Heartfelt Roses (Costello Series #1)

CHAPTER 8

Respect

"Bakit mo ako hinahanap?" ulit niya.

Nangapa ako ng puwedeng masasagot pero wala talaga akong maisip!

"Uhh... Mag tatanong sana ako,"

Tumaas ang isang kilay niya "Ano?"

"Uhhh... Kung ano ang trabaho mo?" kinagat ko ang ibabang labi ko at mariin na pumikit.

He chuckled and close the distance of us.

"Kargador."

Oh.

Tumango lamang ako.

"Alam mo ba kung ano 'yon?"

Tiningala ko siya. Namumungay ang mata at medyo umiiwas ng tingin.

"Hindi," dismayado kong sabi.

Tumango siya at kitang-kita ko kung paano gumalaw ang Adams Apple niya.

"Taga buhat, Victoria"

Oh. Anong binubuhat?

Pero parang nabasa niya ang nasa isip ko dahil sinagot niya iyon.

"Taga buhat ng gulay, Victoria" malinaw at mariin niyang sabi.

Kumurap-kurap ako. Ganoon din ba ang gagawin ko?

"Hindi ka mag bubuhat, Victoria. I wouldn't let you carry the vegetables" he chuckled.

"E, anong magiging trabaho ko?" iritado kong sabi.

He playfully smirked at me. "Uhmm... Papanoorin mo lang ako sa trabaho ko, and i will pay you for watching me."

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at kalaunan ay namula na parang kamatis ang mukha ko.

"What?!" nanginig ang boses ko.

"Yes, Victoria! Very simple right? Kaya kung gusto mo ng suweldo ay dapat gawin mo nang maayos ang trabaho mo!" he winked at me.

Omygosh!

"Don't fool me, Vicenzo! Tell me the truth!" I demanded.

Nanlaki ang mata niya "I'm telling the truth, Victoria. I want that beautiful eyes of yours is only watching me." seryoso niyang sabi at ang kaniyang mata ay namumungay na.

I suddenly felt like I couldn't catch my breath, struggling with each inhale as if the air around me had thickened. My heart was pounding in my chest, so fast and irregular that it felt almost unnatural. Panic rose as I realized I wasn't breathing normally, and every attempt to take a deep breath seemed harder than the last. I had to step away, moving to a quieter space, hoping that a little distance would help me calm down and find my breath again.

Kumunot ang noo niya at tiningnan ang distansya naming dalawa. He gulped and then he watch me intensly.

"Okay... Mag papahinga na ako." tanging nasabi ko at agad na akong tumakbo palayo sa kanya mas malayo sa kanya!

Agad akong umupo sa higaan ko at hinilamos ko ang aking kamay sa mukha. Anong ibig niyang sabihin doon? Akala ko ba ayaw niya sa akin? Bakit ganoon! Pinag loloko niya ba ako? Kahapon lang grabe ang paninigaw niya sa akin tapos ngayon ganoon ang sasabihin niya?!

I gritted my teeth.

Maybe he said that because he wanted to fool me because I was young and he knew this age is easy to fool! Hindi ko lubos na maisip na gusto niya nga ako! Hindi naman sa nag a-assume ako pero iyong sinabi niya sa akin? Malinaw na nag papahiwatig siya sa sinabi niya kanina! Gusto ako ni Vicenzo?