Dünyayı Alt Etmek

UMUT'UN SIRRI VE AİLESİ

o gün öğlene doğru Umut beni aradı ve parkta buluşmak istediğini söyledi bende gittim orada oturmuş beni bekliyordu yanına gittim ve oturdum dalgın görünüyordu biraz ama üstüne gidip neden böyle olduğunu sormadım Umut etrafına baktı kimse yoktu buda ilginçti cumartesi günü parkta kimse yoktu tuhaf gerçekten  Umut gözlerima baktı dikkatlice"Sana bir sır vericem şuna bir bak"dedikten sonra kıyafetini biraz kaldırdı sırtı yara izleriyle doluydu kanım donmuştu görünce Umut güldü acı bir şekilde"bunu bilen sınırlı sayıdaki kişilerden birisin"üzülmüştüm o an yaraların nasıl olduğunu sormak aklıma bile gelmedi gözlerim doldu en iyi arkadaşımı öyle görünce Umut bana baktı gülümseyerek"abartma o kadar sadece bir kaç yara izi zaten acımıyorlar uzun bir zamandır ama bana söz ver bu bizim sırımız olucak Beste'ye bile söylemek yok tamam mı"dolu gözlerimi silerken konuştum"söz veriyorum kimseye demeyeceğim ama o yaralar nasıl oluştu" bunu sormam lazımmış gibi hissediyordum Umut'un anlatmak istemediği bakışlarından belliydi gülümsedim ve konuştum"anlatmak istemiyorsan anlarım ama ne zaman anlatmak istersen en iyi arkadaşın burada unutma bunu"Umut kahkaha atmamak için kendini zor tutuyordu dediğim komikmiydi Umut biraz merakla sordu"nerden öğrendin böyle etkili konuşmayı Beste ile çok takılıyorsun sanırım gerçi oda böyle birşeyler pek şöylemez"abimi taklit etmiştim o benim örnek aldığım tek kişiydi bende gülerek cevap verdim"bilmem ki öğrendim bir yerden"biz gülerken Umut'un telefonu çaldı arayan annesiydi Umut'a geç olduğunu eve gelmesini söyledi Umut ordan evine bende kendi evime gittim eve gidince kitabımı elime aldım kulaklığımı kulağıma taktım ve yatağımda kitabı okumaya başladım bu kitapda beni çeken şey dünyayı değiştirmeye çalışan bir prensin hikayesi olmasıydı bu yüzden kitabın serisini elimde bırakamıyordum ama okurken saatin kaç olduğunu fark etmemişim abim beni uyardı"geç oldu bıraksan iyi olacak o kitabı"hiç bırakmak istemesemde haklıydı kitabı bıraktım ve ışığı ve gözlerimi kapattım. Pazara uyanmıştım bugün ne yapsam diye düşünüyordum pazar günü nasıl geçecekti aklım sorularla doluydu ama zamanda akıyordu kahvaltıya indim kahvaltıdan sonra biraz dışarı çıkmak için üstümü değiştirdim ve kendimi evden dışarı attım hava açıktı güzel bir esinti vardı bu esintinin içinde yürüyordum etrafıma bakıyordum alıştığım yerler olsada etrafı izlemek hoşuma gidiyordu ellerim cebimde yürürken sanki biri bana sesleniyormuş gibi bir ses gelmişti ama kimse yoktu kulağım çınladı dedim kendi kendime o sırada telefonum çaldı cebimden çıkarıp açtım tabiki arayan şaşırtmadı arayan Umut'tu onunda canı sıkılmıştı dışarıda buluştuk ikimizde o gün gerçekten eğlenceli geçti Umut daha önce görmediğim yerleri gösterdik koca bir günü öyle geçirmiştik günün sonunda güneş batarken Umut bana hikayesini anlattı duyduğumda buz kestim içimde büyük bir öfke yankılandı nasıl insanlar var dedim Umut'un Annesi ve babası iş için yurt dışına çıkmışlar Umut'a baksın diyede bir bakıcı tutmuşlar ama tuttukları bakıcı Umut'a hakaret etmekten dövmekten çekinmemiş hatta sırtında yara izleri bile kalmıştı Umut'un ailesi döndüğü günden Umut'un hatırladığı tek şey takvimdeki 7 rakamıymış dayanamadım göz yaşları içinde Umut'a salırdım benle bir düzüne dalga geçsede o gün bitmişti ikimizde evlere gittik