2074, Ölü Dünya

"Görev Başına"

*NOT: Kısa zamanda 3 bölümle 1000 okunma sayısına ulaştı kitabım. Hepinize çok teşekkür ederim. :)

**NOT 2: Yorumlarda görüşlerinizi belirtirseniz sevinirim: 1) Sizce diyalogları azaltmalı mıyım yoksa yeterli mi?

2) Gördüğünüz mantık hatalarını veya yazım hatalarını özel olarak yazarsanız sevinirim. Onları düzeltmek isterim.

***

Sabahın erken saatlerinde Richard ayaktaydı. Her zamanki gibi siyah kıyafetlerini giymişti. Şerifin yanına gitmeye hazırdı. Diana hâlâ mışıl mışıl uyuyordu. Richard yürürken tahta zeminden çıkan gıcırtılar rahatsız ediciydi. Diana uyanmasın diye adımlarına dikkat ederek devam etti. Tam kapıyı açıp çıkacaktı ki biri kapıya vuruyordu. "Bay Richard." diye seslendi kapıdaki. "Ben Rachel'ın oda arkadaşıyım. Kapıyı açabilir misiniz?" diye ekledi. Diana da uyanmıştı. Aiden, kapıya sabahın erken saatleri olmasına rağmen düşüncesizce vurmuştu. Richard kapıyı açtı. Aiden, yaklaşık Richard'ın boyu kadardı. Siyah, kısa ve dalgalı saçları vardı. "Evet?" dedi Richard. "Ben Aiden, Bay Richard. Bu kasabadaki her türlü alet hırdavatı tamir eder ve yeni şeyler yapmaya çalışırım. Sizinde bir ihtiyacınız olursa bana gelmeniz yeter." diye tanıttı kendini. Richard gayet samimi bulmuştu Aiden'ı. Fakat sabahın köründe böylesine ani gelmesi şaşırtmıştı. "Teşekkürler Aiden. Şuanlık bir ihtiyacımız yok. " dedi Richard. "Peki öyleyse Richard, rahatsız ettiğim için kusura bakmayın. Ha bu arada, Şerif seni odasına çağırıyor. Konuşacakları varmış." Aiden koridorda yavaşça uzaklaştı.

Dışarıda sıcak, rüzgarsız bir hava vardı. Etraf sakindi ve herkes işine bakıyordu. Richard kaldığı otel binasının -tahtadan- soluna doğru yürümeye başladı. Şerifle konuşacaklarını düşünüyordu. Kızıyla birlikte burada kalmayı çok istiyordu. Acelesiz bir şekilde şerifin odasına doğru yürürken etrafa bakınıyordu. Gözü Rachel'a takıldı. Rachel karşıda kasabadan birileriyle sohbet ediyordu. Richard, ona karşı bir şeyler hissettiği ortadaydı ama bunu belli etmemek istiyordu. Şerifin odasının önüne geldiğinde boğazını temizlemek için hafif bir ses çıkarttı. Odanın dar kapısından içeri girdi. Görünürde kimse yoktu. "Şerif Max?" diye kontrol etti odayı. "Buradayım Richard." dedi Max. O da kapıdan girmişti. Belli ki dışarıdan geliyordu. "Kusura bakma biraz bekletmiş olabilirim. Bizim keşfeden çocuklarla bir konuşma yapmamız gerekti. Sanırım yeni bir yer buldular." diye devam etti konuşmasına. "Önemli değil, ben de yeni gelmiştim zaten." dedi Richard. Max sevinçli ve heyecanlı gözüküyordu. Yeni şeyler bulmuş olmaları onu mutlu etmişti. "Benimle ne konuşacaksın Max?" dedi. Bir an önce konuşmak ve ne istediklerini öğrenmek istiyordu Richard. "Ha doğru ya şu kural meselesi. Dün dediğim gibi Richard, burada kurallarla yaşarız ve herkes bir iş yapar. Senin de burada kalıp rahatça yaşaman için bir şeylerin ucundan tutman lazım. Bu kasaba böyle ayakta kalıyor. " Richard elinden ne gelirse yapmaya hazırdı zaten. Her şeyin karşılıksız olması saçma olurdu. "Tam olarak ne yapmam gerekiyor?" dedi Richard. Şerif düşünüyor gibi görünüyordu. Kafasında Richard için daha ilk günden bir iş vardı aslında. "Senden istediğim şey bizim çocuklara yardım etmen Richard. Hızlısın, güçlüsün ve zekisin. Gerçekten çok yardımın dokunur. Ama bilmelisin ki bu iş kolay değil. Gün boyunca yürümek zorundasın ve bazen topladıklarınızı yağmalayabiliyorlar. Eğer kabul edersen gayet rahat bir şekilde yaşarsınız burada." dedi Max. Richard için bu çok fazla bir şey değildi aslında ama kızı için endişeleniyordu. Yüzünden bu endişesi okunabiliyordu. Max bunun farkındaydı. Richard düşünceliydi ve ağzından bir kelime çıkmamıştı. "Bak Richard, kızın için endişelendiğinin farkındayım. Bu gayet normal. Sen iyi bir babasın ve sana söz veriyorum sen görevdeyken kızına kendi kızım gibi bakacağım." diye ekledi Max, ikna etmeye çalışıyordu. "Kendi kızım gibi." Richard ona güvenebilirdi. Geldiklerinden beri onları çok iyi karşılamıştı Max. Cana yakın ve güvenilir birisiydi. "Düşünmek için vaktim var mı şerif? Kızımla konuşmalıyım." "Tabi ki. Fakat biraz sonra 2 kişi yola çıkacak ve kabul edersen sende onlarla gideceksin. Biraz acele edersen iyi olur."