ÖLÜ RUH

ÖLÜ RUH(2)

Okula çoktan gecikmiştim taxsi varmı baktım,gerçi sabahın sekizinde taxsi bulamazdım istesemde...Otobüs gelmişti hızla binip bir yere oturdum boştu...

Okula varır varmaz hemen sınıfa gittim şansıma ders boştu hemen sırama oturdum çantamı çıkarıp sıramın yanına koydum,Elif yanıma geldi sıraya oturdu."Eee bir gelişme var mı","ne hakkında ?"

"Diyorum ki bilinmeyen hakkında bir gelişme varmı","Olmaz mı sabah yine mesaj attı ve bu diğerlerinden daha çok ürküttü beni"diye cevapladım Elif'i, "Hadi okusana" dedi heyecanla"Okula neden gelmedin,planımı suya düşürüyorsun!","yani bu,seni takip ettiği anlamına bı geliyor?!","sanırım öyle..." korkuyla cevapladım,"bunu emrelere söylemeliyiz!"

Başımı sallayarak onayladım ardından sınıfta kendini başkan sanan İki kız uyardı bizi.Elif sırasına geçti,Bende telefonumu cebime koydum çantamdan kalın bir kitap çıkarıp biraz okudum.zil çalmıştı kitapta kaldığım yere ayraç koyup kapattım kapağını,sonra emrelerden mesaj geldi.

Spor salonunda buluşmak istiyorlardı,onayladığımıza dair kısa bir mesaj yazıp spor salonuna doğru gittik orada kuzey bizi karşıladı kuzey birşey söylemek için azını açtığı anda sözünü azına tıkan bir bildirim geldi, benim telefonumdan gelmişti,telefonu açıp bildirime baktım Elif ve Kuzey yanıma geldi bildirim bilinmeyenden di "SİZİ bodrumda bekliyorum" neden bizi bodrumda bekliyordu,bodrum katına mı gitmemizi istiyordu.

Elif kolumdan çekiştirerek merdivenlere yöneldi yerimden kıpırdamadım "cidden gitmeyeceğız değil mi!,ona güvenemeyiz,gidemeyiz ne olucağını bilmiyoruz ya bizi orda öldürürse.Seninde dediğin gibi Elif beni hedefi olarak görüyor,hiç mi korkmuyorsunuz..."

"Bak Helen, eğer oraya gitmezsek neler olacağını bilmeyeceğiz ama orası en azından neler olduğunu öğrenmek,kim olduğunu bilebilmek için bir fırsat!","yada bir tuzak".

"Helen bu kadar korkma hiçbirşey olmayacak okuldayız,güvendeyiz","Kuzey biliyormusun! oda okulda,ve belki şu an bizi seyrediyor,dinliyor.Bilemeyiz ne olacağını bilemeyiz"

"BEN gidiyorum gelecek gelsin,unutma Helen hiçbirşey yapamayacak,neler olduğunu öğrenip sapa sağlam geleceğim ve sana diyeceğim ki'bak sapasağlamım,karşındayım' sağlam bir şekilde karşında olucam!","Siz delirmişsiniz ben gelmiyorum,ama yemin ediyorum ki size birşey olduğunda sizi kurtarmayacağım!!!"

Derken bir mesaj daha sinirle açık olan telefonumun mesaj kutusuna baktım,Yine bilinmeyenden sesli bir şekilde okudum gelen mesajı"Gelmemen beni üzüyor..."

""Bakın bizi dinliyor,gitmemeliyiz""fısıldamıştım duymamalıydı,Elifin elleri tityordu Kuzey ve Elif birbirlerine baktılar "Helen en azından şansımızı deneyelim..."

"Ciddimi! Tamam gidelim,Emreye haber verin gelsin"
zil çaldı biz hala Emreyi bekliyorduk derse gitme gibi bir zahmette bulunmadık çünkü istemiyorduk,Emre anında geldi.

"NOLUYO ABİ,HELEN İYİMİSİN!!!!",ne,ne olmuştu bana neden beni konturol ediyordu "Ben biraz abartmış olabilirim,yani azcık sadece gelmesi için senin bayıldığını falan söyledim...","Korktum ya!" biraz gülüştük,o da uzun sürmedi Elif hemen mesajı gösterip inelim dedi...

Aşağıya yavaş adımlarla inerken bir yandan bacaklarım ve ellerim titriyor beynim inmememi söylüyordu,ellerim trabzanlarda sürünürken tozlar eşlik ediyordu ellerime.Yavaş yavaş aşşağıya indik cebimdeki telefonum iki kez titredi,telefonu cebimden çıkarıp mesaja baktım,kısa ve özdü "hoş geldiniz"

Bodrumu çokta aydınlatmayan haraket sensörlü lambalar kapandı,karanlık olmuştu etraf,hemde çok karanlıktı üfacık bir çığlık çıktı azımdan,kendiliğinden ilerleyen bedenim yanına gidebileceğim bir beden arıyordu,tuttum,birinin elini tuttum.

Ağzımdan çıkan "kimsiniz" sorusuna emrenin "benim" cevabı ile yanıt bulmuşken,aklımdaki 'neler oluyor?' Sorusuna bir yanıt bulamamıştım.Emre hızla ilerliyordu bende elimle etrafı yokluyordum,nereye gittiğini biliyormuş gibiydi sanki etrafı görebiliyordu "Emre nereye,Elif ve Kuzey nerde?"çok sakindi bana kıda ve öz bir cevap verdi "bilmiyorum-" .

Emrenin elini bıraktım ve emrede  yürümeyi,

Telefonumu hızlıca cebimden çıkarıp flaşı açtım,gördüğümüz şey,başım döndü bu dayanılmaz görüntü başımı döndürüyordu,gözlerim kararmaya başladı Emrenin bedeni,etraf bulanıktı,gözlerim istemsizce kapanıyordu.Gözlerimi açmaya direniyordum,bedenim sarsıldı,ayakta durmak o kadar zordu ki,kendimi bırakmıştım,beni bu duyguyla başbaşa bırakana karşı bende kendimi bu duyguya bırakmıştım...