თავი საშინლად მტკიოდა თვალები რომ გავახილე სადღაც უცხო ადგილას ვიყავი.პირველი რასაც თვალი მოვკარი თეთრი კედელი იყო შემდეგ რაღაც დიდი რკინა შევამჩნიე რაზეც გადასხმისთვის გამზადებული თოკები (თუ რასაც ეძახიან)ეკიდა ბოლოს კი სკამზე ჩაძინებული ჯონგუგი დავინახე.ის ისეთი საყვარელი იყო მაგრამ არა როგორ შეგიძლია მისუ ამ ყველაფრის შემდეგ ამ ნაძირალას საყვარელი უწოდო გეყოს რა.თვალები გავახილე და როდესაც წამოდგომას შევეცადე ჯონგუგი უეცრად წამოხტა-არა არა არ ადგე იწექი-ნერვიული ხმა ჰქონდა-აქ რა მინდა?-ხმადაბლა ვთქვი რადგან ჯონგუგთან საუბარი არც ისე მსიამოვნებდა-იცი მაგაზე ნუ იფიქრებ ყველაფერს მოგვიანებით აგიხსნი ახლა დაისვენე-სიტყვები ერთმანეთს მიაყარა საბანი დამახურა და თვითონ იქვე რბილ მდივანზე ჩამოჯდა.ცოტახნით ჩუმად ვიყავით შემდეგ კი ეს დამაყრუებელი სიჩუმე მედდას შემოსვლამ დაარღვია-ბატონო შეგიძლიათ ორი წუთით რომ გამოხვიდეთ?-ჯონგუგი მაშინვე წამოფრინდა მდივნიდან და მედდასთან ერთად გარეთ გავიდა.არ ვიცი იქ რაზე საუბრობდნენ მაგრამ მე თავს მარტო კარგად ვგრძნობდი.
ჯონგუგი
ოთახში მედდა შემოვიდა-ბატონო შეგიძლიათ ორი წუთით რომ გამოხვიდეთ?-მეც რათქმაუნდა ამის გაგონებაზე მდივნიდან წამოვფრინდი და მედდას გავყევი-ბატონო მგონი ქალბატონ მისუს....-ველოდებოდი როდის გააგრძელებდა-რაა მალე მითხარით რამე ცუდი სჭირს?თქვით რა ხდება რა სჭირს?-ნერვიულობისგან უამრავი კითხვა ერთად მივაყარე-დაწყნარდით,მგონი ქალბატონ მისუს რაღაცის ეშინია.გუშინ რამე ისეთი ხომ არ მომხდარა რისიც შეიძლება შეშინებოდა.-ამაზე თვალები გამიფართოვდა-მოიცა ანუ მას ეშინია იმის რაც გუშინ ღამით მოხდა?-ისე გავოგნდი ვერ მივხვდი რა ვთქვი-უ..უკაცრავად არ ვიცი-მედდას სახე მთლიანად აუწითლდა და წავიდა.ჯანდაბა ეს საშინელებაა ეს როგორ ანუუ....
***
როცა ოთახში შევედი მისუს ეძინა ამიტომ მდივანზე მოვკალათდი და მედდას ნათქვამზე დავიწყე ფიქრი.*მოიცა ეს შეუძლებელია**როგორ შეიძლება ადამიანს ამის შიში ჰქონდეს?**დიდ გაურკვევლობაში ვარ ვერაფერს ვიგებ*და ამ ფიქრის დროს მისუს კვნესის ხმა გავიგე-მისუ რა გჭირს მისუუ-ახლოს მივედი და დავინახე რომ სახეზე სულ ოფლები სდიოდა-არა გთხოვ გამიშვი გემუდარები-ის ვიღაცას ემუდარებოდა არ ვიცოდი რა მექნა და ბანკიდან წყალი ჭიქაში ჩავასხი.ხელი შიგ ჩავყე და ვაპირებდი მისთვის შემესხა-გემუდარები ლი გთხოვ ეს არ გააკეთო მე ჯერ მზად არ ვარ გთხოოოოოვ......-და მისი...მისი ხმა შეწყდა.შემეშინდა მაჯაზე ხელი დავადე გული ძალიან ნელა უფეთქავდა არ ვიცოდი რა მექნა პირდაპირ ექიმთან გავვარდი და დახმარება ვთხოვე.ისინი მისუსთან შევიდნენ კარები დახურეს და მოთხოვეს რომ გარეთ მომეცადა.საშინლად ვღელავდი მეგონა...მეგონა კვდებოდა.ათასმა აზრმა გამიელვა გონებაში მანამ სანამ ოთახიდან ექიმი არ გამოვიდა-ბატონო ჯანგუგ შეიძლება გაგესაუბროთ?-ექიმს თავი დავუქნიე თანხმობის ნიშნად და მისი კაბინეტისკენ წავედით-ბატონო ჯანგუგ ქალბატონ მისუს...კოშმარები აწუხებს ეტყობა ცუდი წარსული აქვს.მისი წარსული შეიძლება იყოს იმის მიზეზიც რომ ეშინია,რაღაცის ეშინია-გავშრი ნუთუ იის ვიღაც ლია ამ ამბავში გარეული ღმერთო რახდება.ექიმს დავემშვიდობე მისუ საავადმყოფოდან გამოვიყვანე და პირდაპირ სახლისკენ გავეშურეთ.არ ვიცოდი ეს ყველაფერი როგორ გამერკვია.სახლში მისვლის თანავე მისუ ოთახში ავიყვანე და ვუთხარი რომ დაესვენა.მე ქვევით ჩამოვედი და დავიწყე იმაზე ფიქრი თუ რა უნდა მექნა.
