წითელი შუქი,დიდი ოთახი და სარკე რომელშიც ყველაფერი ჩანს-ხომ გითხარი წყალი არ დალიომეთქი-ლის ბოხი ხმა და ჩემი გამწარებული თხოვნა,ვედრება-გემუდარები მაპატიე-ვტიროდი,ხელები ერთმამეთზე მქონდა მიდებული და ლის პატიებას ვთხოვდი-მეორედ წყალს აღარ დავლევ გთხოოვ გამიშვი-ვითხოვდი გაშვებას ის კი მაინც მირტყავდა.ოთახში გრძელი მაგიდა იდგა სადაც რკინის ხელსაწყოები ეწყო ბორკილები,გრძელი რკინა,ბეიზბოლის რკინის ჯოხი და კიდევ უამრავი რამ-ხედავ იმ რკინას-თმეში მქაჩავდა და იმ რკინისკენ შემაბრუნებინა თავი-იცი ეგ რისთვისაა?-ბოხი ხმით მეკითხებოდა მე კი ისე ვიყავი შეშინებული ხმას ძლივს ვიღებდი-ა..არა..-ისე მეშინოდა ვფიქრობდი თუ რას გააკეთებდა იმ რკინით-გინდა ნახო?-ჩაიღიმა და რკინის ჯოხი მოიტანა-ფეხები გაშალე-მიბრძანა მე კი არ დავემორჩილე რადგან მეშინოდა და თან ამდენი დარტყმისგან სხეული მთლიანად მიხურდა.რაღაც თოკები მოიტანა ჩემს ფეხებს მიამაგრა და მაღლა ამწია,ისე ვიყავი თითქოს ჰაერში მიმამაგრა,თავი დაბლა,ფეხები კი მაღლა მქონდა გადაშლილი-ხომ გთხოვე არა?!ახლა ნახავ რისთვისაა ეს რკინის ჯოხი-დაფეთებული თვალებით ვუყურებდი და ვფიქრობდი იმაზე თუ რამდენად მეტკინებოდა.ლიმ რკინის ჯოხი მაღლა ასწია და რაც ძალ-ღონე ჰქონდა ჩემს ფეხებს შორის ჩამარტყა-ააააააააააააააააააა-
ვიკივლე და გამეღვიძა-მისუ რა გჭირს?ხომ კარგად ხარ?-მაშინვე ჯონგუგის დაფეთებული სახე დავინახე,მწარედ ავტირდი და მას ჩავეხუტე-ჯონგუგ მეშინია-ამ სიტყვებმა ჯონგუგის სახე დაასევდიანა-რამოხდა პატარავ მითხარი?-დაფეთებულმა და დასევდიანებულმა მკითხა-მან...მან..დამარტყა
.....დამარტყაა.....-ვზლუქუნებდი და ჯონგუგს ძლიერად ვეხუტებოდი-კარგი პატარავ დამშვიდდი,ის ვეღარაფერს დაგიშავებს-მისმა სიტყვებმა ცოტათი დამამშვიდა,ცოტა ხნის შემდეგ მისაღებში ჩავედით და გემრიელუ ტოკპოკი მივირთვით,შემდეგ კინოს საყურებლად დაჯდომას ვაპირებდით მაგრამ ჯონგუგს უეცრად ტელეფონზე დაურეკეს და ცალკე ოთახში გავიდა სალაპარაკოდ მე კუ უკან გავყევი რათა მინდოდა გამეგო თუ ვის ელაპარაკებოდა იმიტომ რომ ასე ბევრჯერ დაურეკეს და უკან გაბრაზებული ბევრჯერ დაბრუნებულა.
