CAMPUS VAMPIRES [COMPLETED]

BLOOD 32 [The epitome of FEAR]

Hello!! 

Sayang. Gusto ko sana mag-upload ng Valentines Special Chapter pampa-GV. Pero, ayokong pilitin ang sarili ko. Haha. Wala naman kasing magandang nangyari sakin eh. Baka maBV lang din kayo kung gagawa ako nun. So, wag nalang diba? :)

Nga pala, magbubunyag ako ng mga mystery sa chapter na 'to. :">

Chapter 32

KATHRYN'S POV.

Naririnig ko ang tunog ng heels ni Julia at Coleen.

They were walking back and forth sa tapat ng SC Room. Halatang sobrang kabado sila, sobrang takot.

"P-pres.. Aren't we gonna open the door?" Tanong ni Julia while biting lower lip; halatang kinakabahan.

Si DJ naman, nakapagpalit na ng damit. Naalala ko na naman tuloy yung.. kanina.  

Nasa harap lang mismo ng room. Hindi gumagalaw. Nakatitig lang siya sa pinto. Not moving an inch.

Narinig ko na nag-sigh siya bago hinawakan yung door knob.

"We're going." 

Napatigil naman ang lahat at sumunod sa likod niya.

Bakit feeling ko, kahit si DJ takot sa Chairman na yan? Sino ba yan? Nakakacurious.

Pagpasok na pagpasok namin mismo sa room, may nakatalikod na lalaki ang nakaupo sa swivel chair ni DJ.

His back looks so manly.

I thought the Chairman would be an old man na panot. But I'm wrong. This man in front of us right now looks young, kahit na nakatalikod palang siya.

Napatigil silang lahat, fear evident in their faces. Hindi man ipahalata ni DJ, although he looked calm as usual, there's still a hint of fear in his eyes.

"Aaah. How I miss this chair of mine."

Tumalon-talon ang pwet niya sa swivel chair niya ang habang nagsswing. Still, nakatalikod pa din siya.

Naramdaman ko naman na lalong nag-iba yung ihip ng hangin sa loob ng room. Yung apat, nakatikom ang bibig habang nakatitig sa lalaki.

His voice is enough to make them this scared?

 

"What? Surprised?"

 

Nagsasalita ang nakatalikod na lalaki. Somehow, nahahawa na ako sa katahimikan nila. So silent. Nakakapanibago. Even DJ.