Returning The Time [Zitao] (COMPLETED)

00:01

"Oh' mare naalala mo pa noong mga medyo bata-bata pa tayo ay naligaw tayo sa bayan ng San Pablo? Hindi ko makakalimutang nakita talaga natin ang palasyong iyon."

"Paano ko ba malilimutan iyon mare? Tanda ko pa ang usapan noon na may nakatirang nilalang daw na nakatira sa palasyong iyon."

"Oo nga. Hindi ba't kaya ng nilalang na iyon na magbalik ng oras?"

"Oo, ayun sa narinig ko"

Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ko ang pagkwekwentuhan ng mga marites sa gilid ng daan. Mga matatanda. Actually, I don't give a damn kahit gabihin pa sila ng pagkwe-kwentuhan, eh, but I heard something.

"Lola? Totoo po ba 'yong sinabi ninyo?" Pagsasabat ko sa usapan nila. Sabay ang dalawang matanda na lumingon sa gawi ko.

"Ang ano bang tinutukoy mo iha?." Nagtatakang sabi ng isang may puting buhok na palagas na wala narin itong ngipin.

"Yung tungkol ho sa nilalang na kayang magbalik ng oras? Totoo ho ba iyon?" Pagtatanong ko but I'm hoping na sana totoo. Tumango ang matanda. "Oo iha, ayun sa mga kwento mula pa noon na kaya daw magbalik ng oras ang nilalang na iyon. Doon iyon sa bundok ng makiling sa bayan ng San Pablo." Sagot nito. I see the light of hope, napangite ako ng kaunti.

"Sige ho, salamat." Tumango lamang ang dalawa at nagbalik sa pag tsi-tsismis.

Nakarating ako sa aking apartment na iniisip parin ang tungkol sa topic ng dalawang matanda. Wala naman sigurong masama kung susubukan ko hindi ba? I just want to give it a try and besides para narin naman ito sa kaligayahan ko.

I want to go back to the time when I and my boyfriend had a fight I was very mad at that time and I didn't listen to him infact I left him, just like other love stories you've watched and read. Sinundan niya ako and then boom! The accident happened. Huli na nang mapagtanto kong it's my fault. Kaya I will take the opportunity na pumunta doon sa sinasabi ng mga matatanda. Wala akong pakealam kung ano pa ang itsura ng nilalang na iyon. Matanda? Maybe. Kulubot ang balat? Mahaba ang puti na buhok at ang palasyo ay puno ng orasan?.

Hindi ko alam I have no idea and my mind right now is full of hope na sana totoo ang mga usap-usapan.

Kinaumagahan wala akong sinayang na oras at agad akong bumyahe patungong San Pablo I didn't use my car bagkos ay nagpublic transportation ako. Nag bus ako papunta roon. It's take five hours for me to reached the province of San Pablo. Nakarating ako roon ngunit wala kahit anong palasyo akong nakikita. Instead I saw a small village. Makukulay na paninda, masasayang tao. Lahat nakangite.

May napadaang babae sa gilid ko kaya hinatak ko ang kaniyang braso. Hindi naman masakit ang pagkakahatak ko rito sakto lang na mapansin niya ako.

"Hey" I greeted her. Ngumite siya at bahagyang yumuko. "Magandang tanghali binibini. Anong maipaglilingkod ko sa'yo?" Magiliw na pagsadalita nito.

I blinked. O--kay?. Hindi ba't masyadong luma ang paraan ng pagsasalita nila dito? Sana naman ay nakakaintindi rin sila ng english.

"Magtatanong lang sana ako kung may alam kang palasyo dito?." Deretso kung tanong na sa kaniya. Natigilan siya. "Nais mong pumunta sa bundok ng Makiling?" Nagtataka niyang tanong.

"Huh?"

"Ang ibig kung sabihin ay nais mong pumunta sa bundok ng Makiling dahil doon lamang ang alam kung may palasyo" sagot nito ng makita ang puzzed look ko.

"Saan ko makikita iyon?." Nagmamadali kung tanong sa kaniya. Yes I am dow desperate but can you blame me? This is for my happiness!.

"Kung gusto mong tumungo roon ay kailangan mo munang akyatin ang bundok na iyon." Turo sa isang napakataas na bundok na puno ng mayayabong na halaman at matataas na puno. "Sa tuktok nito ay nandoon ang hinahanap mo... Ngunit nais kung magtanong binibini." Sabi nito kaya napatingin ako sa kaniya at hinintay siyang magsalita.

"Ano ang pakay mo roon?" Tuluyan akong napatingin ng deretso sa kaniya. Huminga muna ako ng malalim bago sumagot sa tanong niya. "Alam mo naman siguro ang kwento na may nilalang doon"

"Na kayang magbalik ng oras. Tama ba ako binibini?." Pagpapatuloy niya sa sasabihin ko sana. I nod at her. "Oo"

"Alam mo binibini. Kung sigurado kang 'yun talaga ang hangarin mo at ng iyong puso ay masasakatuparan ang hiling mo." Nakuha non ang atensyon ko.

"What---Ibig kung sabihin totoo ang mga kwento?." Tanong ko. Tumango siya. Napangite ako ng malake.

"Huling pabor. Alam mo ba ang daan papunta sa tuktok na iyon?." Umaasang tanong ko sa kaniya. She nodded and smiled. "Oo alam ko binibini. Ngunit hindi kita masasamahan doon, ngunit bibigyan kita ng mapa." Nakangiteng sabi niya at may kinuha sa bulsa. Wow Dora the negrita?. She's prepared. I snatched the map on her at tinignan kung para itong blueprint ng barangay ng San Pablo.

May isang daan paakyat sa bundok at iyon ay dadaan ka muna sa isa pang bayan. What the effin' fuck? Hindi naman sa nagmamadali ako pero parang ganun narin. Napalingon ako sa paligid at ganun nalang ang gulat ko ng wala na sa harapan ko ang babae. Napailing ako. Weird.

...