önünde seni bekliyorum." Kıyafetleri giydim maviydi, odasıda  maviydi. "Giyindim gelebilirsin " kapıyı açtı ve içeriye girdi.
 
"Evet söz verdiğim gibi sorularını cevaplamaya hazırım." Mavi gözlerine baktın
-"Adın ne ?" Sorduğum ilk sorunun bu olması onu afallatmıştı.
-"Gece “dedi gülümsedim isimi ona hiç yakışmıyordu aslında
Bu masmavi gözlere gece isimini koymak ona yapılmış bir haksızlıktı
-"Gece annem iyi olacak mı ? "
Mavi gözleri derin derin bana baktı sanki vereceği cevap o kurşundan daha çok canımı yakacakmış gibi  aslında daha çokta onun canını yakıyormuş gibi.
-"Sana yalan söylemeyeceğim annen iyimi olur kötümü bunu ben bilemem. Âmâ bilki her iki durumda da yanında ellerini tutuyor olacağım."
-"peki ya babam, kardeşim, o nerede  ? o çok daha çok küçük."
-"iyidir ,galiba iyidir ,merak etme, düşünme sen bunları bak sana ne diycem." Kulağıma yaklaştı ve "-bu evde kalıyorsan en önemli kural:gizli şeyleri sesli söylememektir çünkü..." Dedi ve ayaklanıp kapıya doğru yöneldi.
 
Kapıyı açtı ve salondaki ikinci kişi boylu boyunca yere uzandı .
"Mert kapıyı dinliyor olabilir. Mert bu kapıda ki camdan göründüğünü sana söylemiş miydim? " Mert,adı Mert'ti.Yaşına rağmen kıvırcık saçları ve çekik kahverenginin hangi tonu olduğunu bilmediğim gözleri, uzun kirpikleri ,uzun boyu ve fit vücuduyla karşımda duruyordu
 
"Demek ondan hiç bir açığını yakalayamadım."
Dedi ve gözleri bana döndü ,yanıma oturdu "Annelik yapmayı çok sever biliyorum. Eminim sanada iyi gelmiştir. Daha tanışamadık benim adım Mert "
 
Elini uzattı ve bu evdeki üçüncü  Kişinin de elini tuttum. "Eğer olurda baba şefkatine ihtiyacın olursa ya da abi her neyse ben buradayım."
 
Bunu dedi ve Elektrik çarpmış gibi yerinden kalktı ve gitti.
 Gece ışığı kapattı ve yanıma uzandı "-artık uyuyalım."
Gözleri kapandı fazla güzeldi ince ve kıvrımlı beli sapsarı uzun saçları...  Annemin saçları da   uzundu, Sarı ve uzun saçları aklıma geldi kan olmuştu o saçları sarı saçları kana bulanmıştı.
 
Şimdi hayal meyal bunları hatırlıyorum diğer günlerde böyle geçmişti bende Gece’nin o sarı saçlarına bakıp bakıp ağlamıştım.
 
Her şeyin farkındaydım, En az şimdiki gibi annemin gelmeyceğininde ,olan olaylarında.
 
Şimdi hala dört kişi birlikteyiz aynı evde kalıyoruz hayat bir şekilde ağlarını örüp bizi bir araya getirmişti o gün aslında kaçmıştım olanlardan, her şeyden annen öldü denmesini istememiştim kaçmıştım. Hep onlarlaydım Mert,Yiğit,Gece ve ben Gamze Taşkıran
 
Şimdiyse haksızlıklar karşısında dimdik, emin adımlarla adaleti sağlayan bir Avukatım ben.
 
Annemi koruyamadım, ona bunları yapanları bulamadım ,ama diğer bir çok kişi için adaleti sağladım.
 
İş çıkışı Yiğit beni almak için  bekliyordu, evrakları alıp onun arabasına ilerledim.
 
"Gamzem, nasılsın ? nasıl geçti günün ? " Bana hep Gamzem derdi çünkü onun Gamzesi vardı ve o gamzeyi bir tek ben ortaya çıkarabilirdim
 
"İyiyim." Yine bir gün daha geçip gitmişti daha neler olur bilemezdim. Yiğit sesli bir şekilde iç çekince ona döndüm"- Söyle hadi ne söyleyeceksen.
 
"Gamzem kara gecede sana neler olduğunu ayrıntılarıyla anlatmanın vakti geldi."
Arabayla bir süre daha ilerledik ve bir limanda durduk.
 
"Haydi ,atla bakalım",
Ne zaman bir şey konuşacak olsak bu gemiye gelirdik ama Gece asla buraya gelmezdi nedenini hala bilmiyorum. merak ettiğimi söylediğimde zamanı gelince anlatacağını söylemişti.
 
Gemiye bindik, Yiğit dümene geçip gemiyi çalıştırdı. "Evet otur bakalım." Geminin üst katındaki minderlere oturduk . Yiğit tam yanımdaydı ve ikimizde Ay’ı seyrediyorduk ve tabi denizide.
 
"O gece her zaman ki gibi yürüyordum." Buruk bir gülümseme kondu yüzüne.
"Siyah maskeli bir adam vardı ,ondan çekinip bir evin arkasına saklandım."
 
Gözlerini gözlerime çevirdi ellerimi tuttu, o günkü gibi.
"Sizin evinize girdi, korkmuştum  gitmesini bekledim, kaç dakika geçti bilmem " gözlerinden yaş akmıştı. "tek hatırladığım o hayatını mahveden silah sesi ve senin korku dolu çığlığın ."
 
Boştaki elimle gözlerinde ki yaşı sildim sanki kendim ağlamıyormuşçasına.
Ben hep böyleydim eğer karşımdaki kişinin bir sıkıntısı varsa her şeyimi o kişinin sorununu çözmeye adardım. Tabiki birlikte büyüdüğüm,aynı evde her gün birlikte uyuduğum insan olunca duygular ön plana çıkabiliyordu.
 
"Silah sesinden birkaç saniye sonra,iki adam ve bir  kız çocuğunu hatırlıyorum arabaya bindirilip uzaklaştılar."
 
Ben hemen koştum sizin eve geldim ve sana bir şey olmaması için seni alıp en güvenli yere, evime getirdim.
 
Annen ise komşular tarafından hastaneye götürülmüş ve orada evdeyken vefat etmiş olduğu belirlenmiş. Cenazesine, mezarına bizzat gittim.
 
İkimizde bitkindik ,ikimizde yorulmuştuk . Sustuk orada kaç dakika kaldık bilinmez. Yiğit’in elimi tutup beni arabaya bindirdi , evimize gittik.
 
Gece uyuyordu ama çekinmeden ilk günkü korku olmadan yanında uzandım tıpkı ilk günkü gibi sarı saçlarına baktım uzun uzun bugün yine sabahı zor edecektim anlaşılan.
 
Benim bir geçmişim vardı acılarla dolu. Birisi tarafından yazılıp tasarlanan. Peki ya Yiğit,Mert,Gece onların geçmişi bana hiçbir şey anlatmıyorlardı geçmişleri hakkında sabırla bekleyecek ve kafamdaki soru işaretlerinin yok olmasını  ilk gün ki gibi bekleyecektim.