The Heel Poll {Cover by -truesoul}

[Πρόλογος]

Πρέπει να μπαλωθεί η οροφή.

Η σκέψη αυτή θα έπρεπε να μονοπωλεί τον νου του Όλιβερ Άρμστρομγκ, όχι η περιπετειώδης δουλειά ή το πρόσφατο διαζύγιο ή η καινούρια διατροφή ή το κωμικοτραγικό επακόλουθο της χθεσινής μέθης· ένας πονοκέφαλος οδυνηρός, που τον είχε αφήσει να κοιμάται με τις ώρες και να ξυπνήσει δυο ώρες μετά την καθιερωμένη. Δεν ήταν πλέον παλικάρι· με την πάροδο των χρόνων, τόσο περισσότερο ένιωθε το βάρος του κεφαλιού να πολλαπλασιάζεται, σαν τις διατροφές που αυξάνονταν, σαν τις φωνές μιας συζύγου σε έξαλλη κατάσταση.

Αυτός έφταιγε. Ίσως ακόμα να έφταιγε και για τις τρύπες στην οροφή, που άφηναν τη βροχή να διαπερνά τους συμπαγείς τοίχους και να τον ξυπνά ανελέητα, αχρηστεύοντας το αθώο ξυπνητήρι.

Από το αρχαίο ραδιόφωνο έπαιζε μια κασέτα του Βάγκνερ. Περιστέρια φάνταζαν οι Βαλκυρίες ιππείς μπροστά στις τρομακτικές σταγόνες που τον αφυπνίζαν σχεδόν κάθε μέρα.

Κινεζικά βασανιστήρια. Μάλιστα. Εγώ τα έχω βιώσει. Θα του δείξω εγώ του Τζον Μπάροου στην επόμενη συνάντηση συμμαθητών. Διετέλεσε βοηθός μηχανικού στην MI6 έναν μήνα και νομίζει ότι είναι ο διάδοχος του Τζέιμς Μποντ.

«Ένα κινούμενο σακί από ψωροπερηφάνεια κι αέρα κοπανιστό,» σχολίασε φωναχτά, μιλώντας στον κανέναν και στις σταγόνες που συνέχιζαν να πέφτουν ρυθμικά. Μπορεί να απευθυνόταν και στο πνεύμα του Βάγκνερ.

Το νερό κύλησε κρύο στον νιπτήρα του λιλιπούτειου μπάνιου. Μισούσε το κρύο νερό αλλά είτε θα το ανεχόταν -ως συνήθως- είτε θα έμενε αξύριστος. Έκανε την καρδιά του πέτρα με έναν δραματικό αναστεναγμό -το μοναδικού κι άπειρου κάλλους θέαμα που χάριζε απλόχερα και στην πρώην γραμματέα του, όποτε ζητούσε αύξηση- κι άπλωσε τον αφρό μηχανικά πάνω στα αγριεμένο μάγουλα, καθώς το ένα μάτι παρέμενε πεισματικά κλειστό. Κοίταξε στον καθρέφτη μήπως είχε μαυρίσει μα το είδε φυσιολογικό· απλά παρέμενε εξαντλημένος.

Μήπως έπρεπε να αλλάξει σπίτι; Η ερώτηση αναπόδραστα τριβέλιζε το μυαλό του, πλέον ακόμα κι όταν δεν ξυπνούσε ή πήγαινε για ύπνο. Όχι μόνο είχε ξεχάσει την αίσθηση του ζεστού νερού μα κι οι διαρροές της οροφής είχαν καταντήσει απαράδεκτες. Το ρετιρέ του ήταν θαυμάσιο, είχε εξαιρετική θέα μα δεν έπαυε να παρουσιάζει προβλήματα που διαρκώς πλήθαιναν και διογκώνονταν και δεν ήταν πλέον παλικάρι. Οι αντοχές κι ανοχές του συρρικνώνονταν, μολονότι δε θα το παραδεχόταν ποτέ σε άλλον πέραν του εαυτού του.