Can't Forget The Past [ ON - GOING ]

32

Yongji pov

.....Lalong-lalo na hinahanap na ng quadruplets ang ama nila habang nasa hospital parin si Maymay at comatose parin po hanggang ngayon...  Sabi ko kay tita na mommy ni Edward... Katulad naming dalawa ng mommy ni Edward na luhaan.. Ganun ang mga kamag-anak namin na narinig ang kwento...

Napasinghap ang lahat habang nakatingin ang lahat sa may hagdanan, and their, I saw Edward na tila nagbabadyang umiyak...

What did you say? B-buhay ang asawa ko? .. Dammit Yongji! Telle the truth! Is she's still alive?! Does my wife still alive?! Answer me now,Yongji! Sigaw na tanong nito habang umiiyak at kinwelyuhan ako..

Tumango ako bilang sagot... Oo.. B-buhay pero comatose parin hanggang mgayon... Pagkasabi ko ay binitiwan na ako sa kwelyo ko at umupo sa sahig habang umiiyak... Gumapang ito patungo kay Tita Clarrise,ang mommy ni Edward, at yumakap ng mahigpit at umiiyak...

M-mom. B-buhay ang asawa ko.... B-buhay ang asawa ko.. At humahagulhol na ito sa pag-iyak
Yes,son.. Buhay ang mag-iina mo.. Buhay din ang mga anak mo at quadruplets pa. May mga ngiti sa labi ni tita habang sinasabi niya kay Edward ang mga ito habang umiiyak..

A-a-ano? A-anak? M-may anak na din kami? Tanong ulit ni Edward at ng tumango si tita ay bigla itong nawalan ng malay...

EDWARD'S POV

Puting kisame ang bumungad sa paningin ko.... Pumikit ako ulit at sa pagdilat ng mata ko'y apat na bata ang bumungad sa akin na may nag-aalalang tingin at galak sa mga mata nito...

Good afternoo,daddy! Sabay bati nila sa akin...

Fck!

D-daddy? Tanong ko at tumango naman sila bilang sagot.

Napabalikwas agad ako ng tumango sila.. Lumayo naman sila agad bago pa kami magkauntugan. 

Daddy, are mad with us? Inosenteng tanong ng isang batang lalake na may pagkahawig ko nong bata pa ako ..  At nang hindi ako sumagot..

Waaaahhh!!! Daddy is mad with us! Waaaahhh!!! Please, don't be mad with us,daddy! Waahhh!!! At bigla silang pumalahaw ng iyak.

Shit! Hindi ko alam ang unang gagawin ko..

At maya-maya'y biglang bumukas ang pinto at sina Mommy at Daddy ang nagmamadaling pumasok sa loob at pinatahan ang mga bata.. At tiningnan naman ako ng masama ni mommy.

Di kita pinalaking palaaway sa mga bata,Edward! Sabi naman ng mommy ko at pinandilatan naman ako ng mga mata niya...

Hindi ko naman inaway eh... Kakagising ko lang po kaya ..
😑😑 pagdadahilan ko at totoo naman kasi nabigla lang ako..

Ahmm.. A-ano po pala ang nangyari,mom? Nasaan po ako?? Sunod sunod kong tanong at tumingin naman ako sa apat na bata na ngayon ay namumula ang mga mata at ilong dahil sa iyak.... Sinu-sino naman po sila?? Tanong ko ulit habang itinuro sila..

Mga anak mo.. Simpleng sagot naman ni mommy... Napakurap ulit ako at sa hindi ko malamang dahilan ay biglang tumulo ang mga luha ko... Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko.   Bumukas ulit ang pinto at iniluwa doon si Yongji at ang mga kaibigan ko't si Ralph... Si Yongji na may dalang mga papeles at ganun din si Ralph na may dala-dalang ataché case... Pumasok din doon ang mga kamag-anak ko at sa asawa ko... Naguguluhan ako sa inakto nilang lahat. At tumingin naman ang mga ito kay Yongji ng tumikhim ito... At nung narinig ko ang lahat ng sagot sa mga tanong ko ay tumulo it ang mga luha ko..

Mga tanong sa isip ko kung paano nagkaroon kami ng anak---- di lang isa kundi apat talaga. 

Malamang,Edward! Nakipagbakbakan ka kaya araw-araw hanggang gabi-gabi sa loob ng tatlong buwan! Talagang magkakaroon ka talaga ng apat na supling! At napangiwi ako sa  sagot ng isip ko....

--------