Heartfelt Roses (Costello Series #1)

SIMULA

Simula

"Hind niyo ako mahal!" I shout at them.

"Apo..." my lola called me softly. "mahal ka namin,"

Umiling-iling ako. I can't stay here! Mamatay ako rito kapag nag tagal ako sa probinsyang 'to. Alam ko na maling-mali ang nagawa ko, pero dapat ba talagang ipunta ako rito para pag sisihan ko ang kasalanan ko? This is so fucking unfair!

"Apo, it's your fault naman kaya ka pinauwi rito..." marahan na sabi ni lola.

Mas lalo lang akong na irita sa sinabi ni lola. I can't live here! Mukhang walang ka buhay-buhay rito! Walang buildings! Wala kahit ano! Anong mangyayari sa akin dito? At saan ako mag-aaral? Malapit na ang pasukan for pete's sake!

"Ayaw ko rito! Please, la, uuwi na po ako..." i pleaded and I held my lola's hand.

"Kung ayaw mo pala rito bakit gumawa ka nang ikakauwi mo rito?" Atticus butted in.

"Shut up, atticus!" hikbi ko.

Umiling si atticus sa akin. "Change your attitude, Amelia. Hindi puwede 'yang attitude mo dito."

Mas lalo ko lang gustong umalis sa barriong 'to! Ano pala ang puwedeng attitude rito? Anong gusto nila maging katulad ko silang mga sina-unang tao?

God.

"Change my attitude? Bakit ano bang puwedeng attitude dito?"

Atticus smirked. "Huwag kang maging maarte, Amelia. Kung nakukuha mo lahat ng gusto mo sa sainyo, pwes, dito hindi mo makukuha. Kailangan pag hirapan mo. Hindi puwede dito ang spoiled na tao."

I gritted my teeth. This is a fucking hell! no one can change my mind.

"I hate y'all!" i cried hysterically.

I don't deserve this.

"Apo..." marahan na tinapik ni lola ang likod ko.

I clenched my fist as I gritted my teeth.

"Apo... Panigurado naman na hindi ka matitiis ng mga magulang mo. Kalaunan makakauwi kana rin sa Maynila" ani lola sa mas marahan na boses na para bang nang he-hele.

Kahit anong pag a-alo ni lola ay hindi pa rin matigil ang hikbi ko. Paniguradong magulong-magulo ang itsura ko dahil sa pag iyak ko kahapon pa. Isang araw palang ako rito pero tingin ko ay isang taon na ako rito. Nakakabagot, walang magawa, puro berde! Mga taong gubat!

"Manang Clara, paki handaan ng meryenda si amelia," utos ni lola sa mga katulong.

"Opo, senyora." agad na sumunod ang katulong.

Hindi ko naman alam na magiging ganito pala ang nagawa ko! Hindi ko naman alam na ipapatapon ako rito sa probinsiyang 'to dahil sa nagawa ko. Kung alam ko lang... hindi ko na sana ginawa pa iyon.

"La, punta lang ako sa court." paalam ni Atticus kay lola.

"Oh! edi isama mo itong si Amelia, para hindi naman siya mabagot dito," si lola sabay lingon sa akin "Sumama ka, apo! Maraming kaibigan si atticus na mga guwapo..." nginisian ako ni lola.

Umirap ako sa kawalan. Ano ba ang definition ng guwapo nila rito? Tssk! Alam ko na wala silang taste pag dating sa lalaki dito.

Na pag desisyonan kong sumama nalang para i-judge ang mga kaibigan ni Atticus. Nakakabagot din kasing nasa mansion lang ako at iyak nang iyak.

I'm wearing a black velvet dress paired with black tights. A pointy ankle boots. Naka lugay ang itim na itim at straight kong buhok. I put some light make up on my face. My skin isn't white as snow but medium tanned, and my lips isn't red as rose but coral pink . Alam kong hindi na kailangan mag bihis nang ganito rito dahil mga taong gubat lang naman ang mga tao rito. Pero this is my comfort, kapag stress ako ay nag a-ayos ako nang maganda. Sa itsura ko binubuhos ang stress ko.