Liefde is goed?

Uitmaken?

Vandaag was de dag. Lucas zou vanmiddag het uitmaken met zijn vriendin, en dan zou ik zijn vriendin worden. Voor altijd. Ik houd mijn kussen vast en druk hem stevig tegen mij aan, het lijkt net Lucas. Ik vond het echt erg wat hij gisteren had verteld, hij heeft gewoon geen ouders meer. Ik zou niet weten wat ik zou moeten als ik mijn ouders kwijt zou raken. Misschien zou ik dan bij Lucas mogen wonen. Van die gedachte word ik blij ,maar ik zou alsnog niet mijn ouders willen missen. Ze zijn te kostbaar. Ik sta op uit mijn bed en loop naar beneden voor het ontbijt. Lekker een omelet als ontbijt. Als ik 'm op heb loop ik naar boven en trek mijn kleren aan. Ik ren de trap af en fiets naar school. Op school zie ik Lotte staan met haar krukken en gebroken been. Ik ren naar haar toe en geef haar een knuffel. "Wat doe jij nou weer hier?" Vraag ik. "Ik ga vandaag gewoon wel naar school. Wist je dat mijn vriendje hier op school zit?" Zegt Lotte. Haar vriendje? Oja die van skivakantie. Die anders was dan al die andere. Ik ben wel blij voor haar, misschien heeft ze eindelijk de ware gevonden. "Ik ben blij voor je schat." Zeg ik. "In welke klas zit hij eigelijk?" " hij zit in jullie klas." Zegt Lotte. In mijn klas? Wie dan? Is het die jongen met die blonde haren? Of die jongen met die groene ogen? " O , daar is hij!" Ik zie Lucas er aan komen ,maar geen jongen staat achter hem. Hij staat voor ons. Wat?! Is het Lucas?! Nee dat kan niet!! Dat wil ik niet!! Waarom nou?!! Nee het is vast iemand anders.. Rustig Esmee. Ik probeer me te kalmeren ,maar ik raak gelijk weer in de stress. Lotte komt steeds dichter bij Lucas. Ze. Geeft. Hem. Een. Kus!!! OMG! Ik schrik me dood. "Esmee, dit is Lucas. Lucas, dit is Esmee." Zegt Lotte. "Kennen jullie elkaar al?" Vraagt Lucas vervolgens. "Jaa! We zijn bff's!" Zegt Lotte. Ik zie Lucas slikken. Hij kijkt mij geschrokken aan. "Al lang?" Vraagt hij gespannen. "Ja sinds onze geboorte al." Zegt Lotte terwijl ze Lucas stevig vasthoud. Hoe kan ze nou met mijn vriendje verkering hebben?! Ik kan het gewoon niet geloven, ik wil het niet geloven. Laat dit een nachtmerrie zijn, dan word ik de volgende dag gelukkig wakker. Maar dit is echt . Ik voel tranen opkomen, mijn ogen worden nat en mijn zicht wazig. Ik sta op springen. Ik probeer in mijn hand te knijpen, maak een vuist. Het helpt niet. Ik moet huilen. Hier. Nu. Ik barst in tranen uit en ren naar buiten. Ik hoor nog snel achter me een stem van Lotte. "Esmee? Wat ga je doen?!" Ik ren zo ver als ik kan, zo hard als ik kan. Ik ren naar het fietsenhok en pak snel mijn fiets. Ik hoor voetstappen achter me aan komen en ben bang dat het Lotte is. Maar Lotte kan niet snel lopen op krukken. Ik begin te trappen op mijn fiets terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Opeens voel ik iets zwaars achterop zitten. Ik draai me om. Het is Lucas. Ik stop met fietsen als ik ergens in een bos ben. Ik stap van mijn fiets af en Lucas doet hetzelfde. Ik gooi mijn fiets van woede op de grond. Verward en vol met tranen plof ik op de grond tegen een boom. Lucas komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. " ik wist niet dat ze je vriendin was..." Zegt Lucas. " als je het nu uitmaakt en naar mij gaat is haar hart gebroken, ze zei dat jij bijzonder was. Anders dan andere jongens," Zeg ik zuchtend," ik moet kiezen tussen haar gelukkig en jou ongelukkig of tussen ik gelukkig jij gelukkig ,maar zij ongelukkig waardoor ze me waarschijnlijk zou haten en mij nooit meer zou willen zien." Zeg ik bijtend op me lip. "Ik ben degene die het met haar zou uitmaken, niet jij." Zegt Lucas. "Ja maar ik ben vreemdgegaan met het vriendje van mijn bff!" Zeg ik woedend. Lucas schrikt dat ik zo boos reageer. "Sorry." Zeg ik stil. "Maar wat moet ik doen?" Vraag ik huilend.