Love Beyond The Secrets

Chapter 24

Chapter 24

I woke up at in the unfamiliar place. The place where full of flower and I see the bright light on the place.

Nilibot ko ang paningin ko sa loob ng Lugar. May natanaw akong Isang malaking Puno na nakatayo sa Hindi kalayuan. Huni ng mga ibon at nagliliparan paro-paro ang nakikita ko. I smiled and breathe for the contentment I feel.

I walk and let my self see the beauty of this place. Habang naglalakad ako ay may natanaw akong Isang lalaki na may kasamang aso. Lumapit ako sa lalaki at nagulat ako dahil parang pamilyar Ang tindig at Tayo nito.

As I slowly walk on to him I feel the tears on my cheeks as I see the familiar person I miss before until now.

" L-lolo..." Lumingon sakin ang matanda at ngumiti . I walk fast until I close on him. I hug my Lolo and feel the tears on my cheeks. 

" L-lolo ko. I miss you." I cried on his shoulder and feel his presence.

" I miss you too Apo." He Hug me back .

Nang kumalma ako ay tinitigan ko Siya na parang Hindi makapaniwala.

"How?" Iyon lang Ang lumabas sa bibig ko pagkatapos kong umiyak.

" There's always a way Lue." Nakangiti siyang Sabi. How I miss his smile.

" But Patay kana Po Diba?" I asked him and then I realized something....

" L-lolo p-patay na Po ba a-ako?" Tanong ko s akanya na parang Hindi makapaniwala.

" It's not your Time Lue. You need to get back. Marami pa Ang naghihintay sayo at nagmamahal sayo. Always remember me and Mike will always by your side ."  Nakita ko siyang ngumiti ulit at narinig ko ang pamilyar na tahol ng aso. Mike...sa huling pagkakataon Nakita ko ulit si Lolo at Mike na nakatingin sakin. Binalot na ako ng puti Hanggang sa Wala na akong Makita.

" The patient response!" I heard someone shout but I can't see the person is. My vision became black again and I sleep again.

After 3 Weeks

Binuksan ko Ang mga mata ko at napapikit ulit dahil sa puting Ilaw. Hinay-hinay ko ulit itong binuksan Hanggang sa maka adjust ang paningin ko. Nilibot ko ang paningin ko at agad Kong nalaman Kung nasaan ako. Nasa Isang ICU. Tinignan ko Ang kamay Kong may IV. May mga aparato rin nakasabit sakin.

Bumukas Ang pinto at Nakita ko Doon ang nurse na gulat na gulat na nakatingin sakin. Kahit gulat na gulat ay Lumabas Siya sa silid at Tumawag ng Doctor. Ilang sandali pa ay may pumasok na doctor Kasama ang nurse kanina.

Tinatanong lang nila Ako at and they run for test about my condition. The doctor say that I got coma almost 3 weeks.  Sinabi rin nila na Isang himala daw na nabuhay ako at Ang Bata na Nasa sinapupunan ko. I got shoot on my chest at Mabuti nalang ay naagapan ito. Nakuha Ang Isang bala malapit sa puso ko.

Nilipat nila Ako sa private room. At pinagpahinga ng Doctor. The doctor also told me that I'm pregnant. One month pregnant. Napaiyak ako sa saya at lungkot. No one visit me but only myself. No one knows about my where'bouts, my situation. Because no one knows my work. Tumulo ng tumulo ang luha ko. Kinagat ko ang pang-ibaba Kong labi para pigilan Ang ingay na gawa ng iyak ko.

Nakatulugan ko Ang pag-iyak Kaya nagising ako ng masakit Ang mga mata. Maaga na ng pumunta Ang doctor para e check ako. May Nakita akong awa sa kanya but Hindi ko ito pinansin.

" How's your feel—"

" Doc kailan ako makakaabas dito?" Pinutol ko ang tanong niya.

" It depends on how your body response Miss Irnaez." The doctor said. I look at her and bitterly smile.
" Mas Mabuti pang Magpahinga ka ng maayos Miss Irnaez para sa anak mo." I saw the pity on her eyes but I shake my head on it.