Liefde is goed?

Blijf bij me?

Voor de zoveelste keer kijk ik op mijn mobiel. Nog steeds geen sms'jes binnen. Ik heb niks meer van Lucas of Lotte gehoord sinds ons gesprek. Lucas is vast boos dat ik zomaar wegliep zonder hem. Ik voel me schuldig. Lotte is nog steeds boos op mij. Op school kan ze me keihard negeren. Lucas heb ik ook al een tijd niet meer gezien op school. Misschien is het tijd om een smsje naar hem te sturen en vragen of alles in orde is. ' Heey Lucas, is alles in orde? Ik heb je een lange tijd niet meer gezien. Xx Esmee.'

De secondes gingen voorbij, de uren verstreken. Dagen gingen voorbij, de weken verstreken. Totdat ik mijn broekzak voel trillen. Eindelijk krijg ik een sms binnen van Lucas. Ik had nooit gedacht dat Lucas me ooit nog zou bellen of sms'en. 'Sorry Esmee, ik weet het niet meer hoor. Ik ben een beetje in de war. Ik wil verder gaan met je , in onze relatie, maar kan je er echt mee omgaan als Lotte nog bozer word als ze erachter komt dat we nog steeds iets hebben? Het spijt me Esmee , dat ik niks meer liet horen. xx ik wil je niet kwijt.' Nu begin ik wel echt na te denken. Ik open een nieuw smsje' Lucas, jij en Lotte zijn mijn wereld. Als Lotte niet meer met me wil omgaan is dat maar haar keuze. Als ik verder met je wil gaan, moet ze het zelf maar weten of ze het accepteer of niet. Maar ik kan niet wachten om je weer te zien. xxx Esmee' ik heb gewoon het gevoel dat ik Lucas MOET zien ,nu! Ik stap de deur uit en ren naar mijn fiets. Lucas ik kom je halen, denk ik bij mezelf. Het voelt net als de eerste dag dat ik hem zag. Ik stop bij Lucas' huis en bel aan. Lucas doet open. Ik omhels lucas. Nu voel ik weer zijn bruine haren . Zijn geur en lippen heb ik het meest gemist, en ook die armen om me heen. Ik voel een traan opkomen en barst in huilen uit. Met rode ogen kijk ik Lucas aan. Hij huilt ook. Zijn rode ogen zijn zo lief. "Laat me nooit mee gaan." Fluister ik. Lucas knikt huilend "Ik zal je nooit meer laten gaan" hij houdt mij stevig vast terwijl ik hem een dikke zoen geef. Na een tijdje laat hij mij los. "Kom naar binnen." Hij gooit de deur dicht en loopt naar boven. "Ik heb iets voor je." Ik loop met traanogen mee naar boven en glimlach. Ik ben zo blij met hem! We zijn weer op zijn zwart-witte kamer. Er hangt aan de muur een gitaar. Hij ziet er heel nieuw uit! Hij is wit met zwarte snaren. "Je hebt een nieuwe gitaar!" Zeg ik blij. Lucas knikt enthousiast. "Kan je al wat spelen?" Vraag ik. Lucas pakt de gitaar van de muur. En gaat op zijn bed zitten. Hij begint te spelen. Het is een heel rustig stuk. Opeens begint hij te zingen en doet zijn ogen dicht en begint: "Esmee.... Ik kan niet zonder jou,nee. Jouw armen om mij heen doen mij beseffen, ik ben niet alleen. We hebben moeilijke tijden achter de rug, we gaan wel een keer weg, heel snel, heel vlug. Wil jij voor altijd mijn meisje zijn? Dat vind ik heel fijn. Ik houd zo veel van jou, dus geef me snel een kus , gauw." Ik ren naar Lucas en plof op zijn bed. Ik lig op hem en geef hem een kus. Ik begin te huilen. Lucas huilt ook. "Ik heb je zo gemist!" Fluisterd hij in mijn oor. Hij begint mij overal kusjes te geven. Al snel gingen de kusjes over in iets anders...