"İlk önce size sormam gereken sorular ve ardından imzalatmam gereken bazı belgeler var."
Tamam anlamında başımızı salladık.Biz bunu yapmadan soru sormaya başlamıştı bile.Yaklaşık yarım saat sıkıntının ardından yeni insanları keşfedeceğimiz için sevinmiştik şu cümleyle;
"Sınıfınız 12/E iyi dersler canlarım."
Nereden canları oluyorduk, hadi neyse unutmuştum en son 3 sene önce Türk kolejinde okudum.Sınıfımızı aramaya koyulduk can dostumla.Çok uğraşmadan bulduk.Derstelerdi ama yeni arkadaşlarımızı görmek için sabırsızlanıyorduk.
"İdil, kapıyı sen çal ben girerim önce "dedim çünkü İdil ilk zamanlarda alışmak için zaman istiyordu,yani kişilik özelliklerinden biri de buydu.
"Tamam " dedi heyecandan titreyen sesiyle.Kapıya küçük dokunuşlarımızın ardından "Girin" sesiyle kapıyı açtık.
"Merhabalar hocam, biz bu okula yeni geldik de"dedim biraz kısık.İdil ise kapıyı kapatıp sınıfa girerken kafasını sallayıp onaylıyordu.
"Hoşgeldiniz çocuklar, ben tarih öğretmeninin Cihan, kendinizi tanıtmaya ne dersiniz?"
"Adım Hira, Paris Special School'dan geliyoruz.Babam Yaman Holding'in hissedarı, annem ise beyin cerrahı.Geçen hafta Paris'ten buradaki Yamanlar Köşkümüze taşındık."dedim tatlı kız modunda.
"Adım İdil,babalarımız ortak, aynı okuldaydık Paris'ten taşındığımız zaman da aynı okula geleceğimizi söylemiştik."diye gevelerken ben ise sınıfı süzüyordum.
AMAN TANRIM! Kantinden hamburger alan taş çocuklar da bu sınıftaydı.İdil'i dürterek gözlerimle onları gösterdim.Herkes bize bakıyordu, bu da gayet normaldi.Sınıfa yeni gelmiş ve güzel olmamız erkeklerin ne kadar dikkatini çektiysek de bir o kadar kızların hoşuna gitmiyorduk.
"Buyrun bakalım, şu iki sıra boş." dedi eliyle işaret ederek.Hocanın gösterdiği sıralar en arkadaydı .Bİ DAKİKA Bİ DAKİKA !
Benim oturduğum yer İdil ile taş çocuğun ortasıydı.Artık şu çocuğa TAŞ demeyi bırakıp adını öğrenmeliyim diye İdil'e gevelenecekken...
