Asiye
Eveet düğünümüzden tam olarak 2,5 hafta gecti ama ne mi oldu? Herşey git gide daha kötü olmaya başladı.
Doruk ile nerdeyse hiç konuşmuyoruz hatta ve hatta birbirimizi cok görmüyoruz bile. Cünkü beyefendi aksamları cıkıp geceleri eve geliyordu. Bu durum beni cok üzüyor aslında hemde baya ni üzüyor. O kadar cok merak ediyorum ki geceleri napiyor kimlerle geziyor diye. Ama sanırım kızlarla geziyor..:(
Başlarda en azından kahvaltımızı birlikte yapardık ama hiç konuşmazdık tabi. Ama artık birlikte kahvaltı da etmiyoruz çünkü ara ara kavga ediyoruz. Neden mi? Çünkü sürekli onun nereye gittiğini soruyorum çünkü kıskanclığımı bir kenara bırakmam lazım eger dışarda baskalarıyla görüntülenirse bu benim için hic iyi olmazdı hatta hiç birimiz için. Cok özlüyorum eski zamanları ne kadar da iyi anlaşıyorduk ikimiz. Keşke şimdi içeri gelse kıvırcığım dese güzelim dese.. bunları tekrar bana demesi için nelerimi vermezdim🥺
Bende akşamları o gittikten sonra yatağıma geçiyorum ve herzaman ki ağlıyorum. Çok yanlızım..
Doruk
Evet akşam oldu benim yine evden çıkma zamanım geldi. Neden mi hep evden çıkıyorum? Asiyem evde rahat etsin diye benden rahatsız olmasın diye. Sonucta evlide olsak o beni sevmiyor ve benden rahatsız olabilir. Eminim her evden çıktığımda başka kızlara gittiğimi düşünüyordur zaten bununla ilgili hep kavga ettik başlarda ama artık sormuyor heralde hali üzerine terk etti beni. Ama ben sadece onun düşündüğüm için böyle davranıyorum. Neyse akşam oldu yine kapıya doğru yöneldim baktım asiye koltukta uyuya kalmış. Kıyamam sana ben ama üşümüşündür. Hemen gittim üzerini örttüm yüzünü sevdim ve asiye konuşmaya başladı ama ne dediği anlaşılmıyordu.
Asiye: Bırakma beni noluuur. ( Bunu uykusunda söylüyor)
Kime diyordu acaba bunu. Kimi görüyorsun rüyanda. Acaba başkasına mı aşık? Hayır hayır olamaz böyle bişey. Hemen gitmem lazım benim burdan.
Doruk koşarak evden çıktı. Asiyede kapının sesine uyanmıştı.
Asiye: Yine mi gittin:(
Asiye ağlamaya başladı ve hemen odasına çıktı. Anca uyuyunca unuttuğunu düşünüyordu cünkü.
Gece saat 4
Doruk eve girdi ve baktıkı asiye odasına çıkmış.
Her gece olduğu gibi önce asiyesinin yanına gitti. Yanına oturdu başını sevdi hatta yanağına bir öpücük bıraktı. Cünkü asiyenin uykusu ağırdır bişey duymazdı.
Doruk: Umarım bir gün çok mutlu olursun güzelim.
Biraz daha durdu yanında ve tam gidicekken asiye yine konuşmaya başlamıştı.
Asiye: Bırakma bırakma beni nolur. Dayanamıyorum artık sensizliğe.
Asiye bunu kime söylüyordu artık deliricem.
Ama asiye terlemeye başladı ve huzursuz olmaya başladı uyanmıyordu bi türlü ve sayıklamaya başladı.
Doruk eliyle bi yüzüne dokunmuştu uyansın diye ama yeni fark ediyordu! Asiye yanıyordu!! Hemen ateş örçücü aldım dilinin altına koydum. Baya uğraştırdı tabi uyurken. Bi baktı 39.5 .
Doruk: Allah kahr etsin yanıyorsun.
Hemen asiyeyi kucakladı ve ılık duşa soktu.
Asiye: Üşüyorum. Yapma.
Doruk: Dayan güzelim ateşin düşmesi lazım.
Asiye uyku sersemi bişey demişti yine.
Asiye: Güzelinmiyim gercekten hala? Bunu dedikten sonra gözü kapalı ağlamaya başlamıştı. Neden neden beni bırakıp gidiyorsun. Yanımda durmak bu kadar mı zor senin için.
Asiye bunları bilinçsiz söylüyordu.
Doruk: Sen kendini yorma şuan sonra konuşalım bunları.
Ama içten içe cok sevinmişti doruk. Gercekten doruk için üzülüyor diye.
Tekrar asiyeyş kucağına aldı tabi kendide ıslamdı ama bunu umursamadı. Asiyenin üzerini değiştirdi. Bunu yaparken baya baya zorlandı. Ama yapmaya mecburdu. Onu cok zorlamamak için kendi tshirtlermden birini gecirdim üzerine. Yatağa yatırdım kendi kıyafetlerimide değiştirip sirkeli su hazırladım ve bezi başına koydum.
Doruk: Nasıl hasta oldun sen bu kadar. Yemekde yemiyor gibisin. Bi uyanda bunun hesabını güzelce sorim sana. Hoş ters cevap vereceğini de biliyorum.
Olsun yinede onu düşünmeye hakkım var.
Doruk da asiyenin başı ucunda uyuya kalmıştı...
