Ontvoerde meiden

Hoofdstuk 3

Ik staarde Lara al een tijdje aan. Ik ken haar ergens van maar van wat. Ik keek naar de andere meiden naast haar en ik herkende hun ook ergens van.

'Ik ben Ronna en ik zit hier ook al best lang, wij allemaal eigenlijk.' Ronna keek naar achter.

De andere meiden stelde zich ook voor als Bridget, Marit, Tyler en Roos. Ik heb hun al eerder gezien maar waar?

'Wacht is, ik heb jullie eerder gezien. Jullie zijn de vermiste meiden die niemand meer kan vinden. Jullie waren allemaal in een week achter elkaar ontvoerd.' zei ik.
Ik keek hun met medelijden aan. Wat erg, hun zijn de vermiste meiden waar de politie nog steeds naar zoekt.

Opeens drong het tot me door. Ik hoor nu ook bij de vermiste meiden. Ik hoor nu bij hun. Ik kreeg een brok in men keel maar ik hield het tegen. Met huilen bereik ik nu niks ik moet een plan verzinnen. 'We moeten een plan verzinnen om te ontsnappen.' zei ik.

Bridget gaf een sarcastisch lachje. 'Denk je dat we daar niet aan gedacht hebben. In die drie maanden dat we hier zitten hebben we van alles bedacht, maar ze zijn ons elke keer te slim af geweest.' Denk Sarah denk. Hoe kunnen we hier uit komen?

BONS, BONS, BONS. 'Wat was dat?' vroeg ik. 'Dat was Sedrick. We moeten nu stil zijn anders gebeuren er erge dingen.' fluisterde Tyler. Ik keek haar bang aan.

Iedereen ging zitten op de vloer. Ik liep voorzichtig naar een hoekje van de kelder en ging rustig zitten op de koude vloer. Er ging een rilling door me heen van de kou.

Ik keek de meiden allemaal één voor één aan. Iedereen was in zijn eigen gedachtes verzonken. Er spookte nog steeds veel vragen door me heen.

Ik snapte dit allemaal niet. Waarom was ik hier? Wat bedoelde ze eigenlijk met er zullen erge dingen gebeuren? En wat bedoelde Sedrick, denk ik, met we hebben een opdracht voor je?

Ik wil gewoon naar huis, ik wil zelfs naar school zo erg wil ik hier weg. Ik vind dit maar eng. Het is ook eng, ik bedoel het is niet zomaar dat je wordt ontvoerd.

Een traan viel eenzaam over mijn wang. Ik veegde hem ruw van mijn wang. Ik wil niet meer huilen, het is wel goed om je emoties eruit te laten maar nu zal het me niet helpen ik moet sterk blijven en een plan verzinnen.

Ik moest heel erg gapen. Ik ben eigenlijk best moe, maar is het wel veilig om hier te slapen?

Doe niet zo dom Sarah natuurlijk is het niet veilig om hier te slapen. Je bent ontvoerd en je ontvoerders zijn boven.

Je zit hier met 6 meiden die het hebben opgegeven om ooit nog een keer buiten te komen en jij vraagt jezelf nu af of het veilig is om hier te slapen. Het is niet eens veilig om hier te zijn laat, staan slapen.

Mijn ogen vallen elke keer dicht maar ik moet wakker blijven. Er kan elk moment iets gebeuren ik kan hier niet zomaar gaan slapen.

Ik knijp in mijn wang om wakker te blijven. De andere meiden slapen al, maar hun zijn het hier wel gewend. Ik moet wakker blijven voor mezelf maar ook voor hun. Stel dat er wat gebeurd dan kan ik hun helpen en voor hun opkomen.

Ik schrik wakker. Ik had echt een hele aparte droom ik was ontvoerd. Ik doe mijn ogen open en zie de donkere kelder. Het was geen droom het was dus echt. Ik slik de opkomende brok snel weg.

Ik keek naar de meiden, ze sliepen nog. Dat hun nog zo lang kunnen slapen, maar het is mijn eerste dag hier misschien dat het volgende week beter gaat.

Volgende week?! Nee! Ik moet hier voor volgende week al weg zijn. Ik moet dan al thuis zijn bij mijn vader en moeder op de bank.

Ik voelde dat iemand naar mij zat te staren. Ik keek naar rechts en zag dat Lisa naar me keek.

'Je moet niet zo piekeren. Het is gebeurd wen hier maar aan.' zei Lara. Ik kon hier niet aanwennen, dit is niet normaal. Hier kan je niet aan wennen dit is ongewoon en abnormaal. Lara keek me bezorgd aan.

'Dit is absurd, ik ga hier niet aanwennen. Ik ga ervoor zorgen dat we hier weg komen.' zei ik. Ik zag aan Lara dat ze het moeilijk kon geloven, maar ik weet het zeker ik ga zorgen dat we hier uitkomen.

'Hoe heten onze ontvoerders eigenlijk?' vroeg ik aan Lara.

'De baas die je waarschijnlijk eerst hebt gezien voordat ze je gingen ontvoeren die heet Sedrick. De vrouw heet Chermaine en de andere man die heet Pedro.'

Ik knikte naar haar. Nu ik de namen weet is het voor mij makkelijker om hen uit elkaar te houden en dan weet ik ook over wie ze praten.

De andere meiden zijn inmiddels ook al wakker. Ik staar hun allemaal een voor een aan. Het valt me nu pas op dat ze lage donkere wallen onder hun ogen hebben. En ze zijn allemaal heel mager.

Krijgen we eigenlijk wel wat te eten? Sinds dat ik ben meegenomen heb ik niks meer gegeten of gedronken. Dat is een hele dag!

Ik voel mijn maag ineenkrimpen, en het maakt knorrende geluiden. Ik heb zo'n honger. Mijn keel voelt droog en dik aan. Komt van het wegslikken van mijn huilbuien en het geen drinken.

' We krijgen rond de middag geloof ik iets te eten en drinken. Het is niet veel je moet er aan wennen, maar dat komt nog. We krijgen maar een keer per dag wat te eten en drinken dus wees er zuinig op zodat je de rest van de dag ook nog wat hebt.' Fluisterd Lara.

Waarschijnlijk hoorde ze mijn buik knorren. Ik gaf haar een kleine glimlach, en knikte om te zeggen dat ik het begreep.

------------------------------------

Heeey,

Nieuw hoofdstuk. Ik hoop dat jullie hem leuk vonden! En ik hoop dat jullie niet al te boos zijn dat het zolang heeft geduurd....

Anyway tot het volgende hoofdstuk!!

Love D