CHAPTER 2

71 7 0
                                    

Compensation❣

•Samantha Yaz Salvatore's POV•

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

•Samantha Yaz Salvatore's POV•

Napabalikwas ako ng bangon dahil sa sunod-sunod na malalakas na katok na nagmula sa labas ng pintuan ko.

Agad kong kinuha ang orasan na nakapatong sa tabi ng higaan at nakita kong halos alas kwatro pa lang ng madaling araw at parang hindi pa nga ako nakakatulog.

Anong oras na rin kasi ako umuwi mula sa nakaka-antok na party at sa sarili kong party na pinuntahan para maaliw man lang ang utak ko.

“Samantha, get out of your room now!” Rinig kong pagalit na utos ni dad.

I groaned at padabog akong bumangon at nagsuot na rin ng night robe. Nagkukusot pa ako ng mata habang patungo sa pintuan. Binuksan ko ang pinto at sa hindi inaasahang pangyayari ay sa mukha ko pa naglanding yung malakas na katok sana ni dad.

“Dad, It hurts!” Napahawak agad ako sa ilong ko at halos parang gusto ko nang umiyak sa sakit.

“I-I'm sorry. Are you okay?” May pag-aalalang tanong ni dad at silip sa mukha ko.

I can't stop myself from glaring at my dad dahil ang sakit talaga then I saw my mom na kaka-akyat pa lang ng hagdan kaya dali dali naman akong tumakbo papunta sa kanya.

“M-Mom!” I called habang hawak ang kanang mukha ko.

“What happened?” She asked at sinuri ako. Her eyes kinda widen sabay lingon niya kay dad.

“W-wait Lorraine, listen to me first. I didn't mea—,” dad’s word was cut because of mum.

“I told you to just calmly talk to her, Marcus! Look what you've done to her face, namumula!” Namumula rin sa galit na sabi ni mommy.

“M-mom, I—,” aawat na sana ako ng magsalita naman muli si dad.

“Matagal ng mapula ang mukha ng anak mo, nalilimutan mo na ba?”

“A-anak ko? So tinatakwil mo na si Samantha ganun ba?” Agad napahilamos ng mukha si dad.

“My goodness, Lorraine.” Stress na pagkakasabi ni dad.

“M-mom, dad didn't mea~,” and they cut me off again.

“Hindi ka ba marunong makipag-usap ng ayos ha? Marcus?!”

I just ended up sighing deeply dahil hindi na talaga ako makasingit pa dahil nagbangayan na talaga sila.

“Ang tanda-tanda na ng anak natin, but you still keep spoiling her!”

Namilog naman agad ang mata ko sa sinabi ni dad na matanda na ako bagamat may katotohanan naman ng slight dahil nasa mid 20’s na ako.

“She's our only child, Marcus! For goodness sake, you just hurt our daughter! My daughter!” Galit na sabi muli ni mommy.

The RunAway HeiressTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon