REUNION OF THE HEARTS (BOOK 2) ONGOING

KABANATA 4

"Seryoso ka ba, Keishana? Baka namamalik mata o nabibingi ka lang?" hindi makapaniwalang sambit ni Ann na nasa kabilang linya.

Magkavideo call kaming dalawa ngayon. At dahil hindi ako makatulog nang dahil sa lintik na party'ng yun kaya napagdesisyunan ko nang tawagan si Ann. Buti na lang dahil gising na siya sa mga oras na ito, it's already freaking 2 o'clock in the morning here in Italy but still, I'm not sleepy yet. At dahil 6 hours behind ang Italy sa Pilipinas ay 8 na rin ng umaga ngayon doon.

At kung bakit ako nagdesisyon na tumawag sa kaniya ay dahil gusto kong malaman kung ano na nga ba ang nangyayari sa kanila sa Pilipinas ngayon lalong-lalo na sa kaniya, lalo na't apat na taon akong nawala. And for the first time in four years ay naitanong ko rin ang bagay na iyon dahil na rin sa nangyari kanina.

Akala ko ay may makukuha akong matinong sagot sa kaniya kaya ako napatawag at ikwento ang nangyari, but seeing her expression right now and hearing those words from her? I guess, wala rin siyang alam at mas lalong wala rin akong makukuha na matinong sagot mula sa kaniya.

"I'm serious. Mukha ba akong nagbibiro? I really saw him earlier. And nakakapanibago lang dahil sa awra at postura niya pa lang kanina ay ibang iba na siya." Humugot ako ng malalim na buntong hininga.

"It's been four years, Keish. Marami na talagang nagbago," sagot niya at ngumiti ng kaunti sa akin. "Lahat ng nakasanayan mo, niyo, o natin ay nagbabago nang hindi natin namamalayan. Change is inevitable, so expect ka na rin na sa pagbabagong yun, ay kasali na rin ang pag-iibigan ninyong dalawa na naudlot dahil sa nangyari sa nakaraan."

Para naman akong nabuhusan ng malamig na tubig dahil sa mga salitang lumabas sa bibig niya.

Lahat ng sinabi niya ay totoo.

Pero bakit natitigilan pa rin ako? Ako rin naman ang lumayo, ako ang bumitaw, ako ang nang-iwan sa kaniya sa ere. So what would I expect in return? That he would still the same person that I knew before?

No.

That will never happen.

Even the love and affection that once we shared together will never be the same. Lahat ay nagbago na, lalo na siya.

And so do I.

Pero hindi ibig sabihin na nagbago na ako eh, nakamove on na ako sa lahat. Maybe I grow as a woman, I grow better without him, but it doesn't mean, I am completely over him. Pero hindi rin ibig sabihin na mahal ko pa siya magpasahanggang ngayon.

Hmm. . . Siguro konti.

"I know right," sagot ko na lang matapos ang ilang segundo. "Besides, I did not expect something else the moment I saw him. And I will never be. After what I did to him? Do you think he would forgive me? Do you think he would still accept me again in his life? He's not a fool and a stupid, you already knew it, right Ann? I hurt him, I lost our child, and still I have the guts to leave him just like that. So, yeah. If ever man na magkita kami ulit, and whatever treatment he would do to me, I won't stop him cause I deserve it. And I won't blame him for that either."

"You forget one thing there, Keish." Nagtataka naman akong napatitig sa kaniya.

"What is it?"

Nangalumbaba muna siya bago ako sinagot. "Hindi ikaw ang may kasalanan. Nadamay ka lang at dahil doon ay kinailangan mong umalis to heal and move forward from your lost one," she paused for a moment before continuing her sentence."You never deserve any kind of treatment unless it's a good treatment Keishana. Dahil wala kang kasalanan, tandaan mo yan. Kahit na sabihin mong ikaw ang nang-iwan kaya deserve mo ang ganitong treatment, o ang ganiyan... No. You left because you need to, not because you want to. And if he don't understand that fact then it's his problem anymore, and not yours. Plus, treating you bad won't change a thing. Sila ang may kasalanan sa iyo, Keishana. Sana wag ka nang magbulag-bulagan ngayon. It's been four years, Keish. And you told me that you're not the same as before, kaya gusto kong panindigan mo iyon."