"SON DAKİKA TRANSFER HABERİ!
DORUKHAN TOKÖZ RESMEN TRABZONSPOR'DA...
Abdullah Avcı'nın raporları doğrultusunda transfer çalışmalarına hız veren Trabzonspor'dan flaş bir hamle geldi. Karadeniz ekibi, Beşiktaş'la olan sözleşmesi sona eren ve yeni kontrata imza atmayan Dorukhan Toköz'ü kadrosuna kattı ve 25 yaşındaki orta saha ile 3+1 yıllık sözleşme imzalandığını açıkladı."
Haberi görür görmez gözleri fal taşı gibi açılan Melis ve Büşra hayretle birbirlerine bakakaldılar. Şaşkınlıktan doğan sessizliği bozan kişi Büşra oldu.
"Melisssssssss! Oha olaya bak resmen şansın dönüyor kızım."
"Kendi kendine yükselip saçmalama istersen sanki benim için geliyor."
"YA KES KES KES. Ben inanıyorum olacak benim biricik shipim tutacak ya da seni görünce Onun dili tutulacak."
Melis, sırıtarak hayal kuran Büşra'nın kafasına bir tane patlattı gülümsemesine hakim olmaya çalışarak. Canı yanan Büşra'nın "ya kızım seni ne ile besliyorlar" sitemi sürerken Melis'in aklına birden bir hafta sonra davetli olduğu takım yemeği geliverdi.
Futbolcular ve onların ailesiyle birlikte yenecek olan mütevazı bir yemekti ama fazlasıyla heyecanlanmıştı. Bir de üstüne bu haberi okuyunca acaba O da gelir mi diye düşünmeden edememişti.
"Ya onu bunu bırak da haftaya ne yapacağım ben inanılmaz heyecanlıyım."
"Ya relax gecenin yıldızı sen olacaksın."
" Dalga geçmesene kardeşim ciddi bir mevzu konuşuyoruz şurada."
"Gayet ciddiyim zaten. Sen kendini benim kollarıma bırak ve keyfine bak şekerim. Boşuna 'işte benim stilim' izlemedik herhalde yaniii."
"Eyvaah işim sana kaldıysa çok zor ya hiç mi gitmesem acaba "
Büşra Melis'in bu sözlerine göz devirirken Melis de katıla katıla gülmeye başlamıştı başına geleceklerden habersizce.
Bir hafta sonra
(Melis'ten)
"Ya abi tamam döndürüp durma midem bulanacak şimdi. "
"Bu nasıl bir güzelliktir Yarabbim neler yaratıyorsun böyle.Yani kardeşimsin diye demiyorum ama aynı bana çekmişsin. "
"Allah korusun daha neler ya "
"Ya iki dakika iltifat ediyoruz şurada bozmasan olmaz degil mi ?"
Abimin bu bozulmuş tatlı hallerini çok seviyordum ama en çok da bu atışmalarımız hoşuma gidiyordu.
Kendime aynada son kez baktığımda artık hazır olduğuma kendimi ikna edebilmiştim sanırım.
Midemdeki hafif hareketliliği açlıktandir diye kendi kendimi kandırarak yaptiğim münakaşa sonucu çoktan yemek yiyeceğimiz yere geldiğimizi fark ettim. İçeri girdigimizde en erken gelen biz olmuştuk. Bekle şimdi iki saat herkesin gelmesini.
Ya da onun gelmesini.
Yavaş yavaş herkes toplanmaya başladığında masada dönen boş boş muhabbetlere ara sıra gülümseyerek cevap vermekten yorulmuştum resmen.
Hava almak en iyisi diye düşünerek dışarı çıkarken önüme bakmadan yürüyordum ve bahçenin en uzak köşesine ulaşmaya çalışıyordum.
Ta ki bir şeyle çarpışana kadar. Ya da birisi mi demeliydim? 1.80 boylarında kumral birisiyle mi demeliydim? Daha doğrusu Dorukhan'la mi demeliydim ?
Feriha gibi bayılmama az kalmıştı sanırım .
Feriha kalk bi gören olcak.
Gözlerine bakınca gerçekten eridiğimi hissettim.
Yok artık Feriha gerçekten bayıl istersen .
"Kusura bakmayın hanımefendi biraz telaşlıydım. Yanlışlıkla şey oluverdi."
"Yok ne kusuru. Ben çarptım asıl size. Şey oluverince şey oluverdi yani birden . Siz kusura bakmayın."
Yanımdan gulumseyerek ayrıldığında sudan çıkmış hamsiden farksızdım. Ben tanismamizi hiç böyle klişe hayal etmemistim ki ya.
Neyse bu da kötünün iyisi diyerek kendimi içeri attim.
Dorukhan'ın karşımdaki sandalyeye oturduğunu görünce daha da şey oldum.
aa bi dakika ikinci bi şok geliyo.
Yemeğin geri kalanı sorunsuz geçti diye sevinirken abimin "Melis hoş geldin desene Dorukhan abine " demesiyle cok erken konustugumun farkina vardim.
Sensin abi .
"Melis dedi zaten ya bana " dedi Dorukhan sevecen ve muzip bir şekilde.
Adımı mi söyledi o ?
Güldü galiba bir de.
Beni bu nefret ettiğim tanışma faslından kurtardığı için Dorukhan'a bakislarimla sessiz bir teşekkür gönderdim.
Dorukhan abime*
Yemeğin geri kalanı güzel bir şekilde geçmişti. Yemekler de güzeldi. O da güzeldi.
E abart kanka .
Eve geçtiğimde olayi Büşra'ya nasıl abartarak anlatacagimi düşünüyordum.
Ama bunun için fazlasıyla yorgundum.
Biraz uyku bana iyi gelecek ve tüm yaralarımı saracaktı.
Başımı yastığa koyduğumda istemsizce sırıtarak yemekte olanlari düşünüyordum.
Hayal mi gerçek mi bilmiyorum ama mümkünse kimse beni bu rüyadan uyandirmasin çünkü ben çok mutluyum...
_____________________________________
