Multimedya burak
başımın arkasında hissettiğim acıyla gözlerimi araladım.etraf karanlıktı hayır gözlerim kapatılmıştı.nerdeydim ben böyle hiç birşey duymuyordum ama soğuğu içimde hissediyordum gerçekten çok soğuktu.kendime gelmeye çalışıyordum ama başımın arkasında hissettiğim acı dayanılamazdı ve düşünmemi engelliyordu.sanırım bi sandalyeye bağlıyım hareket edemiyorum.ayak bileğimde felaket bir acı var kaçmaya çalışırken ayağımı burkmuş olmalıyım.kimden kaçmaya çalışıyordum.başımın arkasındaki acı yüzünden hatırlayamıyorum herşey çok hızlı olmuştu.düşün zeynep sakin olmaya çalış derin nefesler alıyordum iç sesim bişeyler yapmam için beni cesaretlendiriyordu.ama bu o kadar zor ki tamam sakin olup baştan başlayalım.
3 SAAT ÖNCE
"hamzanın bir süre gelebileceğini sanmıyorum"
karşımda duran adama daha dikkatli baktım ve hemen ayağa kalktım.onu daha önce gördüğüme emindim ama ne zaman tabi ya sesimin çıkabildiği kadar konuşmaya çalıştım
"burak"
onu hatırlamış olmama sevinmiş olmalı ki bana bakıp daha fazla sırıtmaya başladı.burdan hemen çıkmam gerekiyordu.lanet olsun hamza neredeydi.burda zor durumdayım ama o beni tekrar kurtarmak için burda değildi.hemen birşeyler yapmam gerekiyor kapının önünde duruyor burda ona fırlatabileceğim bişey yok çantamda ki bıçağı alabilirmiyim ki zannetmiyorum bi hamle yaparsam bana saldıracaktır.sakin kalmalıyım bağırsam sesimi duyarlar mı.
burak bana yavaşça yaklaşmaya başladı .elini yavaşça beline doğru götürdü.hareketlerini dikkatlice izliyordum.belindeki silahı bana gösterdikten sonra sessiz olmamı istedi ve yavaşça silahı eline aldı.kalp atışlarım daha da çok hızlanmıştı gerçekten çok korkuyordum ve bu bişeyler yapmamı engelliyordu.düzgün düşünmekte zorlanıyordum.
"ne istiyosun benden hamzaya ne yaptın"
cesaretlenip konuşmuştum ben konuşunca olduğu yerde kaldı.bana bakıp tekrar sırıtmaya başladı.
"merak etme hamza iyi ama senin için aynı şeyleri ona söyleyemeyeceğim sanırım çünkü hamzanın sinirlenip çaresiz kaldığını görmekten zevk alıyorum"
"hastasın sen"
kafayı yemiş gibi bana bakmaya devam ediyordu bunları söylerken bile zevk aldığı her halinden belli oluyordu.bana baktı ve kısa bir kahkaha attı.
"belkide öyleyimdir"
tekrar güldü ve silahı bana doğrulttu.kalbim yerinden fırlayacakmış gibi atıyordu .göğsüm hızla inip kalkıyordu.ifadesiz bir şekilde yüzüme bakıyordu.kaçmaya çalıştım ama beni durdurdu ve ayaklarım birbirine dolandı ve yere yapıştım resmen yavaşça gözlerimi kapattım rahatlamam gerekiyordu.ve sonrasında sadece başımın arkasındaki acı.
3 SAAT SONRA
burak beni öldürmedi peki ben nerdeyim .sakinleşmem lazım ellerimi çözmek için tepinmeye başladım ama imkansızdı.kulaklarıma dolan gülme sesiyle başımı sesin yönüne çevirdim.burdaydı beni izliyordu.onun burda olması beni daha çok korkutmuştu.karşımda olduğunu hisediyordum ve akmaya hazır olan gözyaşlarımı serbest bıraktım.gözyaşlarım gözümdeki bandı yavaşça ıslatmaya başlatmıştı.tepinmeye devam ediyordum.
"lütfen bırak beni yalvarırım lütfen"
sesim fısıltıdan daha ileri gitmemişti.
"şşşt ağlama sorun yok sana zarar vermeyeceğim"
zarar vermemek mi daha ne yapabilirdi ki zaten canım yeterince acıyordu.yavaşça gözlerimi açtı.sonrada ellerimi çözdü.gözlerimi açtığımda ilk başta görüşüm çok iyi değildi ama bir evde olduğumuzu anladım.turuncu bir koltuk ve pembe yatak örtüsü olan bi yatak ve bir dolap vardı.ayağa kalkmam için bana destek oldu ve beni yatağa oturttu.
