ချစ်ရပါသော အန်တီ (Completed)

Part 10

လှပသည့်မျက်နှာခင်းရဲ့အစပြုရာက နေရောင်ခြည်နွေးနွေးပင်၊သူ့ရဲ့မျက်နှာခင်း အစပြုရာကတော့ ဘေးခန်းရှိ အန်တီပင်...၊

လိုက်ကာစကိုဖယ်ကာ နေရောင်ခြည်ကိုအပြည့်အဝကိုခံစားရင်း မျက်စိတစ်ဆုံးရှိနေသည့်အရာတွေကိုလိုက်ကြည့်နေမိပြန်သည်၊ကျောင်းလွယ်အိတ်ကိုယ်စီနဲ့တက်ကြွနေကြသောကလေးငယ်တွေ၊ပဲပြုတ်သည်၊အိတ်ကိုယ်စီနဲ့သွားလာနေကြသောလူတွေ ပုံမှန်အရာထက်ကိုပိုသည့် အရာတစ်ခုပေါ့...။‌

နောက်ဆုံးအနေနဲ့ခြံထဲကိုဝေ့ဝိုက်ကြည့်မိလိုက်တော့ နှင်းဆီနီ တို့ကအလှဆုံးပွင့်လန်းနေသည်ကိုမြင်တာကြောင့် အန်တီ့အတွက်ခူးရန် ခြံထဲသို့ဆင်းလာခဲ့တော့သည်၊

"နှင်းဆီပန်းတွေကလှတယ်နော် ဒေါက်တာ"

"ဟင့်အင်း...အန်တီကသာ ပိုလှတာ"
နှစ်ခြိုက်စွာပြုံးရင်းကနေ အဖိုးများစွာထိုက်တန်သည့်စကားကို ရဲဝင့်စွာသူပြောလိုက်သည်။

ပထမဆုံးနှင်းဆီနီ၏အရိုးတံကိုကိုင်ကာ ယူလာတဲ့ကတ်ကြေးနဲ့ဖြတ်ဖို့လုပ်တုံး တားဆီးသံတစ်ခုကိုသေသေချာချာကြားလိုက်ရသည်၊

"မခူးနဲ့ က လေး မ!"
မတိုးမကျယ် ပုံမှန်လေသံထက်မာန်ထည့်ကာ ပြောလိုက်တော့ စကားနားထောင်သည့်လက်တွေကအလိုလိုရပ်တန့်သွားတော့သည်၊

"အန်တီ..."

"မခူးရဘူးလေကွယ်..."

"ရှင်.. ချစ်ကအန်တီ့အတွက် ခူးချင်တာပါ"

"ကြည့်လိုက်ပါအုံးကွယ်..."
နှင်းဆီပန်းနားမှာရပ်နေသည့်သူ့အနားကိုလာကာ သူ့ခါးလေးတွေဆီကိုလယ်သွယ်သွယ်လေးတွေက ရောက်လာတော့သည်။

"ဘယ်လောက်လှရက်လိုက်လဲ?... ပန်း‌ဆိုတာအပင်မှာရှိစဉ်အချိန်ကပိုလှတယ်ကွဲ့..."

"အန်တီသာ ပန်လိုက်ရင်ပိုလှမှာကို..."
စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပြောလိုက်တော့ လက်တွေကပိုတင်းကြပ်လာလေရဲ့...၊

"အဟွန့်...ဒီအတိုင်းလေးလည်းလှပါတယ် ကလေးမရယ်..."

ရုတ်တရပ်ရွာချလာသောမိုးရေတို့ကြောင့် အန်တီ့လက်ကိုဆွဲကာ အိမ်ထဲကိုအမြန်ပြေးဝင်နေတုံး ဆင်ဝင်အောက်ရောက်ခါနီးတော့...