Chasing You Endlessly (pandemic series #1)

PROLOGUE

Disclaimer:

This story is a work of fiction. All the names, character, business, places, incidents in this story are either the product of author imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Remainder : 

I'm not as good as other writers, but I'm giving all my best. If there is anything wrong in my story, such as grammar, spelling, etc., I apologize. Also, there are mature themes and strong languages, so be aware. Read at your own risk.

♡

- CHASING YOU ENDLESSLY -

(PANDEMIC SERIES 1 )

"Hey!"

I was walking around the Plaza De Mayor Balanga Bataan when someone called me. My lips parted and my eyes widened when I saw the familiar face of a man walking toward me.

"Liam!" i smiled. "What are you doing here?"

"Ikaw nga dapat kung tanungin niyan, eh." he laughed. "Dapat nasa bahay ka dahil kakauwi mo lang pero dumiretso ka dito."

Kakadating ko lang dito sa Pilipinas galing paris. 4 days palang ang lumilipas. Gusto ko mag ikot agad dito sa bataan.

"Let's eat," pag aaya ko bago siya hinatak sa plaza brew.

Siya na ang nanlibre, tutal kakauwi ko naman daw. Nasa counter pa siya inaasikaso ang order namin habang ako naman ay nasa table na at nakatingin lang sa paligid.

The designs are beautiful. Simple interior design. Ang kalmado naman ng place na 'to, Tahimik nga.

But not until pumasok siya.

Nanlaki ang mata ko ng makita ang lalakeng pumasok sa ng coffee shop. Hindi ko na naalis ang mata ko sakanya hangang sa makarating siya sa pinaka dulong table. May babae sa table na 'yon at mukhang ka date pa niya.

"'O anong tinitignan mo?" umupo na si Liam sa tapat ko ng makarating siya.

"Nothing." umiling ako at sinubukan umiwas ng tingin 'kila Dave pero hindi ko maiwasan sumulyap.

Who's that girl? His girlfriend? Siguro... Eh, bakit ba interesado pa ako?!

Nag bago bigla ang timpla ko, parang gusto ko ng umuwi. Pero pinakalma ko nalang ang sarili ko hangang sa makarating ang order namin.

"Balita ko marami kayo project sa US, ah." pangunguna niya, tumango lang ako. "Sikat ka na!"

"I know, right." i rolled my eyes before i sip on my coffee.

Masyado ng kalat ang pangalan ko.

Napatingin ako ulit sa gawi nila Dave at ng kasama niya pero nag tama agad ang tingin namin kaya agad akong umiwas.

Shutangina!

Alam niya 'bang nandito ako?! Kanina pa ba niya ako napansin? Shet! Nakakairita!

Hindi na ako makapag focus ngayon sa kape na iniinom ko. Ramdam ko ang pag tingin niya saakin sa malayo kaya hindi ko na alam kung papaano ako aakto ng maayos.

Napasulyap ako ulit sakanya pero nakatingin parin siya sa direksiyon namin. Umiwas siya ng tingin ng mag tama ang tingin namin.

Sobrang nakakahiya naman 'non!

"Let's go." kinuha ko agad ang bag ko at tumayo.Sunod sunod lang ang lakad ko at parang walang pake sa paligid, hangang sa makalabas ako ng coffee shop.