Returning The Time [Zitao] (COMPLETED)

00:04

Tagaktak ulit ang pawis ko habang nag ma-mop dito sa corridor malapit sa kwarto ko. I don't know kung bakit naging ganito ka dumi dito, halos kanina lang ay kumikislap pa ang tiles dahil sa linis at kintab nito but look at this like now it's look like a shit!. Sure naman akong kagagawan iyon ng hambog na God of Time na'yon!. I can't demand absolutely, I'm a maid right now!

"Hey! Can't you see I'm cleaning?." Napahinto ito dahil sa pag sita ko sa kaniya dahil ang gunggong ay parang sinasadya na dumaan sa minamop ko habang suot ang isang maruming tsinelas. Oo ang puti ng paa niya---subra!.

"Can't you see I'm walking?." Panggagaya pa nito sa tono ko. Napataas ang kilay ko. "Mr. Time, I really don't give a shit to your excuses. Not because this is your palace is you can do whatever you want to do! I'm cleaning so please leave!." Singhal ko sa kaniya pero ang gunggong ngumise na naman. Umiwas kaagad ako ng tingin dahil nanlalambot ako sa mga ngise niya.

"That's the point. This is my palace and I can do whatever I want to do. I'm walking so please shut up" panggagaya ulit nito saaken at bigla nalang nawala sa paningin ko. Pesteee!!.

Day Three:

Tirik na tirik ang araw at andito ako ngayon sa bakuran ng aking hambog na amo. Siya naman ay nasa taas ng puno habang busy sa pagkain ng mansanas at nagbabasa ng libro. Habang ako? Heto at todo tanim ng mga bulaklak na hindi ko alam pero parang sinadya talagang bunotin mula sa pagkakatanim. I know That arrogant hag did this.

"Stop staring me" napaiwas ako ng tingin sa kaniya at nagtanim nalang ulit.

"You did this right?." Tanong ko habang nasa halaman ang atensyon ko.

"What?" Takang tanong niya base sa tano niya.

"This" I said and pointing at the awful plants. Parang hopeless na itong mga ito. Hindi ko alam kung mabubuhay paba ito.

"What?!--Of course not. Why would I do that? That's my friend favorite garden so why would I?." Iritang pagtatanggol nito sa kaniyang sarili. Tss! Panda!.

Himala at may kaibigan pala ang isang to. I doubt panda na talagang totoo ang mga kaibigan nito.

Day Four:

"Can't you do it more faster?." Iritang tanong nito saaken habang nakahilig sa upuan dito sa kusina ng palasyo niya.

At habang ako andito sa ilalim ng lababo at pilit na inaayos ang nabarang tubo. Sinilip ko siya mula sa ilalim ng lababo. "What if you do it instead?." Sarkastikong patanong na sagot ko sa kaniya.

He shook his head. "No thanks. It's full of bacteria and it's eww!" Parang babae pa itong nagpumilantik ng daliri niya. This guys is hopeless gwapo sana may topak ngalang.

Nagkamali ako ng tubo na naputol kaya ang ending basang basa ang mukha ko ng tubig at pati narin ang damit ko. Damn! Hose pala ng tubig ang nasira ko!.

"Hahahahahaha!" Inis akong umalis sa lababo at nauntog pa ako masakit pero hindi ko pinansin at tinignan ng masama ang lalakeng tawa ng tawa. Mangiyak-ngiyak pa ito at tawa ng tawa. He looks dying while laughing. Nawala ang inis ko at natulala sa paraan ng kaniyang pagtawa. He looks so sexy! Parang nag slowmo ang pagtawa niya at parang musika ang boses niya sa aking tenga.

"Hey!!" Napaiktad ako sa pagsigaw niya. Namalayan ko nalang na nasa harapan ko na siya. He looks at me confusedly, nagtaka siguro kung bakit ako natigilan.

"W-what!?" Pautal kung sagot din sa kaniya. "I said why don't you changed your clothes! You'll get cold!." Sabi nito saaken tapos ay bumalik na ito sa kaniyang pwesto. Nakatulala akong umakyat sa kwarto ko at parang nasa cloud 9. Teka ito naba yung feeling?. I didn't feel this before when I was with my boyfriend. I felt really different.

Day Five:

"Faster five hours from now we'll meeting the sunset if you don't hurry." Pag-iinis na naman saaken ng lalakeng ito. Can you predict what he did to me? Pinaglaba niya lang naman ako ang banye-banyerang labahin. At hindi naman marurumi ito!. Damn that arrogant hag!!.

Nagmamadali kasi siyang dapat maibilad sa araw at matuyo kaagad ang mga damit niya. At seriously? Mano-mano akong naglalaba ngayon. He doesn't have any washing machine for God sake!.

"You're so filthy rich yet you can't buy a frickin' waching machine!" Singhal ko sa kaniya. He shrugged his shoulders. "I prefer hand to hand laundry eh." And then he smirked again. Napaubo nalang ako at umiwas ng tingin at  nagpatuloy nalang sa paglalaba.

"You know what."Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. "I don't know why does people want to go back to the time had passed away. Can't they just accept the fact that the mistake they did is once a mistake and cannot undone?. Just like you. You want to go back to the time that someone passed because of your wrong decisions and you're here to take it back all." Naiiling ito. Hindi ako makapagsalita. Somehow he has a point.

"Stupid reasons. Thanks God I'm not human!." Nag stretch ito at bigla nalang nawala. Parang umurong lahat ng rason ko. Hindi ko alam pero I felt my decisions for coming her is wrong and a piece of shit!.

Day Six:

I'm here infront of an old fountain. Hindi na ata gumagana ang isang ito. Halata naman. Nag mal-function na ata ito. Lumot narin ang loob. Hindi ko ito napansin noong pumasok ako dito sa loob ng palasyo.

My bossing ordered me to clean this fountain and make it function again. Stupid right? How can I make this function again e parang napaglipasan na ata ito ng panahon.

After taking a breathe. I grab the brush and start to scrub it. After few minutes. Kumikinang na ulit ito, I smiled at my work. Good!

Ngayon ang problema ko nalang ay kung paano papaandarin ito. How can I make this function?. Hindi ko nga alam. Tsk. Wala akong kaalam alam dito.

Suddenly I scene flashed into my thoughts. Noong nasa lababo ako. Sinira ko ang hose kaya may tubig ns lumabas. Tinignan ko ang tuktok ng fountain and I saw a hose. Pero may gripo ito. I smirked and climb the fountain pagkatapos ay inon ang gripo. And there you are!. I'm done!

"You're good." Pagpupuri ng nilalang sa likod ko. I know who's that. The God of the time.

Hinarap ko siya. "You know what?, I've been here for a week now yet I don't know what's your name. Care to tell me who you are?." I asked him.

"I'm Zitao." He smirked and disappeared again living me dumbfounded and my heart racing again.  Zitao. Zitao. Zitao. I smiled.

Day Seven:

Hindi ko alam pero dapat masaya ako ngayon diba? This is my last day of being a maid of Zitao. Pero hindi ko alam pero gusto ko dito. I felt comfortable. Malungkot ako dahil huling araw ko na dito. This is my rest day also.

Should I be happy right?. But I felt sad. Really.

Mamayang hapon ay ibabalik niya na ako sa panahon na gusto kung bumalik. I remebered the girl told me when I was in San Pablo. She said He will grant my wish if My mind and My heart wanted is. Yes that's true that's my main goal when I reached this palace. Pero noong nagtagal ako? Hindi ko alam kung bakit biglang nagiba ang ihip ng hangin. I wanted to stay here. I badly wanted to stay here!.

...