Prologue
Teary eyed and on the 4th lap na sya ng pag jjogging niya sa university oval si Leo
Fudge me, why. Bat di gumagana utak ko kanina. Aisht
'ganda ng sunset ngayon ah' 'bat ko pa kasi ginawa yon,.. aisht'
What he saw next made his train of thoughts go on a full stop. 'Si andrew ano ba 'yon? *kusot mata* 'bat pa kasi iniwan ko salamin ko sa dorm eh. Sino ba nagsabing magmadali ako papunta ditto. Teka tshirt nya yon eh? Tss. Bahala na nga'
Nilagpasan lang ni Leo ang nakita nya. Sa pagaakalang mas mabibigyan ng hustisya ang kanyang "pagtakbo sa problema". He prefers to feel the physical pain of running than to feel the emotional pain he is currently facing.
'gabi naman saka Malabo mata ko eh' rason niya sa sarili
He's on his 6th lap ng lumapit sakanya si Andrew.
"uy, di ka pa ba pagod. Tara kain na tayo" pasigaw na sabi ng binata
'lagpasan ko na lang ulit.. siguro naman alam nya na Malabo mata ko ska hello, ang dilim na. saka naka headset ako. Kunwari di ko narinig..' pampakalmang rason nya sa sarili habang papalayo kay Andrew
Natigil na lang si Leo sa pagtakbo nang may humigit sa braso nya
Sinundan pala siya ni Andrew sa pagtakbo
"aba ang kulit,...... sabi ngang tara na. ... gutom na ako" hingal na sabi ni andrew
*tanggal earphones*
"ha?" ibahin mo sabihin mo please. wag muna natin pag usapan un pls. cheese im stupid
"sabi ko tara kain na." seryosong sabi habang nakatingin ang binata sa mga mata ni Leo.
"di ako gutom. Mamaya na" umiiwas nang tingin si leo kay Andrew
"ay ang kulet. I won't take no for an answer and besides we need to talk"
BINABASA MO ANG
Unlucky Constellation
Teen FictionThis is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely...
