Sabah uyandığımda yataktan kalkıp banyoya gittim.duş aldıktan sonra okula gitmek için çantamı hazırladım ve evden çıktım.hala dün akşam ki saçma durumu düşünüyordum.rüyalarıma bile girmişti ama ben bişeyler yapmak yerine yine susmayı tercih etmiştim.bir taksi çağırıp evin önne çıkmak için aşağıya indim.hamzayla karşılaşmadığım için mutluydum.onu görmeye hazır hissetmiyordum kendimi.okula geldiğimizde taksiciye parasını verip okula doğru hızlıca ilerlemeye başladım.derse geç kalmamak için direk sınıfa çıktım.gözlerin hemen sınıfta ömeri aradı.onu göremeyince de boş bir yere oturdum.dersin başlamasını beklerken ömer birden sınıfa daldı ve bana bakakaldı.hızlı adımlarla yanıma geldi ve oturdu.
" zeynep"
ona şaşkınca bakıyordum.ama sonra onun yanından hiç bişey söylemeden ayrıldığım aklıma gelince durumu açıklamam gerektiğini düşündüm.
"kusura bakma ben gitmem gerekiyordu haber veremedim seni öyle bıraktığım için çok üzgünüm."
" sorun değil neredeydin önemli bişey yok umarım"
başımı hayır anlamında salladıktan sonra kafamı önüme eğdim.hemen ardında hoca derse girince bizde önümüze döndük .derse odaklanmak çok zordu ailem dağılmıştı ve hamzayla aramda ne olduğu belli olmayan bi ilişki vardı.açıkçası hangisi daha önemli diye düşünüyodum.hamzayla tanışmadan önce kesinlikle ailem önemli erkeklere güven olmaz derdim ama şu an bunu söylemek çok zordu.çalan zilin sesiyle kendime geldim.ders çok çabuk bitmişti.
"gel kantine gidelim ben çok açıktım"
ömeri onaylayarak eşyalarımı alıp sıradan kalktım .kantine geldiğimizde nisa ve emir çok yoğun bir sohbet içerisinde görünüyolardı.ben hızla onların yanına ilerlerken ömerle emir bakıştılar ve emir masadan kalkıp ömerin peşinden gitti bende nisanın yanına oturdum.beni görünce nisa "zeynep" deyip boynuma atladı.bende ona aynı şekilde sarıldım.hamzayla aramızda geçenleri kısaca anlattıktan sonra nisada bana emirle çıkmaya başladıklarını söyledi tam aralarında geçenleri anlatacakken ömer ve emir geldi.bizim konuşmamızda bölünmüş oldu.çok geçmeden nisa dersi olduğunu söyleyip kalktı emirde onu sınıfana kadar götürmek için peşinden gitti.ömerle yalnız kalmıştık.suratımın beş karış ve ruhsuz gözüktüğünün farkındaydım ve bunu düzeltmek için hiç bişey yapmıyordum.ömerin bakışlarını üstümde hissedince ona baktım .
"çılgınca bi şey yapmak ister misin"
"neden bahsediyosun"
şaşkınca suratına bakıyordum.söylediğinden hiç bi şey anlamamıştım.
"benimle gelirsen sana gösteririm"
çılgınca şeyler her zaman dikkatimi çekerdi.bana moral olmasını umarak ömerle gitmeyi kabul ettim.teklifi kabul ettiğim için yüzünde aptal bir gülümsemeyle elini bana uzattı.bende gülümsedim ve elini tutup ayağa kalktım.otoparka indik ve ömerin arabasına binerek okuldan hızla uzaklaştık.şu an hiç bi şey hissetmek istemiyordum.
araba durduğunda kafamı kaldırıp etrafa baktım.ıssız bir yerdeydik.
"nerdeyiz"
ömer bana gülümsedi ve eliyle gel işareti yapıp arabadan indi.arabanın kapısını yavaşça açtım ve arabadan inip etrafa tekrar bi göz attım.
"niye geldik buraya burda çılgınca ne olabilir ki"
"suya atlamak ister misin"
kaşlarımı çatıp ömere baktım.
"ben yüzme bilmiyorum beni niye getirdin buraya"
gerçeği söylemek gerekirse korkmaya başlamıştım.etrafta hiç bişey yoktu ve uçurumun aşağısı denizdi.geldiğime pişman olmuştum.
