Hikayeler

Benim Hikayem

Ben:
Sessiz,arada sırada espirili.
Sena:
Eğlenceli iyi laf sokan.
Evet sena en iyi arkadaşım. Tabi diğerleride iyi. Neyse,bugün sabah okula geldiğimde herkesin yüzü gülüyordu. Onlara neden çok mutlusunuz diye sormadan önce aklıma geldi. İstanbul'a kar yağıcaktı. Ve gerçekten fazla yağacakmış. Herkes o karın bugün başlayacağını söyledi. Sıra arkadaşım Sena'ya sordum:
- Sena kar bugün yağacak değil mi?
Sena:
- Ne karı dedi.
Anlaşılan başka bir şey vardı. Aaaa ben bunu nasıl unuttum? Off ya bugün kız kulesine gidecektik. Ve ben yanıma hiç bir gerekli şey almadım. Neyse en azından gidecektim. Ben hiç unutkan bir insan değilimdir. Ama dün çok işim vardı. Bir çocuğa yardım etmiştim ve hayatımı kurtarmıştım. Çocuk yolun ortasında baygın yatıyordu. Ve 23 Nisandı. Ben bütün çocuklar oynarken onun burda açlıktan bayılmasına izin veremedim. Alıp onu evime götürdüm. Ama bu akşam babam ve annem yurtdışında olan ablamın yanına gideceklerdi ve bir hafta kalacaklardı. Olsun dedim. Çocuğu evime getirdiğimde bir tas çorba koydum önüne ve bir battaniye. Yarım saat sonra kapı çaldı. Meğer bugün benim doğumgünümmüş. Unutmuşum. Ellerinde pasta ve mum ile üst kattaki kankam Rana. Birlikte her şeyi hazırladık. Rana dershanedendi. Gazozları ve bardakları almak için mutfağa gittik. Çocuğu tamamen unutmuştuk. Pastanın üstünde üç mum vardı. Masadada iki mum. Masadaki mumu çok uca koymuş Rana. Mum düşmüş. Ve o çocuk battaniye ile yangının üstüne örtmüş ve bizi çağırdı. Biz hemen söndürdük. Canımızı kurtaran çocuğa çok teşekkür ettik ve onu çocuk esirgeme kurumuna gönderdik oda bize çok teşekkür etti.
Biz bu arada servislere bindirildik. Yanıma Sena oturdu. Ve hareket ettik. Ona dün yaşadıklarımızı anlattım. İnanamadı. Ve sonra bende inanamadım çünkü o kar başlamıştı ve ben bir Akdeniz çocuğu olarak böyle bir karı görmemiştim. Ayrıca Nisan'ın ortasındaydık. Ve bu kar lapa lapa idi. Dünkü çocuğu düşündüm daha adını bile bilmediğim bir çocuğun bana yardım etmesi çok güzeldi. Servisten indik. Lapa lapa bir karın ortasında kız kulesini gezmek hocalar için kötüydü. Bu yüzden bizi okula götüreceklerini söylediler. Herkes ve ben çok üzüldük. Sonra okul yönüne değil de başka bir yere gittik. Bir baktım Kartepe'deyiz. Oh dedim ama eldivenim yoktu. Evdeydi. Ellerimi cebime soktum ve...
Bir eldiven annemden öğrendim o montumun cebine sokmuş "Kızımın elleri üşümesin" diye. Canım annem. Eldiveni giydim aslında giyemedim. Çünkü elime 50₺ geldi. Bunuda babam koymuş. Sağolsun babam. Ve sonra doyasıya kar sonuçta orada daha fazla yağıyordu ve yağmıştı. Bir haftadır yağan ve hala Kartepe'de yağan kar ile doyasıya oynadım...