Door dik en dun

Hoofdstuk 5

5

Vrijdagochtend ging haar wekker. Het liefst had ze nog even door willen slapen, maar toen ontdekte ze welke dag het was. En dat haar arm in het gips zat. Maar die arm kon haar na vijf seconden al niets meer schelen. Ze trok snel haar kleren aan, holde de trap af, propte een broodje in haar mond en ging naar Charlotte. Want ondertussen lag haar cadeautje nog steeds bij Nicky thuis. Het was pas kwart over zeven. Maar ze wilde alles weten tussen Vincent en Charlotte. Toen ze bij Charlotte voor de deur stond, kwam ze via de achterpoort met haar fiets naar buiten. 'Hé Charlotte, wat doe jij nou weer hier?' zei Nicky. 'Ik weet niet of je het al wist, maar ik woon hier.' antwoordde ze. 'Maar zo vroeg met je fiets?' 'Nou, een: ik wou naar jouw huis gaan. twee: waarom sta jij hier zo vroeg?' vroeg Charlotte. 'Omdat ik alles wil weten over jou en Vincent. Vertel op, wat is er gebeurd?' 'Nou...' begon Charlotte aarzelend. 'Ik ben zo verliefd op hem! Hij heeft humor, is knap en zo ontzettend aardig!' Nicky had haar vriendin nog nooit eerder zo vrolijk gezien. Charlotte was eigenlijk ook nog nooit echt verliefd geweest, wist Nicky. Ze vond veel jongens leuk, maar verliefd? Nee hoor, dat niet. 'Ik vind het zo leuk voor je! Gaan jullie ook nog wat doen?' vroeg Nicky. 'We hebben nog niks Nicky, maar misschien kunnen wij mee naar de film?' Nicky keek haar raar aan. 'Naar de film? Wie gaat er naar de film?' ze was verbaasd. Robert had niks over een film gezegd. 'Dat is toch normaal? Of ben ik nu degene die raar moet kijken.' Charlotte wees naar Nicky's gezicht. Ze trok meteen weer een normaal gezicht. 'Tja, ik weet het niet. Heeft Robert dat geregeld dan?' vroeg Nicky. 'Ik denk het wel, die nieuwe film die uit is, daar gaan we vast heen. Leuk toch! Zo'n dubbel date!' zei Charlotte (weer) enthousiast. Charlotte keek op haar mobieltje. 'Maar, we moeten wel gaan. Anders komen we nog te laat op school. En Bas is er vandaag! Ik herkende hem echt niet meer!' 'Bas is heel veel veranderd ja. Dat mag ook wel, het is negen jaar geleden Charlotte! Vindt je het gek?' Nicky moest lachen. En toen schrok ze. Robert. 'Robert staat te wachten! Bij mijn huis! We moeten er snel heen, straks is hij weg!' 'Ja, rustig. Er breekt heus geen oorlog uit als we een minuutje te laat zijn.' zei Charlotte lachend. Ze sprong bij Charlotte achterop en ze reden naar Nicky's huis. Daar stond Robert al. Nicky was blij om hem te zien. Ze rende snel naar hem toe en omhelsde hem. 'Ik hou van je' fluisterde Robert in haar oor. Toen ze begonnen te zoenen onderbrak Charlotte hen. 'Ja sorry mensen, maar ik sta hier ook nog gewoon hoor. Ik weet niet of ik opeens onzichtbaar ben geworden.' Nicky en Robert schoten in de lach. 'We stoppen al!' zei Robert. 'Dat is maar goed ook, want we moeten naar school.' reageerde Charlotte.

Toen de Charlotte en Nicky klaar waren met de strafklas, gingen ze direct naar huis. Nog even huiswerk maken, daarna meteen in de make-up en dan kwam Robert ze al ophalen. Vincent kwam zelf naar de bioscoop. Maar Nicky had er veel zin in. Charlotte zou om 7 uur naar haar toe komen. Toen Charlotte er was gingen ze alvast buiten staan. 'Heb je er zin in Charlotte? Ik wil Vincent ook wel ontmoeten! Als je er zo enthousiast over praat.' 'Nicky, ik ben altijd enthousiast. Je kent me nu ondertussen toch wel.' zei Charlotte met een plagende blik. En toen zagen ze Robert aan komen rijden. Op een scooter. 'Wat heb jij nu weer?' zei Nicky. 'Hij is van mijn vader, ik mocht hem even lenen. Mijn scooter is nog steeds niet gemaakt.' legde hij uit. 'Mooi zo, dan kunnen we met zijn drieën op de scooter. Ik had toch al geen zin om te lopen.' zei Charlotte. Toen ze bij de bioscoop aankwamen, stond Vincent buiten te wachten, met een cadeautje voor Charlotte. 'Kijk! Dat is 'm!' schreeuwde Charlotte. Ik moest haar arm vastgrijpen, anders was ze van blijdschap van Roberts scooter afgedonderd. Charlotte en Nicky liepen naar de wc's om even bij te praten. 'Hij is leuk! Hoe kun je hem nou tegen het lijf lopen. En ik denk, dat hij echt perfect voor jou is Charlotte.' zei Nicky. 'Ja... Ik zit met mijn hoofd in de wolken. Zullen we tegen de jongens zeggen dat we alvast naar de bioscoopzaal gaan?' vroeg Charlotte. 'Is goed. Kunnen we meteen testen hoe "romantisch" ze zijn.' grapte Nicky. 'Altijd die tests van jou...Wordt Robert daar nou echt nooit moe van?' vroeg Charlotte. 'Robert? Nee hoor. Als hij er wat van zegt, eindigt het meestal met een kietelgevecht.' zei Nicky. 'En dan win jij zeker? Ja dag hoor, maar dat geloof ik niet. Maar even tussen haakjes, we zouden toch gaan?' zei Charlotte op zo'n manier alsof ze wou zeggen dat ze naar de wc moest. Toen ze naar de bioscoopzaal gingen, waren de jongens er nog niet. 'Ze zijn dus echt iets aan het regelen.' fluisterde Nicky in Charlottes oor. 'Ja, dat zal het zijn. Zijn ze niet gevlucht wegens "testangst"?' Nicky gaf een stomp in haar zij. 'Daar zal je ze hebben.'zei ze terwijl ze naar de twee jongens wees. Vincent liep naar Charlotte toe en vroeg haar verkering. Ze zei ja en was zo blij! Toen gingen de twee jongens ieder naast hun vriendin zitten. Het was natuurlijk een romantische film. Bij elk romantisch stuk, keken Robert en Nicky elkaar aan in de ogen en glimlachten naar elkaar. 'Ik ben blij dat ik Robert heb.' fluisterde Nicky in Charlottes oor. 'Ik ben ook blij met Vincent.' zei Charlotte terug. Toen ze haar hoofd omdraaide kreeg ze haar eerste zoen. Nicky keek trots naar haar vriendin. Ze dacht altijd dat ze geen betere vriendin kon krijgen. En nu besefte ze dat het zo was. Haar leven kon niet beter nu. Ze had alles. Een vriendje, een beste vriendin en ze had zelfs nog een oude vriend teruggevonden. Toen de film afgelopen was, ging Charlotte bij Vincent achterop. Hij had ook een scooter. Al die scooters tegenwoordig, dacht Nicky. Vincent en Charlotte moesten op een gegeven moment de bocht om. 'Tot morgen Charlotte!' schreeuwde Nicky door de straat. 'Die Vincent is leuk hè?' zei Nicky. 'Nicky rustig, wat praat je veel.' zei Robert. 'Sorry je hebt ge..' de rest van haar zin kon Nicky niet afmaken, want Robert had zijn lippen op die van haar gedrukt. 'Je mag wel wat vaker teveel praten.' zei Robert. Nicky keek naar het pakje in haar tas. 'Hier.' zei ze. En ze gaf het pakje met de CD aan hem. 'Deze was ik al die tijd kwijt! We hebben al zo lang niet meer naar deze CD geluisterd! Nicky, als je maar niet vergeet dat ik van je hou.' Toen Robert dat zei, begon Nicky helemaal te glunderen. 'Ik zal het niet vergeten.' zei ze. Daarna liep ze naar binnen.