sɪ̇ᴍᴜ̈ʟᴀsʏᴏɴ! // ᴀᴛᴛᴀᴄᴋ ᴏɴ ᴛɪ̇ᴛᴀɴ x 𝟹 ᴏᴋᴜʏᴜᴄᴜ

5

Bölüm sonuna bir not düştüm, okumanızı öneririm <33

Keyifli okumalaaaar <333

Sabahın ışıklarıyla herkes uyanmıştı. Suzumy boş rafları doldurduktan sonra ailesiyle birlikte kahvaltı masasına oturdu.

"Günaydın!"

"Günaydın oğlum"

Annesi oğlunun neşeli yüzüne bakıp konuştu.

"Bakıyorum da bugün bayağı keyiflisin"

"Öyleyim anne"

"Bu keyfini neye borçluyuz?"

"Dün... biriyle tanıştım ve o, nasıl desem... onunla karşılaşıp tanıştığım için çok mutluyum! Ha birde bugün için içimde çok güzel bir his var!"

Annesi ve babası gülümsedi.

"Sen mutluysan biz de mutluyuz oğlum."

Suzumy'de onlara gülümsedi.
Böyle bir aileye sahip olduğu için tanrıya tekrar minnet etti.

Keyifli bir kahvaltıdan sonra Suzumy yapacağı işleri halledip evden çıktı.
(Ev üst katta, dükkan alt katta)

Mültecilerin kaldığı yere yürüyordu sakince. Orion'la bugün tekrar konuşacaktı. Yüksek bir yerden çevreye baktı ve gözleriyle Orion'u aradı. Göremeyince sırtını yaslayabileceği bir duvar kenarında ayaklarını öne doğru uzatacak şekilde oturdu.
Biraz dinlendikten sonra tekrar arayacaktı.

"Acaba neredesin Orion..."

Nerede olabileceğini düşünürken ayağında hissettiği baskıyla, refleks olarak ayağını hemen geri çekti.
Bu sırada ayağındaki baskının sebebi olan kız, önüne yüz üstü bir şekilde düştü.

Tamamen yeri öpen kızın içinden geçen şeyler pekte iç açıcı değildi.

Bana her kim çelme taktıysa... ona bunun bedelini en ağır şekilde ödeteceğim!

(Sizce kim bu kız? ayağına takılma ayrıntısı...
tabi ki doğru tahmin ettiniz hahaah)

Suzumy telaşla oturduğu yerden kalkıp yerde tepki vermeden duran kızın yanına adımladı.

"S-sen iyi misin?! ben çok özür dilerim... ayağıma takılıp düşeceğini düşünemedim..."

Elyn duyduğu sesle içinde bir şeylerin kendisini harekete geçirmeye çalıştığını hissetti. Ses o kadar tanıdık, o kadar samimi, o kadar farklı hissettirmişti ki ağlayası gelmişti. Yıllardır yanında olan kişilerin sesi, yüzü, hareketleri o kadar yabancıyken... daha önce duymadığı bir ses ona nasıl bu kadar tanıdıktı?!

Kendini hiçbir zaman ait hissetmediği bu yabancı yerde, kendine yabancı hissetmediği, tanıdık bir ses duymak onu ağlatacak kadar mutlu etmişti.

Suzumy cevap alamadığı için daha fazla endişelenirken eliyle yerdeki kızın omzunu dürttü.

"İyi misin... lütfen iyi ol... kalkabilecek misin?"

Elyn içindeki duygu karmaşasını bir kenara bırakıp kollarıyla yerden destek alarak yüzünü yerden kaldırdı.
(boydan boya yüzü dahil tamamen yüz üstü yerde JDSOFNSK nedense komiğime gitti.)

Elyn yavaşça doğrulup oturur pozisyona geldi. Başı eğik olduğu için, bağlı olmayan saçları yüzünü tamamen örtmüştü.

Suzumy bir şeyi olup olmadığını kontrol etmek için kızın yüzüne bakmaya çalışıyordu.