NARSİST

Bölüm 1

''Mükemmel görünüyorsun Şara!'' Biliyordum, biliyordum.

Elif ve ben aynadaki yansımama bakıyorduk. Gür ve omuzlarıma dökülen açık renk saçlarımı, mini gri bir elbise tamamlıyordu.

''Bence şu ayakkabıları giymelisin.'' dedi Elif siyah az topuklu ayakkabıları parmağıyla işaret ederken. İçimi çekerek baktım ona. Elif'i sevmiyordum. Kanımca o da beni sevmiyordu. Problem, bunu dile getiremeyişimizdi.

''Telefonun çalıyor.''

Elif odamın dışındaki çantasına doğru giderken ben de kapıyı kapattım ve kilidi çevirdim.

Elbise güzeldi ama giymek istemiyordum. fermuarı olmadığı için çabucak üzerimden çıkarabilmiştim. Yalnızca iç çamaşırlarım vardı ve öylece kendimi, üvey annemin benim için aldığı ve benim iğrenerek baktığım yeşil yatak örtüsünün üstüne bıraktım. Gözlerimi sıkıca kapattım ve içinde bulunduğum bu durumu tartmaya başladım. Kendim olamıyordum, buna mecburdum. Hayatımı samimiyetsizlikler üzerine kurmuştum. Bana yakın olmaya çalışanlardan uzaklaşıyordum. Ben, yalnızken aslında bendim. Gözümden istemsizce düşen bir damla yaşı elimin tersiyle sildim ve gülümseyerek ayağa kalktım.

Belimin inceliğini ortaya çıkaran, hiç bir işlemesi olmayan, gayet sade ve diğerine göre daha az mini, zümrüt yeşili elbiseyi giydim. Bu gece önemliydi. Daha doğrusu bu gece, üvey ailem için çok önemliydi.

Saate hızlıca bir bakış attım. Davet akşam sekizdeydi. İki buçuk saatim vardı. Sırt dekoltesi ve hafif göğüs dekoltesi olan bu elbiseyi beğenmiştim. Sadeydi ama beni yansıtıyordu. Takmam için gümüş bir kolye verilmişti fakat ben on dokuz yıldır çıkarmadığım kolyemi çıkarıp bunu takmazdım. Kutusunda duran gümüş kolyeyi çıkarttım ve küçük makyaj masasının üstüne bıraktım.

''Ben de seni seviyorum.'' Garip bir bakış attım Elif'e. O da masadaki kolyeye tuhaf bakışlar atıyordu. Telefonu kapatırken eliyle kolyeye dokundu.

''Harika bir şey bu.'' dedi ağzı açılırken.

''Senin olsun.'' Eşyalarımı dağıtmayı sevmezdim ama benim için önemli olan tek kolye vardı. Bu gümüş kolye de, odamda süs olarak kalamazdı. Ayrıca Elif, hediyeleri reddedecek bir kız da değildi. Büyük bir mutlulukla kolyeyi aldı ve çantasına attı. Yardıma muhtaç falan değildi. Sadece sonradan görmeydi.

''Üstündekini mi giyeceksin?'' diye sordu buruk bir ses tonuyla. Bu elbisenin bana daha çok yakıştığı aşikardı.

''Evet, yakıştı.'' dedim alaycı gülümseme eşliğinde.

''Furkan'a gideceğim ben, görüşürüz sonra.'' Benim de bir şey söylemem için iki saniye kadar bekledi.İki yıldır arkadaşlığımız bu şekil devam ediyordu ve beni yadırgamadan kapıdan çıkıp gitti.

Hızlıca kot ve salaş bir tişört geçirdim üzerime. Sürekli boynuma doladığım şalımı ve bordu deri ceketimi giyindim. Bir yandan da saçlarımı at kuyruğu yapıyorum. Giyeceğim elbiseyi ve ayakkabıyı hazırladıktan hemen sonra evden çıkmak için aşağı indim.

'Nursel'in Güzellik Merkezi' tabelasını görünce arabadan indim. Büyük bir yer değildi ama alışık olduğum için gelmiştim. Ayaklarım geri geri gitse de bunu yapamazdım.

İçeri girdiğimde Nursel karşıladı beni.

''Hoş geldin Şara,'' dedi içtenlikle ve ''Bu gece için seni çok güzelleştireceğiz.'' gülümseyerek.