i know relationship's my enemy so stay away from me
i'm warning you
•
Ben,Jeon Jungkook;eski düşmanımı yeni aşk kölem yapmak istiyordum.
high-school au | taekook
he•would never say where he• came from -ruby tuesday
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'MIKNATIS' •
Doğduğum ilk andan itibaren insanların etrafımda pervane oluşuna alışmış biriydim ben.Tüm ailem,tüm çalışanlarımız,aklınıza gelebilecek herkesin bana neredeyse taptığı bir ortamda büyümüş,kişiliğimi buna göre kazanmıştım.
Kimine göre şımarık,kimilerine göre zengin bir züppenin tekiydim.
Kendi içimde ise yalnızca Jeon Jungkook'tum.
Gözlerim neyde takılı kalırsa onu ister,ağzımdan tek bir 'benim olsun' kelimeleri döküldüğü an önüme serilirdi.
Zengin ailenin tek çocuğu olmak,benim en büyük şansımdı.
İsterim ve alırım kalıbını vücut bulmuş haliydim. Kaybetmeyi sevmezdim,kaybetmeye alışık değildim. Herkesin uzaktan izlediğinde sinir olacağı o kişiydim ben. Kıskançlıkla bakılırdı bedenime,gücüme.Kendime oldukça fazla güvenirdim ve bunun doğuracağı sonuçları takmazdım.
"Nereye daldın yine?" Elimdeki nane aromalı sigaranın külünü yere düşürürken balkona yeni giriş yapan Yoongi'ye döndüm.
Benim en büyük ikinci şansımdı bu adam.
Beni bunca lüksün içinde yalnızlığımdan kurtaran tek insandı.
Ailem,evde okdukları zaman boyunca bana sevgi vermekten geri durmazlardı lakin genel olarak da evde olmazlardı.
Her güzel şeyin bir bedeli olduğu gibi bunun da vardı. Şikayetçi ise değildim,olmazdım.
Alışkanlıklar sarmalamıştı her bir yanımızı,bunlardan kurtulamazdık veya şikayet edemezdik.Bize dayatılan sistem neyse ona uyar kendimizi ona göre şekillendirirdik.
"Düşünüyordum yalnızca." Deri ceketini balkon sandalyemizin arkasına asıp elimdeki sigarayı kendi uzun parmakları arasına yerleştirdi. "Sigara içmen yasak değil miydi senin?" Omuz silkip iyice yerleştim balkon sandalyemize. "Yasaklar çiğnenmek için yok muydu?" Burnunu çekip bir müddet yüzüme baktı. Gözlerinden akan bıkmışlık her halinden belli oluyuyordu.
Yorgundum,yorgunduk. Bizler dışarıya güçlü durmamıza rağmen durmaksızın darbeler yerken birbirimize rol yapamıyorduk.Tüm duygularımız bütün çıplaklığı ile önümüze seriliyordu.Bunu yalnızca birbirimize belli ettiğimiz için ise bir eksisi olmuyordu.
İkimiz de o kadar yıpranmıştık ki,şimdiki planımızı ince eleyip sık dokumamız gerekiyordu çünkü biri daha bizi yıpratmaya kalkışırsa bu şekilde durmazdık.
